قربانیان معاونت فرهنگی هیتلر!

وی عنوان کرده است: داشتم می‌گفتم اسامی حاضر دراین عکس، مشتی نمونه خروار از زخم‌خورده‌های جریانی هستند که به وقتش ریش گذاشتند، به وقتش رای دادند، به وقتش رای ندادند، به وقتش با تلویزیون همکاری کردند، به وقتش سبز میرحسینی پوشیدند، به وقتش بنفش روحانی شدند، به وقتش روضه‌خوان مرحومه مهسا امینی شدند، به وقتش پول آنچنانی از پروژه‌های کثیف و اختلاس مالیده سینما و شبکه خانگی گرفتند اما اگر چاووشی برای امام علی(ع) بخواند می‌شود حاکمیتی و باید در دوگانه دعوای مهشید، زن ابی و او، او را لگدمال کرد. اگر شهاب حسینی به دیدار رهبری برود تا سال‌ها می‌شود شهاب دولتی و در هر جایی این‌قدر باید به او تاخت تا دکمه غلط کردم را بزند. خواننده محبوب‌شان توماج صالحی هم در شعر خودش به او بتازد و رنگ‌آمیزی‌اش کند. اگر پروانه معصومی فوت شد، به جمعیت تشییع‌اش بخندی و بگویی عاقبت حمایت از حکومت. یا آن سوی آب‌ها در حالی که با پول دستگاه‌های امنیتی برای بازی در سریال‌های امنیتی داری کیف می‌کنی، بگویی یادتون گرامی نیست؛ بله، منظورم حمید فرخ‌نژاد است. یا اگر در مستندهایی که برای همین خاک و بوم ساخته شده گویندگی بکنی، حتی بعد از مرگ یقه‌ات را ول نکنند و بگویند ارزشش را داشت؟ همین آقایان باکلاسی که مدعی هستند بدن هر فرد در اختیار خودش است و به کسی ربطی ندارد چگونه بپوشد، به وقتش به کارنامه کاری افراد هم سرک می‌کشند و فضول زیر پتوی ملت می‌شوند. چه خوشحالیم که این ارتش سری دستی در اجراییات کشور ندارد وگرنه دادگاه تفتیش عقاید راه‌ می‌انداختند و دست خلخالی را از پشت می‌بستند. اینها اموات را هم ول نمی‌کنند، چه برسد به ما زنده‌ها.