قفس‌های وحش

برای مثال، عدم رعایت الگوی حرکت طبیعی یا قرار گرفتن حیوانات در معرض دید دائمی مردم، خود نوعی استرس‌زایی شدید محسوب می‌شود. البته عوامل محیطی کوچک نیز تأثیرات مخربی دارند. همچنین صداهای بلند مانند پخش موسیقی می‌تواند برای بسیاری از گونه‌ها از جمله پرندگان، محیطی غیرقابل تحمل ایجاد کند و منجر به آسیب‌های فیزیکی جدی شود. 
برای نگهداری یک گونه، شرط اول این است که حیوان باید در همان باغ ‌وحش متولد یا از مرکز  دیگری منتقل شده باشد. به‌عبارت دیگر نباید گونه را از طبیعت گرفت؛ مگر در موارد استثنایی مانند مجروحیت و نیاز به درمان. 
حیواناتی که به‌صورت قاچاق گرفته شده‌اند، پس از شناسایی و اطمینان از سلامت‌ باید در اولین فرصت ممکن به طبیعت بازگردانده شوند. مسأله‌ بعدی، چیدمان صحیح گونه‌ها در باغ‌ وحش است؛ بدین معنا که گونه‌های گوشتخوار، خزندگان و دیگر گروه‌ها باید در مناطق مجزا و با در نظر گرفتن ملاحظات مدیریتی (نظیر دسترسی به خوراک تخصصی) قرار گیرند.
اگرچه در سال‌های اخیر، نظارت سازمان حفاظت محیط زیست تشدید شده اما چالش اصلی همچنان باقی است. بیش از آن‌که نگران فرار حیوانات از محوطه باشیم، باید نگران رفتار بازدیدکنندگان، غذا دادن به آنها یا آزارهایی که ممکن است به حیوانات برسانند، باشیم.این درحالی است که در کشورهای پیشرفته به‌جای استفاده از قفس، از سیستم‌های مهار و موانع طبیعی برای نگهداری حیوانات استفاده می‌شود. 
علاوه بر این، پناهگاه‌های مناسب، سایبان‌ها و اتاق‌های زمستانی با طراحی‌های تخصصی برای حیوانات در نظر گرفته شده است؛ طراحی‌هایی که نه صرفا برای دید بازدیدکننده بلکه برای راحتی و نیازهای خاص حیوان طراحی شده‌اند.