روی صداهای جدید سرمایه گذاری نمی شود

اولین بار او را در واحد تولید مرکز موسیقی صدا و سیما دیدم؛ جایی که چند سال اخیر چهره‌ها و صداهای جدیدی را به جامعه موسیقی ایران معرفی کرده است. پس از آن که مرکز حفظ و اشاعه موسیقی سازمان صدا و سیما در طول چند دهه گذشته توانست با برپایی کلاس‌های آموزشی، نوازندگان و خوانندگان زیادی را تربیت کند، اینک مرکز تولید موسیقی صدا و سیما فرصت هنرنمایی را در اختیار این نسل آموزش‌دیده قرار می‌دهد. سیدرضا طیبی از جمله هنرمندانی است که از سال 1374 آموزش‌های خود را در کلاس‌های مرکز حفظ و اشاعه موسیقی صدا و سیما که امروز مرکز آموزش و پژوهش نام گرفته است، آغاز و از سال 1379 با همکاری واحد تولید مرکز موسیقی، آثاری را اجرا و ضبط کرد.

این هنرمند که متولد سال 1352 در شهر اراک است، یک سالی می‌شود که در کارگاه آواز محمدرضا شجریان حضور پیدا می‌کند و به فراگیری این هنر در سطح بالا می‌پردازد. در گپ کوتاهی که با سیدرضا طیبی زدیم، همین بحث آموزش موسیقی، اولین موضوعی بود که مطرح شد. وی در این باره گفت: در حوزه آموزش تخصصی موسیقی ایرانی ما کمبودی نداریم. مراکز دولتی و خصوصی زیادی در این عرصه فعال هستند و استادان فرهیخته و باتجربه‌ای در آنها تدریس می‌کنند. در طول سال‌های گذشته‌ و امروز هم، هنرجویان زیادی در این مراکز تحصیل کرده و در حال آموزش دیدن هستند و از این نظر کمبودی نداریم.

طیبی با اشاره به این که آموزش موسیقی سنتی نباید تنها به کلاس‌های درس و مباحث تخصصی مربوط شود، ادامه داد: آنچه مشکل امروز ما محسوب می‌شود، آشنا نبودن مردم با ظرافت‌ها و زیر و بم‌های موسیقی سنتی است. در واقع ما برای شناساندن این موسیقی به مردم، فرهنگ‌سازی نکرده‌ایم.

وقتی به این خواننده می‌گویم که ارتباط برقرار کردن با موسیقی سنتی، نیازمند آشنایی مقدماتی با این هنر است، در حالی که گوش سپردن به موسیقی پاپ نیازمند هیچ پیش‌زمینه‌ای نیست، طیبی تاکید می‌کند: برای همین باید برنامه‌سازی کنیم و به مردم آگاهی دهیم. اگر جوانان ما ظرفیت‌های موسیقی ایرانی را بشناسند، آنگاه به سراغ آثار سبک و تکراری نمی‌روند.

به طیبی گفتم اما واژه پاپ یا همان مردمی خودمان به‌هیچ‌وجه به معنای پیش‌پاافتاده و سطحی بودن نباید مطرح شود و او پاسخ داد: من هم چنین نظری ندارم، اما به باورم موسیقی پاپ هر کشوری باید ریشه در فرهنگ آن سرزمین داشته باشد که متاسفانه در ایران چندان این گونه نیست.

وی افزود: متاسفانه وقتی بیشتر فعالان موسیقی پاپ هیچ شناختی از موسیقی سنتی و دستگاهی ندارند، باعث می‌شود اثرشان از فرهنگ ایرانی فاصله بگیرد. حرف من این است که آبشخور موسیقی پاپ ما باید فرهنگ و موسیقی این مرز و بوم باشد و نه تجربه‌های غربی.سیدرضا طیبی نزدیک به 10 سال است که می‌خواند و خوب هم می‌خواند، اما هنوز نتوانسته آلبومی مستقل به بازار عرضه کند. علت را جویا شدم و او پاسخ داد: چون در ایران متاسفانه روی صداهای جدید سرمایه‌گذاری نمی‌شود و بیشتر ناشران و شرکت‌های فعال در این حوزه به دنبال چهره‌های شناخته‌شده می‌روند. طیبی توضیح داد: در بازار موسیقی سنتی تنها آثار چند هنرمند باسابقه امکان عرضه پیدا می‌کند و فروخته می‌شود و دیگران به هیچ وجه مجال هنرنمایی پیدا نمی‌کنند.

وی این مشکل را تنها محدود در عرصه انتشار آلبوم‌های موسیقی ندانست و گفت: متاسفانه در اجراهای زنده و در ارکسترهای بزرگ هم تنها چند صدای محدود تکرار می‌شوند که خلاف عرف همه جای دنیاست. برای مثال در ارکسترهای بزرگ دنیا، خواننده تنها عضو متغیر گروه است و افراد متفاوت با آن ارکستر می‌خوانند، اما در ایران، ارکسترهای بزرگی همچون ارکستر ملی هم خوانندگان ثابتی دارند که اشتباه است. در پایان دیدار کوتاهم با سیدرضا طیبی، آخرین حرفش این بود: اگرچه افراد زیادی وارد عرصه موسیقی سنتی می‌شوند و سال‌های جوانی خود را پای آن می‌گذارند، اما متاسفانه شرایط به گونه‌ای نیست که آنان بتوانند خود را نشان دهند. چنین وضعیتی در آینده سبب خواهد شد دیگران کمتر رغبتی برای ورود به این عرصه از خود نشان دهند.