پس از بمباران شیمیایی حلبچه گرچه ابتدا رسانه ها بسیار گذرا و سطحی از کنار قضیه عبور کردند؛ اما پخش تصاویر هولناک این فاجعه جهانیان را تحت تاثیر قرار داد. به نمونه هایی از این بازتاب ها توجه کنید :
روزنامه ایندیپندنت اعلام کرد: علی رغم منع فروش مواد شیمیایی برای مقاصد نظامی ، شرکتهای بریتانیا، آلمان غربی ، هلند، اتریش ، بلژیک و ایتالیا به طرحهای ساخت سلاحهای شیمیایی عراق کمک کردند.
خبرنگار روزنامه گاردین پس از دیدار از محل حادثه نوشت : اجساد دهها مرد، زن ، کودک ، دام و حیوانات دست آموز ، منازل و خیابان های خاکی این بخش دور افتاده و مورد بی مهری قرار گرفته در کردستان عراق تحت اشغال ایران را پوشانده است . پوست این اجساد به طرز عجیبی تغییر رنگ داده ، چشمهایشان باز و خیره و چرک خاکستری رنگی از دهانشان بیرون زده و انگشت هایشان به طرز عجیبی کج و خمیده شده است .
نیویورک تایمز نوشت : وسیله مرگ همه آنها تنها با یک هواپیمای جنگی که تقریبا با اطمینان می توان گفت عراقی بوده است به این شهر کردنشین عراق رسید. هواپیمایی که بمبهای آن ابری به رنگ زرد روشن در سراسر حلبچه ایجاد کرد. این عمل از هر حیث و به هر مفهوم یک جنایت جنگی است .
روزنامه تایمز مالی چاپ لندن نیز حملات شیمیایی عراق را وحشت آور خواند و از دبیرکل سازمان ملل متحد خواست گروهی از کارشناسان را برای بررسی این فاجعه به منطقه اعزام کند.
روزنامه لس آنجلس تایمز: تا زمانی که تنها ایرانیان قربانی حملات شیمیایی عراق بودند چه در سازمان ملل و چه در پایتخت های کشورهای بزرگ جهان عزم و اراده سیاسی کافی برای محکوم کردن این گونه عملیات وجود نداشت ؛ اما این بار شهروندان کرد عراق که بومی های غیرعرب این کشور هستند قربانی گازهای سمی عراق شده اند. از این رو واکنش رسانه های جمعی بویژه اروپا شدیدتر بوده است .