جنایت و مکافات؛ میراث شهرک‌ نشینان متجاوز

رهبر انقلاب در دیدار نخبگان و استعداد‌های برتر علمی با اشاره به طرح این مسائل افزودند: «مسئولین بعضی از کشور‌ها که با مسئولین کشور ما صحبت کردند در دفاع از رژیم غاصب صهیونیستی، اعتراض‌شان این بوده که چرا فلسطینی‌ها غیرنظامی‌ها را کشتند... این حرف، خلاف واقع است؛ یعنی اصلا این‌هایی که در شهرک‌ها و مانند این‌ها هستند غیرنظامی نیستند، همه مسلحند.» ۲۵ مهر ۱۴۰۲

رسانه KHAMENEI.IR در گزارشی به قلم آقای روح‌ا... عبدالملکی، پژوهشگر و مترجم به رویکرد و رفتار شهرک‌نشینان نسبت به مسلمانان فلسطینی پرداخته است.
اتفاقاتی که اخیرا در سرزمین‌های اشغالی رخ داده است، اگر حتی از زمان شروع اشغال فلسطین توسط رژیم اشغالگر اسرائیل بی سابقه نباشد، حداقل در نیم‌قرن گذشته بی نظیر بوده است. چیزی که تعجب همگان را برانگیخت و جهان را در بهت فرو برد، ابتکار عمل و قدرت نمایی یک جمعیت محدود مسلمان و مظلوم بود که به رغم تحمل رنج‌های ناشی از سه‌ربع قرن ظلم و جنایت تحت رصد به روزترین فناوری‌های مراقبت و نظارت و تحت کنترل شدید و همه‌جانبه امنیتی در سرزمین‌های اشغالی در یک اقدام غافلگیرکننده و شجاعانه ضربه‌ای مهلک و غیرقابل‌ترمیم بر پیکره نظامی و اطلاعاتی رژیم صهیونیستی وارد کرد.

روایت این حادثه از سوی رسانه‌های رژیم صهیونیستی و بسیاری از رسانه‌های جریان اصلی به گونه‌ای بازنمایی می‌شود که در آن مبارزان فلسطینی که تاکنون به وحشیانه‌ترین شکل ممکن با آن‌ها رفتار شده است، تروریست معرفی می‌شوند و شهرک نشینان اسرائیلی که همواره به جان و مال و وطن مسلمانان فلسطینی تعدی کرده اند، قربانی نشان داده می‌شوند تا با مظلوم نمایی از آنها، افکار عمومی جهان برای پذیرش تشدید ظلم و جنایت رژیم صهیونیستی علیه مردم مظلوم فلسطین آماده شود.

اما در واقع، صحنه‌های خروش مبارزان فلسطینی که در روز‌های گذشته مشاهده شد، ریشه در رفتار حاکمیت جعلی اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی و همچنین دهه‌ها کنشگری سبعانه و رفتار غیرانسانی شهرک نشینان اسرائیلی در همزیستی و مجاورت با مسلمانانی دارد که ساکنان اصلی فلسطین هستند. واکنش کنونی مبارزان فلسطینی در پاسخ به چند دهه کنشگری غیرانسانی و خصمانه رژیم صهیونیستی و به‌دنبال آن شهرک نشینان سرزمین‌های اشغالی یادآور یک ضرب المثل انگلیسی است که از کلام حضرت مسیح علیه‌السلام اقتباس شده است:

هرچه بکاری، همان را درو کنی! (as you sow, so shall you reap)

کافی است رویکرد و رفتار شهرک نشینان نسبت به مسلمانان فلسطینی در دهه‌های گذشته مرور شود تا این واقعیت که خروش مبارزان فلسطینی در حوادث اخیر چیزی جز بازتاب برخورد غیرانسانی و خشن رژیم صهیونیستی و شهرک نشینان اسرائیلی نیست، آشکار شود. ظلم و خشونتی که از سوی شهرک نشینان در این دوران طولانی گریبانگیر مردم مظلوم فلسطین بوده از زمان اشغال این سرزمین و سیاست گذاری شهرک سازی روند افزایشی خود را حفظ کرده است.

