به گزارش جام جم آنلاین ، لیگ ملتهای آسیا الگوبرداری آشکاری از لیگ ملتهای اروپا دارد و هدفش فراتر از برگزاری چند بازی دوستانه یا تورنمنتی تکراری است. فوتبال آسیا سالهاست با وجود استعداد، جمعیت و بازار بزرگ از نظر ساختار رقابتهای ملی عقبتر از اروپا حرکت کرده و حالا این پروژه میتواند گامی مهم برای کاهش این فاصله باشد.
لیگ ملتهای اروپا از سال ۲۰۱۸ بهطور رسمی آغاز شد. یوفا با این رقابتها تلاش کرد بازیهای دوستانه کماهمیت را حذف کند و آنها را با مسابقاتی هدفمند، رقابتی و جذاب جایگزین کند. در این فرمت جدید، تیمهای ملی بر اساس سطح فنی به لیگها و گروههای مختلف تقسیم شدند و صعود و سقوط، هیجان رقابت را چند برابر کرد. این مسابقات نهتنها به جذابیت تقویم ملی اضافه کرد، بلکه نقش مهمی در افزایش کیفیت فنی تیمها و حتی تعیین سهمیه برای تورنمنتهای بزرگتر مثل جام ملتهای اروپا و جام جهانی داشت. این رقابتها به فوتبال اروپا به مثابه یک شوک بزرگ بود.
فرمول برگزاری لیگ ملتها با جام ملتها تفاوت اساسی دارد. جام ملتها یک تورنمنت کلاسیک با مرحله گروهی و حذفی است که هر چند سال یک بار برگزار میشود، اما لیگ ملتها به صورت دورهای و در بازههای زمانی کوتاهتر انجام میشود و تیمها بهطور مداوم در رقابت باقی میمانند. این استمرار باعث میشود تیمهای ملی فرصت بیشتری برای هماهنگی، آزمون تاکتیکها و رشد تدریجی داشته باشند. دقیقاً همین ویژگی یکی از دلایل اصلی است که کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) را به فکر راهاندازی نسخه آسیایی این رقابت انداخته است.
لیگ ملتهای آسیا در راستای توسعه فوتبال در سطح قاره طراحی میشود؛ قارهای که اختلاف سطح فنی بین تیمهایش بسیار زیاد است. در حال حاضر تیمهایی مثل ژاپن، کرهجنوبی، ایران و استرالیا فاصله محسوسی با بسیاری از تیمهای آسیایی دارند و همین موضوع باعث میشود بازیهای رسمی زیادی برای تیمهای قدرتمند، جذابیت و چالش فنی کافی نداشته باشد. از سوی دیگر تیمهای ضعیفتر هم معمولاً با شکستهای سنگین مواجه میشوند که نه به رشد آنها کمک میکند و نه به جذابیت رقابتها.
ایده لیگ ملتها این مشکل را هدف قرار میدهد. تقسیم تیمها به سطوح مختلف باعث میشود هر تیم با رقبایی هم سطح بازی کند. این موضوع هم به رشد تیمهای در حال توسعه کمک میکند و هم کیفیت بازیهای تیمهای بزرگتر را بالا میبرد. به جای بازیهای دوستانه کماهمیت، تیمها در مسابقاتی بازی میکنند که نتیجه آنها در صعود، سقوط یا حتی سهمیه مسابقات بزرگتر تأثیرگذار است.
یکی دیگر از دلایل مهم راهاندازی لیگ ملتهای آسیا، مسئله اقتصادی و رسانهای است. فوتبال امروز بدون جذابیت رسانهای و درآمدزایی پایدار، امکان پیشرفت ندارد. لیگ ملتهای اروپا نشان داد که این فرمت میتواند توجه مخاطبان، اسپانسرها و شبکههای تلویزیونی را جلب کند. برای آسیا با بازار عظیم جمعیتی و علاقهمندان میلیونی چنین رقابتی میتواند منبع درآمد جدیدی باشد و به حرفهایتر شدن فوتبال ملی در کشورهای مختلف کمک کند.
از نظر فنی نیز این رقابتها میتواند به نفع تیمهای مدعی باشد. تیمهایی مثل ایران سالهاست که در ردهبندی آسیا جزو بهترینها هستند، اما این برتری معمولاً به قهرمانی ختم نمیشود. تیم ملی فوتبال ایران با وجود تاریخ، استعداد و حضور مستمر در جامهای جهانی دهه هاست که در سطح قارهای به قهرمانی نرسیده است. شاید یکی از دلایل این ناکامی نبود رقابتهای مستمر و باکیفیت در طول سال باشد؛ رقابتهایی که تیم را برای لحظات حساس آماده کند.
لیگ ملتهای آسیا میتواند این خلأ را پر کند. اگر تیم ملی ایران بهطور منظم با رقبای قدرتمند آسیایی روبهرو شود هم از نظر ذهنی و هم فنی پختهتر خواهد شد. این مسابقات فرصتی است تا نسلهای جدید بازیکنان، بدون فشار یک تورنمنت حذفی بزرگ تجربه بینالمللی کسب کنند و به تدریج برای جام ملتها و جام جهانی آماده شوند.
از زاویهای دیگر این رقابتها میتواند بالاخره زمان قهرمانی ایران در آسیا را نزدیکتر کند. ثبات، برنامهریزی بلندمدت و رقابت مداوم، سه عنصری هستند که تیمهای قهرمان را میسازند. اگر لیگ ملتهای آسیا بهدرستی طراحی و اجرا شود تیم ملی ایران میتواند از این بستر برای ساختن تیمی منسجم تر، انعطاف پذیرتر و آمادهتر استفاده کند؛ تیمی که فقط در مرحله گروهی یا یک بازی خاص خوب نیست بلکه در یک مسیر طولانی، کیفیت خود را حفظ میکند.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
