امروز بیش از ۸۰۰۰ مرکز درمانی فعال هستندوحدود ۱.۵میلیون نفرازخدمات درمان ونگهداری بهره میبرند.این طرح در کاهش آسیبهای اجتماعی نیز نقش انکارناپذیری داشته است. بهگونهای که اکنون آمار ابتلا به HIV از طریق استفاده مشترک از سرنگ کمتر شده، جرائم مرتبط با خماری و نیاز فوری به مواد کاهش یافته و خانوادههای درگیر اعتیاد نیز از نظر اقتصادی شرایط بهتری پیدا کردهاند. از سوی دیگر، با ورود معتادان به چرخه درمان، میلیاردها تومان از سرمایهای که پیشتر در مسیر قاچاق مواد هزینه میشد، به سمت نظام درمانی کشور هدایت شده است.این روزها پس از ۲۲ سال، مدیریت مصرف در نقطهای ایستاده که نیازمند بازنگری جدی در ساختار و اهداف خود است. تجربه گذشته نشان میدهد بدون تقویت بخش مددکاری، آموزش خانوادهها و نظارت نظاممند بر مراکز، چرخه بازگشت به اعتیاد متوقف نخواهد شد. در عین حال، آینده نهچندان دور گسترش مواد روانگردان، ضرورت بازتعریف سیاستهای درمانی را دوچندان کرده است.
مدیریت مصرف گرچه در کاهش آسیبها توفیقاتی داشته اما برای آنکه از سیاستی ترمیمی به راهبردی پیشگیرانه تبدیل شود، باید از نگاه صرف درمانی فراتر رود و به برنامهای اجتماعی، روانی و اقتصادی بدل شود؛ برنامهای که نهفقط بر ترک اعتیاد، بلکه بر بازگشت واقعی فرد به زندگی سالم و مولد تمرکز داشته باشد.