دنیای بی پناه عکاسی در کرمانشاه

جام جم آنلاین؛ زهره کریم زاده-بنظر می رسد جامعه عکاسان در کرمانشاه بی پناه مانده اند و به ندرت در کرمانشاه عکاسی دیده می شود که تنها از طریق همین هنر درآمد داشته باشد و این حرفه به عنوان شغل دوم و سوم انتخاب می شود.

عکاسان چشمان بیدار و آیینه ای از تاریخ و فرهنگ هستند و این در حالیست که دغدغه های آنان در این شهر حادتر است.

اگر فردی بخواهد وارد دنیای عکاسی شود باید بداند که قیمت یک دوربین حرفه ای با لنز معمولی کمتر از ۲۰۰ میلیون تومان نیست و یک دوربین آماتور برای شروع عکاسی نزدیک ۱۰۰میلیون تومان است.

از سوی دیگر نبود یک گالری حرفه ای در کرمانشاه به دغدغه دیگر برای عکاسان تبدیل شده چراکه از گذشته کرمانشاه آرشیو عکسی نداشته و عدم حمایت ها باعث شده که آرشیو بصری خوبی از این شهر نداشته باشیم و هرچه داریم در حال نابودی و خرابی است.

در همین راستا مسئول انجمن عکاسان استان کرمانشاه با بیان اینکه اصلی ترین مشکلات جامعه عکاسی بحث تجهیزات و‌خرید دوربین است، افزود: هزینه خرید دوربین بسیار بالا رفته است و هنر عکاسی را به یک هنر طبقاتی تبدیل کرده و هر عکاسی نمی تواند از پس این هزینه براید.

سامان اریانپور ادامه داد: تجهیزات گران قیمت باعث شده عکاسان دیگر نتوانند با خیال آسوده عکاسی کنند و‌مجبورند تنها به نقاط محدودی بسنده کنند چراکه امنیت آنان به مخاطره افتاده است.

وی با بیان اینکه ارگان و یا سازمانی از عکاسان حمایت نمی کند، گفت: عکاسان در مقابل هزینه بالای خرید تجهیزات، عمر و تحصیلی که صرف می کنند به ندرت به سوددهی می رسند، نه تنها از معیشت عکاسان حمایت چندانی نمی شود بلکه این دغدغه به تامین مسکن هم می رسد قرار بود در برهه هایی مسکن به عکاسان داده شود و از طرف دولت ها حمایت شوند ولی این اتفاق نیفتاد.

اریانپور با اشاره به اینکه جامعه عکاسی بی پناه مانده و به ندرت در کرمانشاه عکاسی دیده می شود که تنها از طریق همین هنر درآمد داشته باشد و این حرفه به عنوان شغل دوم و سوم انتخاب می شود، ادامه داد: هنرمندی که نتواند از هنر خود درآمدزایی کند طبیعی است که در این هنر رو به افول و پسرفت خواهد رفت.

وی با بیان اینکه در کرمانشاه جشنواره ثابت عکاسی وجود ندارد، افزود: وجود این جشنواره به نسل جوان انگیزه می دهد و ایجاد یک دبیرخانه ثابت، باعث عرضه بهتر این هنر می شود و اگر جشنواره ای هم بوده به صورت مقطعی بوده و نتوانسته جایگاهی در استان پیدا کند.

به گفته وی، عکاسی در کرمانشاه یک هنر پاپیولار ‌مردمی است و تعداد عکاسان زیاد است و به یک هنر روزمره تبدیل شده ولی در مقابل عکاسان وضعیت مطلوبی ندارند.

اریانپور از بیمه هنرمندان به عنوان معضلی دیگر یاد کرد و گفت: یک عکاس برای اینکه از حق بیمه برخوردار شود باید سه نمایشگاه انفرادی داشته باشد و این بدان معناست که یک وی‌بعد از تحمل هزینه بالای خرید تجهیزات، باید هزینه ایجاد نمایشگاه را نیز بپذیرد تا بیمه شود تازه پس از این هم باید هزینه پرداخت بیمه ای را قبول کند که با درآمدش تناسب ندارد.

به گفته وی، بودجه حمایتی که از طرف وزارت ارشاد برای بیمه عکاسان پرداخت می شود کافی نیست و نیاز به بازنگری دارد هم باید شرایط بیمه عکاسان راحت شود و هم باید میزان حمایت مالی وزارت ارشاد از عکاسان افزایش یابد.

مسئول انجمن عکاسان استان کرمانشاه اضافه کرد: عکاسان به‌‌ وام های کم بهره نیاز دارند چون تجهیزات عکاسی علاوه بر هزینه بالا استهلاک بالایی هم دارد و یک عکاس حرفه ای مجبور است تجهیزات خود را به روز کند و این در حالی است که حمایتی وجودی ندارد تا بتوانیم عکس این هنرمندان را در مرکز یا گالری حرفه ای نمایش دهیم.

آریانپور افزود: پیشنهاد می‌شود اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان بستری فراهم کند تا کار هنرمندان عکاس کرمانشاهی در پایتخت دیده شود، کتاب شدن این آثار انگیزه بخش است و باعث ایجاد رزومه مثبت برای آنان می شود.
آریانپور یادآور شد، براین باورم که مدیرکل جدید فرهنگ و ارشاد استان، گوشی شنوا دارد و در جریان مشکلات عکاسان و هنرهای تجسمی قرار دارد و امیدوارم که توانایی رفع بخشی از این مشکلات را‌داشته باشد ‌‌و من نیت خیر را در ایشان می بینم.

وی‌به معضل دیگر اشاره کرد و افزود: در کرمانشاه ادارات در قراردادهای خود از عکاسان حرفه ای استفاده نمی کنند و بیشتر از عکاسان افتخاری استفاده می کنند و یا مبلغ ناچیزی به آنان پرداخت می کنند و این بی توجهی باعث می شود زیبایی های کرمانشاه در تصاویر زشت، غیراصولی و غیرحرفه ای به ثبت برسد، اکثر روابط عمومی به عکس به عنوان یک هنر مجانی نگاه می کنند و برای قانون کپی رایت عکاسی هیچ ارزشی قابل نیستند و بارها دیده ام که عکس من حتی بدون ذکر نام در ادارات استفاده شده و پیشنهاد میکنم اداره ارشاد نیز به این معضل بپردازد و به تعریف حرفه عکاسی برای ادارات اقدام کند.