وکیل ملت و دیگر هیچ‌

به پیاده‌رو نگاه می‌کنم، میوه‌های خوش‌رنگ چشمک می‌زنند؛ اما تا چشمم به قیمت آنها می‌افتد روی خود را برمی‌گردانم و سمت دیگر را نگاه می‌کنم. ساختمان 3 گوش بهارستان.

صدایی در گوشم می‌گوید شاید این میوه‌های گران را چه کسانی می‌خرند. مردم عادی که هر روزه از این پیاده‌رو می‌گذرند، حتی جرات نمی‌کنند به این میوه‌فروشی نزدیک شوند.

موضوع جالبی است. میوه‌فروشی پر از میوه‌های نوبرانه وارداتی با قیمت‌های سرسام‌آور است و روبه‌روی آن ساختمان سه‌گوشی قرار دارد که وکلای مردم در آن هستند و می‌گویند خانه ملت است.

در طول سال‌های گذشته که مردم نمایندگان خود را انتخاب و روانه مجلس کرده‌اند، حتما انتظاراتی نیز از این نمایندگان داشته‌اند که برخی برآورده شده و بسیاری نیز برآورده نشده است.

مطالبات مردم از سال‌های گذشته تاکنون چندان تفاوتی نداشته است و مردم انتظار دارند در کنار اهداف کلان کشور از رفاه عمومی هم برخوردار باشند. این حق تمام شهروندان ایرانی است که از زندگی بهتر و آینده‌ای روشن‌تر برخوردار باشند.  پدران آینده فرزندان خود را زیبا تصور کنند و جوانان از عدم توان تشکیل خانواده و نبود شغلی مناسب نگران نباشند.

مردم ما نیازمند امنیت و آسایش هستند و این مطالبه‌ای به حق است که تاکنون کمتر به آن رسیده‌اند. هرچند دور از انصاف است که از تلاش نمایندگان تمام مجالس از ابتدای پیروزی انقلاب تاکنون در این راستا چشم بپوشیم؛ اما بنا به هر دلیلی مقداری از این مطالبات همچنان بدون پاسخ مانده است.  اما شاید انتخابات مجلس هشتم انتخاباتی باشد که در پس آن بتوان به بسیاری از مطالبات دست یافت و یا حداقل برای رسیدن به آنها گام‌های اساسی برداشت.

بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در وصیت‌نامه خود به ملت سفارش کردند که در هر دوره از انتخابات وکلای دارای تعهد به اسلام و جمهوری اسلامی که غالبا بین متوسطین جامعه و محرومین هستند و اشخاص تحصیلکرده و مطلع بر مسائل روز و سیاست‌های اسلامی را به مجلس بفرستند.

در این فراز 2 نکته قابل توجه است اول تعهد به اسلام دوم تخصص. هرکدام از صفات ذکر شده نمی‌تواند به تنهایی خصوصیت یک نماینده خوب باشد. یعنی اگر نماینده‌ای تخصصی کافی داشته باشد. ولی تعهد و تقید به اسلام نداشته باشد، احتمال این که در مقاطعی وظیفه خود را بدرستی انجام ندهد و در این راه دچار لغزش شود، وجود دارد.

از سوی دیگر، اگر نماینده‌ای دارای تقوا و ایمان بالایی باشد؛ اما در مباحث تخصصی و کارشناسی سررشته‌ای نداشته باشد، بدون شک تصمیمات وی کارشناسی نیست. هرچند این تصمیمات از روی اخلاص باشد هرچه افراد انتخابات شده از سوی مردم صالح‌تر و کارشناس‌تر باشند، آینده‌ای روشن‌تر در انتظار کشور خواهد بود.

پوسترهای رنگی، ژست‌های هنری‌

اگر در غروب روز هر انتخابات سری به خیابان‌های شهر بزنید، دیوارهایی خواهید که با عکس‌های کاندیداهای مختلف پوشیده شده‌اند و پیاده‌روهایی خواهید دید مملو از کاغذپاره‌های تبلیغاتی و پوستر گویا می‌خواهند از مسابقه‌ای سخت میان صاحبان آنان خبر بدهند. مسابقه‌ای که شاید بسیاری از اخلاقیات در آن رعایت نشود. اما هزینه این‌گونه تبلیغات از کجا می‌آید؟ از جیب داوطلبان محترم یا از کیسه دیگران به فرض این که نامزدی متمول باشد و هزینه آنچنانی تبلیغات انتخاباتی را از جیب خود پرداخت کرده باشد، آیا یک علامت سوال بزرگ جلوی شما سبز نمی‌شود؛ این سوال که چرا این همه خرج کرده و از کجا جبران خواهد شد؟

