کشورهایی مانند روسیه،چین،هند، ایران ودیگر اعضاکه گردهم آمدهاند،نشان میدهدکه جهان قصددارد ازوضعیت تکقطبی مطلوب آمریکا خارج شود؛ وضعیتی که آمریکاییها پس از فروپاشی شوروی به آن میبالیدند و گمان میکردند میتوانند بدون رقیب در دنیا تصمیمگیری کنند. اما مجموعهای که اکنون در قالب شانگهای فعالیت میکند، میتواند نقش مؤثری در تعدیل این مناسبات ظالمانه داشته باشد و فراتر از بحثهای امنیتی، همکاریهای اقتصادی، فرهنگی و دیگر عرصهها را نیز دنبال کند و یک ساختار و نظم جدید جهانی رابه دنیا نشان دهد.کشورهای عضو شانگهای،بهویژه در برابر جنایتهایی که آمریکا در جهان مرتکب میشود،میتوانند یک حرکت هماهنگ به سوی آرامش وتوازن ایجاد کنند.این مجموعه به لحاظ جمعیت،اقتصاد، توانمندی نظامیوامنیتی قدرتقابلتوجهیدارد.تاکنون بیشترجلسات درسطحسیاستگذاریبوده امااکنون روندبهسمت اجراییشدن سیاستها پیش میرود و این خود نشانهای از امیدواری است؛ بهویژه برای نقشآفرینی ایران، چین، روسیه و هند. درنهایت، هدف این است که آمریکا نتواند بدون مانع به اقدامات خود ادامه دهد.درهمین رابطه دیدیم اعضای شانگهای که دیروز در روسیه جلسه داشتند، ضمن رأی به مخالفت با اقدامات ضدغرب، تصمیمات مهمی اتخاذ کردند؛ ازجمله ایجاد یک بانک میان دولتهای عضو سازمان همکاری شانگهای که میتواند آغازی برای پایان تحریمها باشد. دراینجا ما باید مرتب از خود بپرسیم آیا به اندازه کافی برای ایجاد ظرفیت در داخل کشور جهت بهرهبردن از ظرفیتهای رو به گسترش شانگهای تلاش میکنیم؟
روشن است که خروج از حالت تکقطبی و کنارزدن ابرقدرتی آمریکا و کشاندن آن به ورطه افول اقتصادی و سیاسی نیازمند جایگزینسازی است؛ در دسترسترین جایگزین فعلا پیمان شانگهای است. در همین راستا، لازم است که کشورهای عضو با جدیت و تمرکز بسیار بالا روی حذف دلار و حتی یورو از مبادلات درونسازمانی کار کنند و تبادلات بر اساس ارزهای ملی ترویج یابد. نتیجه این اقدام در وهله اول مقابله با تحریمها و فشارهای ظالمانه غرب خواهد بود. آمریکا حتی در حوزههایی مانند ورزش نیز از ابزار تحریم استفاده کرده است. درحالیکه رژیم اشغالگر قدس با وجود جنایتهای فراوان تحریم نمیشود، اما بهمحض آغاز جنگ اوکراین روسیه با شدیدترین تحریمها در تمام مسابقات جهانی مواجه شد. از این رو، ضروری است که کشورهای عضو شانگهای متعهد بمانند و بهگونهای عمل کنند که یکهتازی استکبار جهانی و صهیونیسم بینالملل مهار شود. این مسیر تنها با همکاری واقعی، پایبندی به تصمیمها و فعالسازی ظرفیتهای عظیم این مجموعه امکانپذیر است.