رویای تل‎آویو برای اشغال دائمی غزه

رژیم‌صهیونیستی در دوم مارس (۱۲ اسفند) به‌صورت یک‌جانبه آتش‌بس دو‌ ماهه با گروه مقاومت اسلامی (حماس) را نقض و جریان ورود کمک‎های بین‎المللی را قطع کرد. کمی بیش از دو هفته بعد، بمباران‌های گسترده ازسرگرفته و نیروهای زمینی که در دوره آتش‌بس عقب‌نشینی کرده بودند، مجددا مستقر شدند. بسیاری از شهروندان غزه که گاردین موفق به مصاحبه با آنها شده به این روزنامه انگلیسی گفتند اکنون بیش از حملات هوایی از قحطی می‌ترسند. حکمت المصری، استاد دانشگاه ۴۴ ساله از بیت‌لاهیا در شمال غزه گفت: «بارها مجبور شدم به‌دلیل کمبود غذا، سهم خود را به پسرم بدهم. این گرسنگی مرا خواهد کشت که مرگی تدریجی است.»
کنترل خطوط ارسال آذوقه به باریکه غزه، سلاح جدید اسرائیل علیه جنبش حماس است. فرماندهان صهیونیست برای نخستین‌بار مسئولیت انتقال و تامین غذای نوارغزه را برعهده گرفتند که درواقع حربه جدید تل‌آویو برای فشار بر مردم غزه ارزیابی می‌شود.تل‌آویو امیدوار است که با کوچ اجباری ساکنان غزه به سواحل و اجرای سیاست زمین سوخته در اقصی نقاط این منطقه، اشغال باریکه را تکمیل کند. این طرح روی کاغذ جذاب است اما گردان‌های عزالدین قسام (شاخه نظامی حماس)متخصص جنگاوری نامنظم بوده وتوانایی انسداد کریدورهای انتقال آذوقه صهیونیست‌هابه سواحل‌غزه را داراهستند.
   
انهدام نوار غزه
چند ساعت بعد از آغاز عملیات ارتش اشغالگر قدس، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی در پیامی ویدئویی ادعا کرد اسرائیل درحال«تغییر وضعیت» درغزه است. اوحتی از کریدور نظامی جدید اسرائیل با اشاره به نظامیان صهیونیست پرده برداشت؛ این دالان نظامی «موراگ» نام داشت.چنین نامگذاری یقینا برای خشنودی پایگاه ناسیونالیست افراطی نخست‌وزیر استفاده شده، چراکه موراگ اسم یکی ازشهرک‌های صهیونیستی بین خان‌یونس وگذرگاه رفح پیش از عقب‌نشینی اسرائیلی‌ها در ۱۵سپتامبر ۲۰۰۵ (۲۴ شهریور ۱۳۸۴) از باریکه غزه بود.هدف نظامیان اسرائیلی قطعه‌قطعه کردن منطقه ۳۶۰کیلومتری نوار غزه به مناطقی مجزاست تا هر منطقه با استفاده از قوای رزمی صهیونیستی نابود شود. تل‌آویو امیدوار است که این راهبرد، آخرین تلاش آنها برای شکست حماس باشد.
   
کوچ اجباری
به نقل از اکونومیست، مقامات صهیونیست به ساکنان رفح دستور ترک خانه و کاشانه خود را داده‌اند و هدف قطعی آنها تخلیه دائمی جنوب نوار غزه است که (۲۰ درصد جمعیت باریکه در آن زندگی می‎کنند) . مشابه این عملیات در شمال غزه نیز در دست پیگیری است.در ابعاد بزرگ‎تر این استراتژی درواقع با هدف کوچ اجباری دو میلیون ساکن غزه به کرانه شرقی مدیترانه صورت می‎گیرد و در کوتاه‌مدت رژیم‌صهیونیستی به‌دنبال ایجاد «مناطق کشتار» در شهرها و روستاها‌ست تا افراد باقی مانده خارج از سواحل را به‌عنوان رزمندگان مقاومت به‌راحتی مورد هدف قرار دهند.در بلندمدت، اسرائیل خواهان انتقال جمعیت ساکن سواحل نوار غزه به دیگر نقاط جهان است اما چنین ادعایی از سمت مقامات رژیم‌صهیونیستی بیشتر پروپاگاندا تلقی می‌شود؛ با توجه به ترکیب وزرای رادیکال کابینه نتانیاهو (بن‌گویر و اسموتریچ) بسیار بعید است که آنها کوچک‎ترین حق انتخابی به مردم غزه بدهند.
   
