بهاران؛ درخشش زیباترین احساس های آذربایجان

آذربایجان شرقی با داشتن 28 هتل، 63 مهمان پذیر و آماده سازی 350 کلاس درس در تبریز و 254 کلاس در سایر شهرستان‌ها و داشتن بیش از یک هزار و 200 ابنیه تاریخی و باستانی ثبت شده در فهرست آثار ملی همه ساله در تعطیلات نوروزی پذیرای خیل عظیمی ‌از گردشگران و مسافران از جای‌جای کشور بوده و با به رخ کشیدن این همه زیبایی و تنوع جاذبه‌های طبیعی و گردشگری، آینده خوبی را برای بازدیدکنندگان خود رقم می‌زند.

مقبره الشعرای تبریز که مدفن شاعران بلند آوازه ای چون خاقانی شروانی و محمد حسین شهریار و 400 ادیب و فرهیخته ایران اسلامی‌است به تنهایی خیل انبوهی از گردشگران را به تبریز می‌کشاند. در کنار آن وجود مسجد کبود (فیروزه اسلام) موزه قرآن و کتابت وموزه شهریار، ارگ تاریخی تبریز، عمارت شهرداری و عمارت ائل گلی، سایت موزه عصر آهن، موزه مشروطه و بسیاری از ابنیه‌های دیگر به مهمانان نوروزی تبریز خوش آمد می‌گویند.

تالاب قوری گل و مجموعه تفریحی و فرهنگی آن که مامن بسیاری از پرندگان مهاجر است، همچنین جوشش چشمه‌های آب گرم و معدنی در شهرستان‌های بستان‌آباد و مرند، آبشار آسیاب خرابه در جلفا، کاروانسرای کهن و قدیمی‌ پیام مرند، کلیسای سنت استپانوس، گنبد سرخ مراغه، برج‌های مدور رصد خانه مراغه و... این استان را به مجموعه‌ای از زیبایی‌ها و جذابیت‌ها تبدیل کرده است.

اما اگر تصمیم گرفتید نوروز را در آذربایجان شرقی بگذرانید حتما سری نیز به روستای تاریخی کندوان بزنید. روستای کندوان در 50 کیلومتری جنوب غربی تبریز؛ یکی از روستاهای دهستان سهند است که در 18 کیلومتری جنوب اسکو، در دامنه سرسبز سلطان داغی واقع شده است. آنچه به کندوان هویت باستانی داده وجود 117 خانوار و منزل مسکونی در درون توده‌های مخروطی و هرمی‌شکل صخره‌ای است.

معماری صخره‌ای، حاکی از صحنه‌های مبارزه و جدال انسان با طبیعت و در خدمت گرفتن صخره‌های طبیعی است. در معماری معمولی، به وسیله مصالح ساختمانی گچ، آهک و خشت، هیات اصلی بنا را به وجود می‌آورند، در صورتی که در معماری صخره‌ای فضای مورد نظر در درون توده سنگ هویدا می‌گردد و سنگ، مانند کالبدی، قشری مستحکم در اطراف این فضا ایجاد می‌کند.

آئین‌های نوروزی در آذربایجان شرقی

چرشنبه خاتون:  نوروز در این استان نیز با مراسم خاصی عجین است. صبح آخرین چهارشنبه سال مردم بر سر آب رفته و از روی آن می‌پرند و می‌خوانند:  آتیل ماتیل چرشنبه (عاطل و باطل شود چهارشنبه/ ) بختیم آچیل چرشنبه (بختم بازشود چهارشنبه)

در روستاها معتقدند چهارشنبه آخر سال، «چرشنبه خاتون» است. به همین دلیل زنان بالای اجاق خوراک پزی با آرد شکل زنی زیبا را می‌کشند و زیر آن یک آینه و شانه می‌گذارند تا وقتی چهارشنبه خاتون آمد سرش را شانه بزند. چهارشنبه خاتون تاکیدی بر بارور شدن زمین در آخرین روزهای اسفند است. در میان مردم آذربایجان شرقی، هر یک از چهارشنبه‌ها نامی‌ دارند.

شال‌اندازی: در آخرین چهارشنبه سال، پسران جوان یا نوجوان شالی برداشته و از سوراخ بالای بام خانه (که عمدتا برای تعویض هوا و خارج شدن دود تنور تعبیه شده) شال خود را پایین می‌اندازند. صاحبخانه نیز به فراخور حال خود، مقداری آجیل، شیرینی یا تخم مرغ در گوشه شال می‌بندد تا پسر آن را بالا بکشد. چنانچه پسر، خواهان دختر خانواده باشد، شال را بالا نمی‌کشد. چنانچه خانواده دختر راضی باشد، نشانه‌ای از دختر را به شال می‌بندند. رسم شال‌اندازی در بیشتر نقاط آذربایجان رایج بود و هنوز هم در بعضی از روستاها انجام می‌شود.