یقینا احساس تکلیف باعث تبلیغات آنچنانی نمی‌شود، پس باید پشت این خرج‌ها به دنبال کسب منافع و جبران این هزینه‌ها بود و اگر هزینه خرج‌های چند ده میلیونی تبلیغات انتخابات از جای دیگر تامین شود، پس باید انتظار داشت آن کاندیدا اگر پا بر موکت سبز مجلس بگذارد، برای جبران لطف دوستان گام بردارد.

مردم باید دقت کنند و هر جا که ردپای هزینه‌های کلان تبلیغاتی وجوددارد، درنگ کنند و به دنبال پاسخ این سوال باشند که این هزینه‌ها از کجا تامین شده است و نباید هرکس صدایش بلندتر، پولش بیشتر، حامیانش قوی‌تر، پوسترش رنگی‌تر و سفره‌اش چرب‌تر باشد، رای بیاورد و افرادی که تعهد و کارایی‌شان بیشتر بود، کنار بنشینند و تنها نظاره کنند. 

برخی وعده‌های بی اساس

معمولا در جریان انتخابات نامزدهای انتخاباتی برنامه‌ها، ایده‌ها و اهداف خود را برای مردم بیان می‌کنند تا آنان نیز با شناخت و آگاهی به انتخاب نماینده مورد نظر خود بپردازند. این روش با تمام محاسنی که دارد، به ابزاری برای وعده دادن‌های بی‌پایه و اساس به مردم تبدیل شده است.

بسیاری از افراد در جریان تبلیغات انتخاباتی به بیان مواردی می‌پردازند که چه بسا از حیطه اختیار و نفوذ آنها خارج است.  برخی داوطلبان نمایندگی در جریان تبلیغات انتخاباتی گاهی از روی عمد و گاهی از روی ناآگاهی مطالبی را عنوان می‌کنند که به کلی در اختیار نمایندگان نیست. و مردم ساده‌‌دل نیز که به امید شنیدن کلامی از حل مشکلشان به گرد کاندیدایی جمع شده‌اند و وعده‌های فریبنده و گاهی غیر عملی را می‌شنوند، نمی‌دانند که حتی وزیر مربوط هم قادر نیست این وعده را عملی کند.

آنان فقط سخنی را که دوست دارند می‌شنوند و به آن دل خوش می‌کنند. قانون معیار و میزان صلاحیت افراد و دولتمردان است و هر کس اعم از نماینده، رئیس‌جمهور، وزیر و غیره حدود اختیاراتی دارد که کم و زیاد شدنی نیست. از این‌رو دادن چنین وعده‌‌هایی به مردم که مطمئنا عملی نمی‌شود، باعث سلب اطمینان مردم می‌شود و برای دوره‌های بعد بر میزان رای مردم تاثیر منفی خواهد داشت اگر با دقت بنگریم، نمایندگانی را خواهیم دید که درمدت نمایندگی‌شان حتی یک پیشنهاد سازنده را مطرح نکرده‌اند و یک جمله در مورد طرح‌ها و لوایح نگفته‌اند و بیشتر مواقع سکوت کرده‌اند.

بدون تردید هنگامی که این نمایندگان به دنبال جلب نظر مردم بودند، وعده‌های بسیاری هم دادند. اما چه شده که اینان سکوتی 4 ساله را در پیش گرفته‌اند؟

اینان نه به دنبال حقوق مردم بودند، نه به دنبال سازندگی کشور، بلکه در تمام مدت تبلیغات به فکر فریب مردم برای رسیدن به کرسی نمایندگی بودند که از قبل آن منافع خود را پیگیری کنند. در شناخت نامزدها نباید وعده‌‌‌های بزرگ و غیرعملی عمرانی و آبادانی را ملاک قرار داد؛ چرا که این گونه کارها وظیفه دولت است و وظیفه نمایندگان مجلس شناخت و تصویب قوانین موردنیاز و مشخص کردن مسیر حرکت دولت است.