شهرک نشینان و توسعه چرخه هراس

قبل از هر چیز، شهرک سازی بخشی از سیاست‌های تبعیض آمیز رژیم صهیونیستی برای جذب و اسکان یهودیان از اقصی‌نقاط دنیا به سرزمین‌های اشغالی بوده است. طبق گزارش عفو بین الملل، کمک‌های سخاوتمندانه دولت یهود در حوزه ساخت مسکن در اراضی اشغالی و مشوق‌های مالیاتی برای احداث مسکن اشغالگران در کنار عوامل دیگر مانند تصرف منابع طبیعی فلسطین در جهت توسعه زیرساخت‌های شهرک سازی و حفاظت از شهرک‌ها توسط ارتش رژیم صهیونیستی شرایط را برای رفت وآمد، تخریب و تصرف زمین‌های ساکنان اصلی فلسطین از سوی شهرک نشینان فراهم کرد. در چنین شرایطی، شهرک نشینان اشغالگر سنت آزار و اذیت عرب‌های غیریهودی و مسلمانان را به‌تدریج پرورش دادند و خشونت و ارعاب به ابزاری برای گسترش شهرک سازی تبدیل شد.

در نتیجه، شهرک نشینان در مسأله گسترش شهرک‌های اسرائیلی خشن عمل کردند و فشار بر فلسطینیان وارد آوردند تا محدودیت آن‌ها را بیشتر کنند و ساکنان فلسطینی مجبور به ترک مناطق مسکونی خود شوند. هدف دیگر شهرک نشینان از چنین اقداماتی گسترش کنترل شهرک نشینان بر قلمرو زندگی مسلمانان بود. چنین اقدامی نقض فاحش کنوانسیون ژنو است که براساس آن، انتقال غیرنظامیان به یک منطقه اشغال شده را ممنوع می‌کند.

موارد مکرر خشونت شهرک نشینان در مناطق شهرک سازی موجب شکل گیری یک‌چرخه وحشت در اذهان مسلمانان و اعراب فلسطینی شد. این چرخه ترس که شهرک‌نشینان از طریق حضور مسلحانه، ارعاب علیه کشاورزان و ساکنان فلسطینی و راه‌اندازی کمپین‌های خشونت‌آمیز و حمله به خانه‌های فلسطینی در روستا‌ها و شهر‌های مجاور آن را ایجاد می‌کنند، به کاهش زمین‌های قابل‌دسترس برای فلسطینی‌ها کمک کرده و کنترل زمین توسط شهرک‌نشینان را افزایش داده است. آیا مقابله با خشونت فزاینده و هراس افکنی شهرک نشینان به اعمال شیوه‌ای غیر از خشونت و واکنش متقابل منجر می‌شود؟

روند افزایشی خشونت شهرک نشینان علیه مسلمانان فلسطینی

معمولا حملات شهرک نشینان علیه اعراب و مسلمانان فلسطینی به اشکال مختلف از ارعاب تا حمله فیزیکی و قتل، پرتاب سنگ یا تخریب اموال، آسیب‌زدن به درختان یا محصولات کشاورزی آن‌ها و... صورت‌گرفته است. این اعمال خشونت آمیز شهرک نشینان در سالیان گذشته تا‌کنون یک‌روند همیشگی بوده که در بازه‌های زمانی متعدد روند تصاعدی پیدا کرده است. به‌عنوان‌مثال، فقط بین سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۱۲، حملات شهرک نشینان تقریبا چهار برابر شد یا در سال ۲۰۱۴، سازمان ملل تعداد بیش از ۳۲۰ اقدام خشونت آمیز را فقط از سوی شهرک نشینان به‌اصطلاح غیرنظامی اعلام کرد.

