جنگ برای بقا

نکته مهم‌تر ماجرا این است که در این رشته فقط ۷۰ نفر در جهان موفق به کسب سهمیه می‌شوند که سمانه بیرامی حالا برای دومین بار موفق به کسب آن شده است. المپین ایرانی در گفت‌وگو با «جام‌جم» از سختی‌های عجیب تمرین در دمای منفی ۲۴ درجه فنلاند و حضورش در ایتالیا برای حضوری موفق در المپیک گفت.
 
به نظر این روزها کمبود بارش برف برای ادامه تمرینات شما دردسرساز شده است.
برف در رشته ما خیلی مهم است و ورزشکاران اسکی دنیا معمولا ۱۲ ماه سال را روی برف تمرین می‌کنند تا بتوانند حضوری موفق در مسابقات داشته باشند. به دلیل نبود برف در ایران، من با لطف فدراسیون اسکی و حمایت آنها، توانستم به فنلاند بیایم و روی برف تمریناتم را شروع کنم. حالا هم در ایتالیا هستم و تمریناتم را اینجا پیگیری می‌کنم تا بتوانم به لطف خدا حضوری موفق در المپیک ۲۰۲۶ داشته باشم. 
 
شنیدم که در اسپانیا روی آسفالت تمرین کردید و بعد حدود ۶۰ کیلومتر تمرین در دمای منفی ۲۴ درجه فنلاند. این سختی تمرین طاقت‌فرسا نیست؟ 
بعد از این‌که سال گذشته در مسابقات قهرمانی جهان در کشور نروژ در مرحله مقدماتی رتبه یازدهم را کسب کردم و سهمیه المپیک را گرفتم، برای تمرین رول اسکی در جاده‌های امن در اسپانیا ماندم و هشت ماه در این کشور روی آسفالت روزانه حدود ۵۰ کیلومتر تمرین کردم. در طول تابستان هم تمرینات بسیار زیادی داشتم، روزانه حتی ۶۰ کیلومتر اسکی می‌کردم، ولی تمرین در منفی ۲۴ درجه، ‌هر قدمش انگار جنگیدن برای زندگی است! انگار باید بجنگی تا زنده بمانی! آنجا از همان قدم اول انگشت‌های دست و پایم یخ می‌زد و حتی اشک چشمم یخ زده بود! 
 
و ایتالیا چطور است؟ همین قدر سرما دارید؟
ایتالیا اصلا به سردی فنلاند نیست. اینجا کمبود برف هست، پیستی که قرار است مسابقه المپیک در آن برگزار شود، فعلا برف ندارد و بسته است و من در پیست دیگری تمرین می‌کنم که با برف مصنوعی درست شده و پیست اصلی مسابقه المپیک نیست. حتی مجبور شدم برای ورود به این پیست بلیط تهیه کنم و دلیل این مساله کمبود برف در ایتالیاست. امسال در ایتالیا بسیار کم برف باریده.
 
اسکی صحرانوردی رشته بسیار سختی است، نیاز به استقامت بالایی دارد و الان با وجود تحمل این همه سختی برای بالا بردن پرچم ایران، از انتخاب این رشته راضی هستید؟
بهترین انتخابی که در زندگی داشتم، شروع اسکی صحرانوردی بود. وقتی به گذشته نگاه می‌کنم و می‌بینم هزاران کیلومتر را در این سال‌ها طی کرده‌ام، متوجه می‌شوم هیچ چیز جز این نمی‌توانست مرا اینقدر خوشحال کند. هیچ هدفی نمی‌توانست برای من بزرگتر از حضور در المپیک باشد، آن هم برای دومین بار. عشق زیاد من به این رشته باعث شد که من در هر شرایطی مثل گرمای مثبت ۴۷ درجه تابستان تهران یا سرمای منفی ۲۴ درجه قطب شمال در کشور فنلاند این مسیر را ادامه دهم و پرقدرت و استوار برای هدفم بجنگم. من به لطف خدا توانستم برای دومین بار کسب سهمیه کنم. حضور در المپیک یعنی رقابت با برترین ورزشکاران دنیا و این آرزوی هر ورزشکاری است که با بهترین‌های رشته خود در آوردگاهی بزرگ مثل المپیک مسابقه دهد. در رشته صحرانوردی فقط۷۰ نفر از ورزشکاران کل دنیا می‌توانند این امتیاز را کسب کنند و خداراشکر که من هم یکی از آنها هستم.
 
کمتر از شصت روز دیگر تا مسابقه شما زمان باقی است، مسابقه را چطور می‌بینید؟ سخت‌ترین رقبایتان از کدام کشورها هستند؟
روز مسابقه من ۱۲ فوریه است و افتتاحیه المپیک ششم فوریه. من با قوی‌ترین ورزشکاران دنیا در رشته کراس‌کانتری یا همان صحرانوردی مسابقه خواهم داد و سخت‌ترین آنها معمولا از نروژ، سوئد و فنلاند هستند. معمولا ده نفر اول از این سه کشور هستند و امیدوارم بتوانم حضوری موفق در این دوره از المپیک داشته باشم.