زرد خوشمزه‌

درون موز

در 100 گرم موز 100 کالری انرژی، 70 گرم آب، 8/0 گرم پروتئین،6/5 گرم قند، 8 میلی‌گرم کلسیم، 25 میلی‌گرم فسفر و 370 میلی‌گرم پتاسیم وجود دارد. همچنین در این میوه مقادیر قابل توجهی آهن، سدیم، ویتامین آ، ویتامین ب1، ویتامین ب، ویتامین ب 3، چربی و ویتامین ث و چند ماده مهم مانند چند ماده شیمیایی بسیار مهم مانند سروتونین، نوراپی نفرین و دوپامین وجود دارد.

خواص موز

در طب باستان هند و ایران این میوه طلایی به عنوان کیمیای جوانی شناخته می‌شده است. امروزه پژوهشگران معتقدند که موز به سیستم هاضمه کمک می‌کند و حس جوانی و شادابی را در فرد زنده نگه می‌دارد. موز از نظر طب قدیم ایران معتدل و تر است و خون را غلیظ می‌کند.

موز انرژی زیادی دارد و چون نرم هست غذای خوبی برای کودکان و اشخاص  مسن است. به دلیل داشتن پتاسیم زیاد ضد سرطان بوده و غذای خوبی برای کسانی است که فعالیت زیاد عضلانی دارند. همچنین در درمان اسهال موثر است.

موز در درمان زخم معده و روده نیز مفید است. موز به خصوص موز کال نفاخ است و زیادخوردن آن خصوصا در سرد مزاجان تولید گاز معده می‌کند. موز به خاطر ترکیباتی که دارد تاثیر خوبی در تامین رشد و تعادل سیستم اعصاب  دارد.

در تحقیقی که در هند انجام شد معلوم شد موز نرسیده خشک شده سطح کلسترول مضر را کاهش می‌دهد. این نوع کلسترول باعث انسداد رگ‌ها و بیماری‌های قلبی می‌شود.

پتاسیم موجود در موز همچنین می‌تواند به رشد و تقویت سلامت استخوان‌های بدن کمک کند. پتاسیم با افزایش از دست رفتن کلسیم بدن از طریق ادرار که در نتیجه خوردن نمک زیاد اتفاق می‌افتد، مقابله می‌کند و در نتیجه مانع تحلیل رفتن استخوان‌ها می‌شود.

موز از مدت‌ها پیش به دلیل خاصیت ضد اسیدی شناخته شده است که با زخم معده و آسیب‌های ناشی از آن مقابله می‌کند. یک ترکیب ساده از موز و شیر به میزان قابل توجهی مانع از ترشح اسید معده می‌شود. موز وقتی به طور کامل رسیده و قهوه‌ای می‌شود ماده‌ای تولید می‌کند که همان لایه پوششی تولید شده در معده است که جلوی اثر اسید معده بر بافت معده را می‌گیرد.

چند نکته موزی‌

1- موز به علت دارا بودن قند زیاد برای مبتلایان به مرض قند مضر است و نباید در خوردن آن زیاده‌روی کنند.

2- بعضی افراد به موز حساسیت دارند و پس از خوردن زبان آنها ورم کرده یا جوش می‌زند. توصیه می‌شود این اشخاص پس از خوردن موز یک میوه ترش یا آبلیمو بخورند.

3- هنگامی که موز انتخاب می‌کنید باید پوست آن زرد، سفت و دارای لکه‌های سیاه باشدکه این موز رسیده است. هضم موز نرسیده به دلیل نشاسته فراوان سنگین است.

4- موز را در صورتی که نرسیده است در کاغذ پیچیده و 2 یا 3 روز خارج از یخچال نگهدارید. این کار باعث شیرین‌شدن موز می‌گردد. بعد از زرد شدن آن را در یخچال بگذارید.

5- در کشورهای استوایی معمولا موز را می‌پزند و همراه برنج و لوبیا می‌خورند. در کشورهای آمریکای لاتین موز را ورقه ورقه کرده و در آفتاب خشک می‌کنند.

6- به خاطر داشتن کالری بالا برای چاق شدن می‌توانید از موز استفاده کنید.