نفرین تایتانیک

این موضوع هم به گمانه‌زنی‌ وهم به کنجکاوی درباره آن دامن زده است اماعلم توضیح مناسبی برای این موضوع ارائه می‌دهد. جریان‌های قوی اقیانوس اطلس شمالی احتمالا اجساد بسیاری را درساعات وروزهای پس ازغرق‌شدن، ازکشتی دورکرده است.کشتی‌های بازیابی از‌جمله سی‌اِس مَکِی‌بِنِت گزارش دادند که اجساد شناوری را مایل‌ها دور از مختصات تایتانیک پیدا کرده‌اند.بسیاری از قربانیان، جلیقه نجات پوشیده بودند که آنها را مدتی شناور نگه می‌داشت. توفان و امواج به سرعت اجسام شناور را پراکنده کردند و آنهایی که نجات پیدا نکردند به مرور زمان تجزیه یا غرق شدند. از سوی دیگر، محل غرق‌ شدن تایتانیک، محیطی است که مواد آلی را حفظ نمی‌کند. عوامل متعددی در از بین رفتن بقایای اجساد نقش دارند. در عمق کمتر از ۳۰۰۰ فوتی (۹۱۴.۴متری)، آب دریا در کربنات کلسیم، ماده‌ معدنی مهم استخوان‌ها، اشباع نمی‌شود. استخوان‌ها در این شرایط حل می‌شوند و پس از این‌که مُردارخوارها بافت‌های نرم را می‌خورند، هیچ اثری از آنها باقی نمی‌ماند. موجودات اعماق دریا از‌جمله ماهی‌ها، سخت‌پوستان و باکتری‌ها، مواد آلی را به‌سرعت مصرف می‌کنند؛ حتی در آب‌های عمیق‌تر و سردتر، فرآیند تجزیه توسط این موجودات مردارخوار تسریع می‌شود.