او با همان صدای آرام و مطمئنش که بارها از او در قاب تلویزیون و روی پرده سینما شنیدهایم، تأکید میکند: «ساخت فیلمکوتاه ۱۰۰ ثانیهای بهدلیل زمان محدود خود، فرصتی منحصربهفرد برای تمرین و توسعه مهارتهای فیلمسازی، بهویژه در قالب داستانگویی فشرده است. این نوع فیلمها به فیلمسازان این امکان را میدهند که در یک زمان کوتاه، ایدهها و پیامهای عمیق و تأثیرگذار را منتقل کنند. بهعلاوه، در دنیای امروز که توجه مخاطبان به سرعت جلب میشود، فیلمهای کوتاه ۱۰۰ ثانیهای میتوانند بهراحتی در رسانههای اجتماعی و پلتفرمهای دیجیتال منتشر شده و تأثیر زیادی روی مخاطبان بگذارند.»
فرهاد قائمیان که نخستینبار در فیلم «دمرل» (۱۳۷۲) ساخته یدالله صمدی بر پرده سینما ظاهر شد و از سال ۱۳۷۹ در تولیدات تلویزیونی نیز حضور یافت، تجربهای غنی در حوزه نقشآفرینی دارد. او که پیشتر برای بازی در فیلمهای «هیوا» (۱۳۷۷) و «استرداد» (۱۳۹۰) نامزد دریافت سیمرغ بلورین نقش مکمل مرد شده بود، در سال ۱۴۰۱ برای بازی در فیلم «غریب» نیز موفق به دریافت دیپلم افتخار همین بخش از جشنواره فیلم فجر شد.
اما درکنار این آثار سینمایی، قائمیان در چندین فیلم کوتاه برجسته نیز ایفای نقش کرده که هرکدام اثری عمیق و ماندگار در ذهن تماشاگران بهجا گذاشتهاند. «سکون» (بهترین فیلم جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه فرانسه)، «ناتمام»، «بهشدت هرچه تمامتر»، «روز امتحان»، «تنها صداست که میماند»، «بادبادکهای کاغذی»، «روایت شتابزده»، «آتشنشان کوچک»، «لحظههای گمشده» و «سمت راست من» از جمله فیلمهای کوتاهی است که فرهاد قائمیان در آنها ایفای نقش کرده است. هر یک از این آثار، روایتگر لحظات عاطفی و انسانی در قالبی فشرده و دقیق است که به زیبایی توانایی فیلمساز را در برقراری ارتباط فوری و تأثیرگذار با مخاطب به نمایش میگذارند.
او در بخشی از گفتگو با اشاره به موضوعات قابل پرداخت در این قالب کوتاه گفت: «در ۱۰۰ ثانیه، میتوان به مسائلی پرداخت که نیاز به بیان سریع و مؤثر دارند. موضوعاتی مانند لحظات احساسی کوتاه، داستانهای خاص و تک، مسائلی اجتماعی یا انسانی که بتوان در یک فضای محدود و با سرعت به آنها پرداخت. در واقع، بهترین انتخابها موضوعاتی هستند که از نظر عاطفی یا فکری بتوانند در مدت زمان کوتاه تأثیرگذاری زیادی داشته باشند. این موضوعات میتوانند شامل تجربههای روزمره، مسائل اجتماعی، تغییرات فردی یا حتی یک لحظه خاص در تاریخ یا فرهنگ باشند.»
قائمیان که تجربه همکاری با کارگردانان بزرگی همچون کمال تبریزی، رسول ملاقلیپور، ابراهیم حاتمیکیا، احمدرضا درویش، فریدون جیرانی، رسول صدرعاملی، مسعود جعفری جوزانی و محمدحسین لطیفی را در کارنامه دارد، معتقد است: «جشنوارههای فیلم کوتاه مانند جشنواره فیلم ۱۰۰ به فیلمسازان جوان این فرصت را میدهند که مهارتهای خود را در یک بستر رقابتی نشان دهند و مورد توجه قرار گیرند. این جشنوارهها نهتنها سکوی پرش خوبی برای فیلمسازان نوپا هستند، بلکه فضایی برای کشف استعدادهای سینمایی هم فراهم میکنند. کارگردانان جوان میتوانند از این فرصت برای جلب توجه تولیدکنندگان و مخاطبان استفاده کنند و قدم اول را برای ورود به صنعت سینما بردارند.»
فرهاد قائمیان در توصیهای به فیلمسازان جوان برای ساخت فیلم ۱۰۰ ثانیهای تأکید کرد: «اولین و مهمترین پیشنهاد من به یک فیلمساز جوان این است که در ابتدا ایدهای ساده و تأثیرگذار انتخاب کند. در این زمان محدود، باید از پیچیدگیهای اضافی پرهیز کرد و تمرکز را بر یک ایده اصلی و واضح گذاشت. دوم، استفاده از تصاویر و نماهایی است که بتوانند داستان را بدون نیاز به دیالوگهای زیاد بهخوبی منتقل کنند، از اهمیت بالایی برخوردار است.»
او افزود: «همچنین، توجه به ساختار زمانی فیلم، از جمله آغاز، میانه و پایان، ضروری است تا فیلم از نظر روایی تمام و کمال باشد. در نهایت، جسارت و خلاقیت در کنار تمرین و تجربه، میتواند به فیلمساز کمک کند یک اثر موفق بسازد.»
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
رئیس صندوق رفاه دانشجویان وزارت علوم در گفتوگو با «جامجم» مطرح کرد
ابراهیم قاسمپور در گفتوگو با جامجم؛
گفتوگو با دکتر مراد عنادی، مدیرعامل موسسه«جامجم» در آستانه بیست و ششمین سالگرد انتشار این روزنامه