وکیل ملت و دیگر هیچ‌

مردم نماینده‌ای می‌‌خواهند که از حقوق آنها دفاع کند. کسی که بدون ترس سخن حق بگوید و بر حق پافشاری کند حال این حق هر  چه باشد.
بدون شک وجود احزاب برای رشد سیاسی یک کشور لازم است و یکی از عرصه‌‌های رقابت احزاب، انتخابات مجلس است. احزاب نمایندگان خود را به مجلس می‌فرستند که کشور را با روش و دیدگاه خود اداره کنند.

اما اگر نمایندگان منافع حزبی خود را به منافع ملی ترجیح دهند، مجلس، مجلس کارآمد خواهد بود؟

  در آن ایام که اصلاح‌طلبان سکان‌دار مجلس بودند و با شعار اصلاحات قصد داشتند آرمان‌های انقلاب را یکی پس از دیگری از میان بردارند به این موضوع توجه نداشتند که هر چند آنها به حزب و باندهایی وابسته هستند، اما در واقع نماینده تمام مردم ایران هستند و حق ندارند برای تثبیت منافع جناحی و حزبی خود دست به هر اقدامی بزنند.

مجلس مکان سیاست‌بازی نیست، بلکه میدان خدمت به مردم است و جایگاه تصویب قوانینی که منافع ملی و تحقق آرمان‌های انقلابی را تضمین کند و مدافع حقوق مردم بویژه توده‌های محروم جامعه باشد. کسانی که توفیق خدمت و افتخار نمایندگی مردم را بیابند و به سنگر مجلس راه پیدا کنند، باید غیر از مردم و کشور و انقلاب وامدار هیچ احدی نباشند و سخت مراقب باشند که از این مسیر خواسته یا ناخواسته منحرف نشوند و این تذکر امام‌ره را همواره به یاد داشته باشند که فرمودند: شما وکیل مردم هستید که همه اسلام را می‌‌خواهند و همه کشور خودشان را می‌خواهند و شما باید برای این ملت خدمت کنید به آن چیزی که شما را وکیل کرده‌‌اند خدمت کنید و اگر انحراف پیدا کنید، به ملت خیانت کرده‌اید و به وکالتی که دارید.

نمایندگان موظف هستند با دقت چگونگی اجرای قوانین را زیرنظر داشته باشند و اگر در این راه کج‌روی یا کاستی مشاهده کردند، بدون در نظر گرفتن نزدیکی‌های حزبی و یا مصلحت‌اندیشی در پی اصلاح امور برآیند و اگر اصلاح مقدور نبود، حتی وزیر را به مجلس بکشانند یا استیضاح کنند. نه این که با مدارا و مماشات حق مردم را زیر پا بگذارند که در این صورت آنان دیگر وکیل ملت نیستند، بلکه وکیل الدوله خواهند بود.

از سوی دیگر، مجلس شورای اسلامی با آن جایگاه مهم و کارکردهای تاثیرگذارش در تیررس تهدیدات دشمن و طمع بدخواهان ملک و ملت قرار دارد. این امر بدیهی است که هر نهاد و سازمان و فردی که برای تداوم این نظام و انقلاب تاثیر‌گذارتر باشد، بیشتر در معرض توطئه‌ها و نقشه‌های شوم دشمنان قرار دارد.

آنان تلاش می‌کنند به هر طریق ممکن راه تلا‌ش مجلس برای خدمتگذاری به مردم و انقلاب که همان قانون‌گذاری صحیح و نظارت دقیق بر اجرای قانون است را سد کنند و با توجه به این نکته می‌‌توان دریافت که تک‌تک نمایندگان چه وظیفه سنگینی بر دوش دارند و انتخاب صحیح بهترین وظیفه مردم است.

  کمی راه باز شد و تاکسی کمی جلوتر رفت و جلوتر. میوه‌فروشی و سیب‌‌های سبز فرانسوی را پشت سر گذاشتیم و هنوز نمی‌دانم چه کسانی این میوه‌ها را می‌خرند. ترافیک هنوز سنگین است. این بار ترافیک ما را جلوی بوتیک متوقف می‌کند. چه کسی این لباس‌های زیبا و گران را می‌خرد؟ ساختمان 3 گوش همچنان نزدیک ماست.

معصومه حاتم‌‌خانی‌