این به معنای آن بود که به‌طور متوسط بیش از شش حمله در هفته علیه اعراب و مسلمانان رخ می‌داد. شدت خشونت‌های اعمالی علیه اعراب و مسلمانان فلسطینی در مواردی غیرقابل‌تصور است. به‌عنوان‌مثال، شهرک نشینان اسرائیلی در سال ۲۰۱۴ به یک خانواده فلسطینی حمله کردند و علاوه بر قتل یک پدر و مادر، نوازد آن‌ها را نیز به قتل رساندند. در نمونه‌ای دیگر، شهرک نشینان اقدام به آتش‌زدن دو ماشین متعلق به عرب‌های ساکن اسرائیل کردند.

بی تردید با توجه به آموزه‌های اسلام در نفی ظلم پذیری و لزوم مبارزه با ظلم و ستم، مسلمانان فلسطینی چاره‌ای جز مقابله با رفتار‌های خشونت آمیز و بی رحمانه شهرک نشینان غاصب ندارند.

انتقام شهرک نشینان تحت عبارت «پرداخت بها»

جنایت‌ها و بی رحمی شهرک نشینان به‌منظور کاهش جمعیت فلسطینی و حتی مسیحیان کرانه باختری تحت عنوان پرداخت بها، موجب نقض حقوق بسیاری از فلسطینیان در این منطقه شده است. این حملات و اقدامات خرابکارانه شامل موارد متعددی مانند حملات خشونت‌آمیز علیه مردم عادی فلسطینی، سوزاندن مساجد و مزارع آنها، پرتاب سنگ، تخریب و ریشه‌کن‌کردن درختان آن‌ها و هجوم به روستا‌ها و زمین‌های فلسطینی بوده‌است.

شهرک نشینان چنین اقدامات سبعانه‌ای را بار‌ها علیه مسلمانان و اعراب فلسطینی مرتکب شده اند. به‌عنوان مثال، یهودیان افراطی اسرائیل در ماه می‌۲۰۱۷، دو خودرو و یک تراکتور متعلق به فلسطینی‌ها را به آتش کشیدند و روی دیوار مجاور نام این اقدام را حمله پرداخت بها حک کردند. مسأله عجیب اینجاست که این اقدامات فقط به‌عنوان انتقام از فلسطینی‌ها صورت نمی‌گیرد و آن‌ها حتی در اعتراض به برخی از اقدامات دولت صهیونیستی در محدودکردن منافع شهرک نشینان، با خشونت و وحشیگری واکنش نشان می‌دهند.

دنیل بیمن، استاد دانشگاه و پژوهشگر اندیشکده مرکز مطالعات راهبردی و بین المللی، با تروریستی خواندن این حملات، «تروریسم شهرک نشینان» علیه اعراب و مسلمانان فلسطینی را فزاینده توصیف کرده است. خشونت و نقض حقوق فلسطینیان در این حملات به‌قدری فاحش است که حتی وزارت‌خارجه آمریکا نیز آن‌ها را «حوادث تروریستی» خطاب کرده است.

با این وصف، شکایت فلسطینی‌ها از این اقدامات تروریستی و مراجعه به پلیس صهیونیستی برای احقاق حق در موارد زیادی (تقریبا ۹۰ درصد) بدون هیچ گونه کیفرخواستی، بدون نتیجه مانده است. در شرایطی که از یک‌سو خشونت‌های بی رحمانه شهرک نشینان حتی از سوی آمریکا که نزدیک‌ترین شریک رژیم صهیونیستی است، تروریستی توصیف می‌شود و از سوی دیگر شکایت مسلمانان فلسطینی نزد پلیس صهیونیستی در اکثر موارد بی نتیجه می‌ماند، آیا راهی جز واکنش متقابل و مطالبه حقوق از دست رفته برای هر انسان آزاده و منصفی باقی می‌ماند؟

