فرماندار شهرستان شیراز؛

وقتی از تخریب باغشهر‌های مسئولان عاجز ماندیم دیگران هم ساختند

فرماندار شهرستان شیراز با اشاره به اینکه مالکان باغشهر‌ها اکثرا مسئولین هستند، گفت: اصلا اگر مسئولی آنجا ویلا نداشت، حتی یک باغشهر اتفاق نمی‌افتاد، چون نتوانستیم خانه‌های مسئولین را خراب کنیم دیگران هم کنارش ساختند. من نگران قضاوت آیندگان نسبت به خودم هستم.
فرماندار شهرستان شیراز با اشاره به اینکه مالکان باغشهر‌ها اکثرا مسئولین هستند، گفت: اصلا اگر مسئولی آنجا ویلا نداشت، حتی یک باغشهر اتفاق نمی‌افتاد، چون نتوانستیم خانه‌های مسئولین را خراب کنیم دیگران هم کنارش ساختند. من نگران قضاوت آیندگان نسبت به خودم هستم.
کد خبر: ۱۵۰۰۵۴۸

به گزارش جام‌جم‌آنلاین از فارس، از سوم آذرماه سال گذشته تا کنون پنج ماه از آغاز مسئولیت سید علاءالدین کراماتی در جایگاه فرمانداری شهرستان شیراز می‌گذرد. 

کلانشهری که در کنار ظرفیت‌های پرشمار خود با مسائل مزمن بسیاری دست به گریبان است که در فرسایش زمانی از اولویت مدیران خارج شده و همچنان لاینحل باقی مانده است. 

باغشهرها، چون قانونی نیست، متولی هم ندارد

ما با معضل باغ شهر‌ها روبرو هستیم که مشکلات زیادی ایجاد کرده اند، مشکل آب، تغییر کاربری اراضی زراعی، مشکلات فرهنگی که باغ شهر‌ها به آن دامن میزنند. با باغ شهر‌ها باید چه کار کنیم؟ در حالی که هیچکس هم آن‌ها را گردن نمی‌گیرد، یعنی الان نمی‌توانم بگویم متولی باغشهر در شهر شیراز کجاست؟ هیچکس نیست! 
کراماتی:، چون قانونی نیست، متولی هم ندارد. انحرافی که از ابتدا در خصوص باغ شهر صورت گرفت یک اتفاق نامیمون و نامبارک بود که بدون هیچ گونه علم و اطلاعی از مسائل بنیادین اکوسیستم، کشاورزی، زراعت این اتفاق رخ داد. اولین اشتباهی که صورت گرفت بحث فلاحت در فراغت بود شاید نیت خیر بود، ولی باعث شد که خیلی جا‌ها مثلاً دشت کوه و قسمت‌های دیگر باغشهر اتفاق بیفتد. 
ما جا‌هایی را غصب کردیم که متعلق به ما نبود متعلق به موجوداتی بود که بایستی آنجا زندگی می‌کردند. گونه‌های مختلف جانوری ما در حال انقراض است، شما دیگر شغال، بز کوهی، کبک و... را نمی‌بینید. یا کسانی که همت داشتند و به کوهنوردی می‌رفتند، اما ما آمدیم جاده کشیدیم.
من برای اولین بار رفتم دشت کوه، مثل فرهاد که به جان بیستون افتاد، به جان این کوه‌ها افتاده اند و کوه‌ها را تخلیه کرده‌اند و همه چیز را به هم زده اند. تا اینجای کار هم من می‌گویم اصلا بحثی نیست.
پول‌هایی که باید وارد زیرساخت کشور میشد در باغ شهر‌ها هرز شده تا یک نفر فقط سالی یکی دوبار برای تفریح برود آنجا!
پول‌هایی که باید وارد بحث تولید، ساخت و ساز، مباحث علمی، راه آهن، فرودگاه و... میشد همه رفته در باغ شهر‌ها هرز شده، عمارتی ساخته شده که الان کمتر از ۶۰_۷۰ میلیارد تومان قیمت خیلی هایش نیست، تا فقط سالی یکی دوبار یک نفر برود آنجا در حالی که این پول‌ها باید صرف سازندگی میشد و الان کسانی که آنجا ساکن اند اتباع هستند، آن هم نه حتی اتباع مجاز، بلکه غیرمجاز.
ما کشوری هستیم که کم آبی یکی از ممیزه‌های اصلی آن است. ایران همیشه مشکل کم آبی داشته و بسیاری از اتفاقاتی که ما الان به آن افتخار می‌کنیم و مایه مباهات است مثل کاریزها، قنات‌ها به دلیل همین ضرورت‌ها و تنگنا‌ها بوده است.
همین آبی که مطمئنا در آینده با مشکلات جدی در خصوص آن روبرو خواهیم شد، خیلی راحت در باغشهر‌ها به هدر می‌دهیم. وقتی که نگرانی که فردا فرزندت از بی آبی تلف شود، چگونه به خودت اجازه می‌دهی که این همه آب را هدر بدهی! به راحتی در باغ شهر‌ها اتلاف منابع رخ می‌دهد.