کنترل شریان‎های حیاتی
بنابر ادعای برخی نظامیان برجسته اسرائیلی، کریدورهای جدید رژیم‌صهیونیستی جدا از استفاده نظامی، احتمالا برای مسأله دیگری نیز در دست احداث هستند. از یک ماه گذشته تل‌آویو مسیرهای ارسال کمک‌های خارجی به شهروندان غزه را قطع کرده است.اسرائیل برای توجیه ممانعت از ورود کمک‌های خارجی ادعا کرد: «حماس مقدار زیادی آذوقه را تحت کنترل دارد.» ارتش صهیونیستی نیت دارد که به محض استقرار مردم غزه در سواحل به‌واسطه کریدورهای نظامی مایحتاج مورد نیاز شهروندان را تامین کند.این سیاست به ظاهر انسان‌دوستانه با دو هدف صورت می‎‌گیرد؛ ابتدا ایجاد اهرم فشار جدید علیه مردم غزه که با کنترل جریان کمک‌های حیاتی مانند غذا و البسه، جمعیت غزه را تحت کنترل خود درآورد. مورد بعدی، تقلا برای کاهش مشروعیت حماس به‌عنوان نماینده فلسطینی‌ها در حل‌و‌فصل نیازهای روزمره است تا با این حربه نقش جنبش حماس در تامین خدمات عمومی غزه را بکاهند.
   
جنگ در جبهه قلب‌ها
تصمیم‌سازان صهیونیست به‌درستی متوجه شدند که در نزاع متعارف قوای خود با گردان‌های چریکی مقاومت، شانسی جهت تثبیت اشغال غزه ندارند، بنابراین جنگ را از ابعاد میدان نبرد به معیشت و مشروعیت کشاندند. نمونه تاریخی معروف چنین استراتژی را فرانسوی‌ها در الجزایر در اواسط قرن نوزدهم پیاده کردند. در گرمای سوزان غرب الجزایر دهه ۱۸۴۰، نیرو‌های فرانسوی به درکی مشابه با ارتش اشغالگر قدس رسیدند، عبدالقادر الجزایری، رهبر مقاومت با استفاده از تکنیک‌های مشابه با گردان‌های عزالدین قسام، پیروزی کامل را از ژنرال‌های فرانسوی دریغ کرده بود.بنابراین ارتش فرانسه تحت رهبری ژنرال توماس رابرت بوگهود به کوچ اجباری مردم روستاها و آتش‌زدن زیرساخت‌های حداقلی معیشتی این جمعیت دست زد و در بلند‌مدت مردم حامی مقاومت، خود علیه عبدالقادر ایستاده و خواهان تسلیم او به مقامات فرانسوی شدند.
   
چالش‎های برنامه صهیونیست‎ها 
نظامیان اسرائیلی به‌دنبال افزایش تحرک نیروهای خود در برابر زرمندگان حماس هستند اما چند کریدور نظامی که قرار است محموله آذوقه را به سواحل ببرد، به آسانی با حملات گردان‌های عزالدین قسام مختل خواهد شد.درهمین راستا، استقرار طولانی‌مدت مردم غزه در کرانه مدیترانه، همراه با سرکوب عزت نفس و هویت آنها، زمینه عضوگیری حماس را ایجاد خواهد کرد که در نتیجه رفتار شبه‌استعماری صهیونیست‌ها، گفتمان مقاومت راتقویت می‌کند.درانتها مسأله انتقال مردم غزه همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد؛ مصر و اردن تمایلی به ورود به بازی تل‌آویو ندارند وحتی دولت قاهره با خرید جنگنده‌های جدید ازچین واستقرار نظامیان خوددرصحرای سینا، عزم خود را برای مقابله با ایده کوچ اجباری صهیونیست‌ها نشان داده است.

شروط غیرقابل‌قبول‌!
خلیل الحیه، مذاکره‌کننده ارشد حماس، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی را آگاه کرد که پیشنهادی ارائه داده مبنی بر این‌که «شرایط غیرممکنی برای توافقی که نه به پایان جنگ می‌انجامد و نه به خروج کامل نیروها» تعیین کرده است.برای اولین‌بار، رژیم‌صهیونیستی خلع‌سلاح کامل حماس را به‌عنوان بخشی از این توافق خواستار شد؛ شرطی که جنبش مقاومت آن را خط قرمز خود اعلام و خلیل الحیه تأکید کرد که داشتن سلاح «حق طبیعی» آنهاست.خلیل الحیه در یک بیانیه ویدئویی اظهار کرد که حماس دیگر حاضر به پذیرش «توافق‌های ناقصی که پوششی برای دستور کار سیاسی آنهاست که بر ادامه جنگ، نابودی، محاصره و گرسنگی استوار است» نیست.