انتقال اشیاء با امواج هدف بعدی دانشمندان

اختراع چرخ چشم انداز وسیعی را پیش روی بشر قرار داد؛ آسان سازی و سرعت بخشیدن به نقل و انتقال . بدین ترتیب بود که قطار، خودرو، هواپیما، جمبوجت ها، قطارهای مغناطیسی ، هواپیماهای مافوق صوت و فضاپیماها یکی پس از دیگری پا به عرصه وجود گذاشتند.

کد خبر: ۲۰۱۵۶

با این حال شواهد نشان می دهد که تمامی این اختراعات با وجود فناوری پیشرفته ای که در دل خود جای داده اند، هنوز هم نتوانسته اند انسان عاشق سرعت را راضی کنند. در واقع به نظر می رسد که دیگر بیان کردن سرعت ها بر حسب کیلومتر بر ساعت لذت چندانی برای انسان ندارد. امروزه او به دنبال سرعتهایی از جنس کیلومتر بر ثانیه است . مثلا 300هزار کیلومتر بر ثانیه ، یعنی معادل سرعت نور! در این راه هم ظاهرا تنها گزینه پیش روی او تله پورتیشن است . اصطلاحی که شاید برای اولین بار از سوی نویسندگان رمان های علمی تخیلی مطرح شد و البته بعدها هم در فیلم های مشهوری مثل ماتریکس اشکالی از آن به نمایش گذاشته شد. اما آنچه دانشمندان از آن به عنوان تله پورتیشن یاد می کنند به طور خلاصه به معنای متلاشی کردن یک فرد یا شیئ در محلی و پدید آوردن یک نسخه المثنی از آن در جایی دیگر است . این که چنین کاری در جزییات چگونه و به چه شکل امکانپذیر است ، هنوز پاسخ مناسب و قانع کننده ای ندارد؛ اما ایده معمول برای انجام آن عمل آوردن یک بررسی کامل بر روی فرد یا شی ئ مورد نظر و بیرون کشیدن ریز اطلاعات او، فرستادن این اطلاعات ، نه خود فرد یا شیئ به محل مورد نظر و در پایان تهیه یک نسخه المثنی از آن جسم است . نسخه ای که لزوما از همان مواد اصلی و مولد خود تشکیل نخواهد شد؛ اما در عین حال باید دارای نوع و ترکیب اتمهایی مشابه با اصل باشد. شاید از این لحاظ بتوان این کار را با عملکرد یک دستگاه نمابر قابل قیاس دانست . نظریه تله پورتیشن اولین قدم های اساسی برای تبدیل تله پورتیشن از یک افسانه علمی محض به یک نظریه علمی در سال 1993 از سوی گروهی از متخصصان که در راس آنها چارلز بنت قرار داشت ، برداشته شد. طبق نظریه آنها تله پورتیشن کوانتومی حقیقتی امکان پذیر بود ، به شرط این که نسخه اولیه جسم انتقال یافته پس از انتقال خود نابود شود. تبدیل نظریه به اصل تله پورتیشن در سال 1998 یعنی 5سال بعد، گروهی از فیزیکدانان انستیتوی فناوری کالیفرنیا، به همراه 2گروه اروپایی توانستند با استفاده از این روش یک فوتون (ذره ای از انرژی که حامل نور است) را انتقال داده ، این فرضیه را به یک اصل علمی تبدیل کنند. آنها موفق شدند به طور کامل ساختار اتمی فوتون را بازخوانی و با فرستادن این اطلاعات از طریق کابل ، نسخه عینی این فوتون را در یک متر جلوتر بازسازی نمایند. طبق پیش بینی ها حتی پس از تهیه المثنی دیگری خبری هم از فوتون اصلی نبود. این آزمایش براساس اصل عدم قطعیت هیسنبرگ انجام گرفت که مانع اصلی بر سر راه انتقال ذراتی بزرگتر از فوتون هاست . براساس این اصل شما نمی توانید به طور همزمان از مکان و سرعت یک ذره آگاهی پیدا کنید. به همین دلیل فیزیکدانان یاد شده ، برای جلوگیری از خدشه دار شدن این اصل ، در انتقال فوتون ها از پدیده ای به نام درگیری اتمها کمک گرفتند که براساس آن تاثیری خاص بر روی یک گروه از اتمها می تواند به همان شکل به گروهی دیگراز آنها منتقل شود. در این روش برای انتقال یک فوتون دست کم از 3فوتون استفاده می شود. فوتونی که قصد داریم آن را انتقال دهیم ، فوتونی که انتقال می یابد و فوتون سوم یا همان نسخه المثنی که با تاثیرپذیری از فوتون انتقال یافته ایجاد می شود. بدین ترتیب قسمتی از اطلاعات فوتون اول گرفته می شود و بقیه آن از طریق پدیده درگیری اتمها انتقال می یابد و در پایان کل اطلاعات بدون هیچ تغییری به فوتون سوم در محل مورد نظر می رسد. در حالی که دیگر خبری از فوتون اول نیست . تله پورتیشن انسانی اما وقتی پای انسان به این میان باز می شود، وضعیت به گونه ای دیگر خواهد شد. در اینجا علاوه بر قوانین بشری ، شاید قوانین فیزیکی هم اجازه چنین کاری را به انسان ندهند. به عبارت دیگر برای انتقال یک انسان از طریق تله پورتیشن ، باید انتقال دهنده ای ساخت که بتواند 10به توان 28اتم تشکیل دهنده بدن را بسرعت و دقت تجزیه و تحلیل کند، یعنی چیزی بیش از یک تریلیون تریلیون اتم ! تازه این اول راه است و در مرحله بعدی این وسیله باید بتواند این اطلاعات را به مکانی که قرار است فرد در آنجا بازسازی شود، برساند. به طوری که در این انتقال ملکولها حتی نباید به اندازه میلی متری نسبت به فواصل اولیه خود جابه جا شوند، چرا که هر تغییر مکان کوچک ممکن است موجب نقصان های فیزیولوژی و عصبی غیرقابل جبرانی در بدن شود. تازه اگر تمامی این مشکلات را حل شده بدانیم ، باید قبول کرد که برای انتقال یک انسان با این روش پیش از هر چیز باید او را از میان برد و در مکانی دیگر نسخه ای مشابه و نه خود او را بازسازی کرد. امری که چندان انسانی و معقول به نظر نمی رسد و مسلما با مخالفت های فراوانی روبه رو خواهد شد. آخرین یافته ها با این اوصاف از آنجایی که به نظر نمی رسد این پدیده در شکل انسانی آن قابل اجرا باشد، در حال حاضر جهت این مطالعات تغییر کرده و بیشتر توجه دانشمندان معطوف به استفاده از این اصل در انتقال اطلاعات از طریق شبکه های اطلاع رسانی یا همان اینترنت کوانتومی شده است . اگر روزی از این روش در ساخت رایانه های کوانتومی استفاده شود، مسلما سرعت انتقال اطلاعات آنها هزاران بار بیشتر از قوی ترین رایانه های امروزی خواهد بود. جدیدترین پروژه ای که بتازگی در زمینه تله پورتیشن با موفقیت انجام پذیرفته است ، مربوط به دانشگاه ملی استرالیا بوده که در آن متخصصان موفق به تله پورت یک پرتولیزری شده اند.