حق ملت است که قضاوت کند این عمارت‌ها مال کیست که اینقدر دارند؟
اولین مشکلی که باغ شهر‌ها ایجاد می‌کند این است که دیدنشان باعث رنج بسیاری از مردم می‌شود. چرا من نتوانستم؟ من مستاجرم در خانه‌ای در جنوب شهر و نمی‌توانم اجاره اش را بدهم، این عمارت‌ها مال کیست که اینقدر دارد؟
این پول‌ها را از کجا آورده؟ حق ملت است که قضاوت کند، داوری کند، ناتوانی من و امثال من است که این اتفاق می‌افتد.
مگر این‌ها همه غیر مجاز نیست چگونه فرصت کردند بسازند؟
 
ذات باغشهر مصیبت است؛ اگر قدرت داشتم همه را تخریب می‌کردم

الان سیاست چیست؟
 
کراماتی: من اگر خودم قدرت داشتم به رغم همه این هزینه‌هایی که شده و همه این آبادی‌هایی که شده، همه را تخریب می‌کردم، چون آبادی نیست، این ویرانی است که در چشم من و شما آبادانی دیده می‌شود. این‌ها مصیبت است برای جامعه، مصیبت اخلاقی دارد، مصیبت اجتماعی دارد، مصیبت اقتصادی دارد، اصلا خودش ذات و وجودش مصیبت است.
نگران قضاوت آیندگان نسبت به خودم هستم؛ اگر مسئولان ویلا نداشتند، حتی یک باغ شهر اتفاق نمی‌افتاد
فارس: ما متأسفانه در موضوع باغ شهر‌ها با تعارض منافع روبرو هستیم.
کراماتی: اکثرا مسئولان اند، اصلا اگر مسئولی آنجا ویلا نداشت، حتی یک باغ شهر اتفاق نمی‌افتاد. چون نتوانستیم خانه‌های مسئولین را خراب کنیم دیگران هم کنارش ساختند. من نگران قضاوت آیندگان نسبت به خودم هستم. 

حسرت کودکان فقیر سیاخ دارنگون در مجاورت کاخ‌هایی که ما قرار نبود اجازه بدهیم ساخته شود

شما در سیاخ دارنگون نگاه کنید چه اتفاقاتی می‌افتد! اکثر ساکنان آنجا فقیرند. شما حسرت یک کودک را در نظر بگیرید که دستش در دست پدر و مادرش است، از کنار باغ شهرها، این کاخ‌هایی که ما قرار نبود اجازه بدهیم ساخته شود، رد می‌شود، می‌بیند بچه‌هایی که آنجا دارند بازی می‌کنند، ماشین‌هایی که وارد می‌شوند غذا‌هایی که آنجا سرو می‌شود و... بعد با همین حسرت باید برود در خانه ساده خودش. این عدالت اجتماعی است؟

اگر یک حرکت کنید ۳۰ تا تلفن می‌شود؛ حداقل نگذاریم که بدتر از این شود

الان قرار است چکار کنیم؟
کراماتی: به نظر شما که روی موضوع فکر کرده اید و اهل قلم هستید، چکار می‌توانیم کنیم؟ چگونه میشود با این‌ها برخورد کرد وقتی که اگر شما حرکت کنید ۳۰ تا تلفن می‌شود.
شما رسانه اید و مسئولیت اجتماعی دارید، وقتی یک مسئله را مطرح می‌کنید و می‌نویسید چقدر علیه شما می‌شوند؟ چقدر افراد می‌فرستند؟ به نظر من حداقل نگذاریم که بدتر از این شود.

 روند ساخت باغ شهر کند نشده، زمین دیگر نیست!
 الان روند چه جوری است؟ کند شده یا مثل قبل دارند می‌سازند؟
کراماتی: قبل زمین بیشتر بود، ساخت و سازش بیشتر بود، الان زمین کم است که کند شده، وگرنه مثل قبل است. شما بروید پایین شهر شیراز، کرونی، جمال آباد، اسلام لو، کفیر را نگاه کنید، چه کار کرده‌اند! جلو پل که باید آب رد شود، دقیقا در مقابل دهنه‌های خروجی آب در فاصله ۱۰ متری به موازات آن ساختمان ساخته شده است و قطعا کسی اجازه داده که این کار انجام شده؛ من مسئول اجازه دادم، امور اراضی اجازه داده، مگر اراضی کشاورزی نیست؟ مگر زراعت نیست؟

عزم جزم شود همین الان هم راه وجود دارد

امکان برخورد قانونی با مسئولی که ترک فعل کرده وجود دارد؟
 
کراماتی: با چند مسئول؟ من نمی‌خواهم بگویم راه وجود ندارد، عزم جزم شود همین الان هم راه وجود دارد و می‌شود کار کرد. من اگر می‌خواهم خانه بسازم، می‌خواهم یک واحد صنعتی بسازم باید تمام عوارضم را بدهم به شهرداری، کدام یک از این‌ها عوارض دادند؟ کدام یک سهم خدمات دادند؟ شهرداری‌ها چگونه باید خودشان را اداره کنند؟!
این صحبت‌های من شاید به ضرر خودم باشد، اما واقعیت این است. شما به جای من، وقتی که با این حجم از فساد مواجه شدی، وقتی آمدی همه این اتفاق‌ها افتاده، چه کار می‌توانید کنید؟ ما قانون امور اراضی داریم و برخورد با این‌ها با دستگاه قضاست.

ثروت‌های بادآورده

مقام معظم رهبری ۷۴ و ۷۵ بود، فرمودند «ثروت‌های بادآورده» و سوالی مطرح کردند: «از کجا آورده ای؟» چقدر وقت از این صحبت رهبر انقلاب گذشته؟ زندگی من مسئول باید بر اساس حکمی که دریافت کرده ام سنجیده شود وقتی که کمتر یا بیشتر شود حتماً خطایی داشته‌ام. باید بپرسند از ما که آقا تو که حُکمت اینقدر است و مشخص است، مابقی را از کجا آورده ای؟ بررسی شود. در دنیا همین است. اگر در حساب شخصی کسی ۱۰ تومان اضافه برود باید توضیح دهد که این ۱۰ تومان از کجا آورده است.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها