حیف بدتر است یا میل؟

تعریف و تفکیک: حیف و میل کردن وقتی که به صورت جدا از هم به کار رود؛ عموما معانی زیر را در برمی‌گیرد:

1- حیف کردن: استفاده نادرست و ناشیانه و مدیریت نشده از اموال خصوصی و عمومی و به باد دادن آن. مثل این که آدم یک ساختمانی بسازد، اما چنان مصالح و مهندسی نافرمی در ساخت آن به خرج دهد که ظرف چندسال، در کمال سلامتی سقف بر سر صاحب خانه به اتفاق خانواده فرود آید. برای همین است که از قدیم و ندیم داد زدند که: «کار را بسپارید به کاردان»؛ و یا: «نکرده کار، نره سر کار.....»؛ و یا: «بوریا باف اگرچه بافنده است / نبرندش به کارگاه حریر»؛ و یا.........قس علی هذا القیاس.

2- میل کردن: با این اصطلاح بیشتر آشنا هستیم؛ چون بیشتر به کار رفته است. معمولا در مورد و موقعی استفاده می‌شود که کسی چیزی از اموال خصوصی یا عمومی فرد یا جامعه بالا کشیده باشد و به اصطلاح آن را میل کرده باشد؛ و یک لیوان آب خنک هم روی آن سرکشیده باشد که خوب پایین برود. دزدی و اختلاس و رشوه‌گیری و..... امثال ذالک از همین قبیل است که عرض شد.

در تأیید فرمایشات ما: زمانی آقای مصطفی پورمحمدی، رئیس سازمان بازرسی کل کشور، در همین راستا حرف‌های خوبی زده بودند که جای تأمل دارد. به قول آقای قرائتی، زیادی گوش بدهید. اگر حافظه نیم بندمان یاری کند، مضمون عرایض ایشان این بود که گاهی مجموعه «حیف»هایی که در کل کشور در خصوص استفاده نادرست از منابع طبیعی و انسانی انجام می‌گیرد، بسیار بیشتر از «میل»هایی است که بعضی مواقع از سوی برخی افراد اختلاس کننده و بالاکشنده از بیت المال صورت می‌پذیرد. این اتفاق هم عموما و قاعدتا در عرصه‌ها و رده‌های مختلف مدیریتی و اجرایی جامعه به وقوع می‌پیوندد که ناشی از مدیریت حساب نشده در پاره‌ای موارد است و باید که اصلاح بشود.

نتیجه‌گیری فوری: فقط میل کردن‌های بعضی افراد را نبینیم؛ بلکه حیف کردن‌ها را هم ملاحظه نماییم. حیف و میل کردن اموال عمومی و خصوصی، هر دو فقره‌اش بد است. البته این نظرماست؛ شما را نمی‌دانم. بستگی به میل مبارک دارد. حیف که وقت نیست وگرنه از طریق اینترنت این مطلب را برای اکثر دوستان میل می‌کردم. حیف شد!

حیف و میل شاعرانه:

میل‌ها را بود آیا که عیاری گیرند
تا همه حیف کنان هم پی کاری گیرند؟