
بنای سلوك پیامبر خدا(ص) و ائمه اهل بیت(ع) و بزرگان صحابه و عالمان و اندیشمندان حقیقی نیز بیانگر این واضح است كه اختلاف در رأی و فكر را مبارک دانسته و آنرا مایه پیشرفت و رشد جامعه اسلامی قلمداد میكردند. آنچه كه ناپسند و مذموم بوده و هست، تفرقه و جدایی امت است كه صدالبته مایه خوشحالی بدخواهان نیز است. جهل و خودبرتربینی و منیت، سه عامل تفرقه میان مسلمانان بوده و هست كه نخبگان و عالمان، رسانه و فضای مجازی و عموم مردم و خواص اجتماعی باید نهایت مراقبت را داشته باشند تا دانسته و نادانسته گرفتار این دامها در جهت خطكشی و جداسازی میان انسانها بهخصوص پیروان ادیان و مذاهب و اقوام نشوند.
ایران اسلامی در سابقه تمدنی و فرهنگی پرطمطراق خود، همواره با وجود اندیشمندان و متفكران بزرگ از سویی و تودههای مردم فهیم و بااخلاق از سوی دیگر، در مسیر انسجام، یكپارچگی و وحدت در عین كثرت، گام برداشته و تفاوتهای موجود در زبان، نژاد، فرهنگ، دین، مذهب و قومیت را نه فقط تهدید بلكه فرصت ناب و طلایی در جهت پیشرفت و تعالی این تمدن و فرهنگ پیشران دانسته است.
در چنین فضای فرهنگی پرآوازهای، بداخلاقی و بدزبانی به نام طرفداری از مذهب قطعا امری زشت و ناپسند خواهد بود و اگر در مسیر ایجاد گسست میان آحاد جامعه باشد گناهی نابخشودنی است. ایران عزیز ما رنگینكمانی از اقوام، ادیان و مذاهب مختلف است كه قرنها در كنار یكدیگر با صمیمیت، صفای باطن و نهایت اخلاق نیكو، همزیستی مسالمتآمیز داشتهاند. بیاییم با یكدلی میان خود، نادانان و جاهلان امت را منزوی ساخته و بیش از پیش رشته مهربانی و برادری را
محكم گردانیم.