حمایت قانونی و نظامی از خشونت شهرک نشینان اسرائیلی

نه‌تن‌ها رژیم اشغالگر و نظامیان آن همواره حقوق اعراب و مسلمانان فلسطینی و به ویژه زنان و کودکان را نقض کرده، بلکه حامی جدی خشونت و بی رحمی شهرک نشینان اسرائیلی نیز بوده‌است. در خصوص موضوع اول، قتل زنان فلسطینی در ایست‌های بازرسی، ضرب و شتم زنان معترض به اشغالگری، ربودن و زندانی کردن غیرقانونی زنان و دختران جوان، محرومیت از دسترسی زنان به سرویس‌های بهداشتی، آزار و اذیت، جنایات، نفرت پراکنی و اعمال خشونت جنسی علیه زنان فلسطینی به ویژه در شهرک‌های غیرقانونی کرانه باختری موارد مهم نقض حقوق بشر هستند که نظامیان صهیونیستی به‌صورت جدی در آن مشارکت می‌کنند.

سال ۲۰۱۷ گزارشگر ویژه خشونت علیه زنان در گزارشی اعلام می‌کند که ۷۰ هزار فلسطینی ساکن در منطقه C کرانه باختری در معرض انواع خشونت از جمله آزار و اذیت، خشونت فیزیکی و تخریب اموال قرار دارند. در خصوص موضوع حمایت قانونی و نظامی از شهرک نشینان، درحالی‌که زنان و دختران فلسطینی ساکن در کرانه باختری سال‌های زیادی قربانی حملات، تهدیدات و تحقیر شهرک نشینان مجاور بوده اند، درصد ناچیزی از پرونده‌های شکایت آن‌ها به اعلام‌جرم علیه شهرک نشینان منتهی می‌شود و شهرک نشینان از نوعی مصونیت نسبت به اقدامات وحشیانه خود برخوردارند.

شاید این تبعیض نسبت به پرونده‌های شکایت مسلمانان فلسطینی از شهرک نشینان عجیب به نظر برسد. اما مسأله عجیب‌تر را می‌توان در گزارش سال ۲۰۲۱ مرکز «ابتکار فلسطینی برای ارتقای گفتگو و دموکراسی در جهان» مشاهده کرد. بر اساس این گزارش، تخلفاتی که شهرک نشینان علیه زنان و دختران فلسطینی مرتکب می‌شوند در حضور نیرو‌های اشغالگر اسرائیلی صورت گرفتند. با این حال، حتی یک مداخله از سوی این نیرو‌ها برای جلوگیری از انجام حملات توسط شهرک‌نشینان یا مداخله برای محافظت از فلسطینی‌هایی که با حملات شهرک نشینان مواجه شده‌اند، ثبت نشده است. در نتیجه، حضور نیرو‌های اشغالگر اسرائیل برای محافظت از شهرک‌نشینان و جلوگیری از رویارویی فلسطینیان با آن‌ها تلقی می‌شود. در بسیاری از موارد مشاهده شده است که نظامیان اشغالگر اسرائیلی زمانی مداخله و اقدام کرده اند که هدف آن‌ها جلوگیری از مقابله فلسطینیان با حملات شهرک‌نشینان به منازل و اموال‌شان و همچنین ممانعت از تلاش‌های فلسطینیان برای توقف آتش‌زدن و تخریب اموال‌شان از سوی شهرک‌نشینان بوده است. به‌عنوان‌مثال، در یکی از شهادت‌های ثبت شده توسط «مرکز زنان برای کمک‌های حقوقی و مشاوره» در سال ۲۰۲۰ آمده است:

وقتی دیدم شهرک‌نشینان تمام اموال و زندگی ام را به آتش کشیدند، فریاد زدم و به سمت زمینی که سربازان اشغالگر ایستاده بودند، رفتم. آن‌ها در فاصله ۲۰۰ متری ما سد شدند و مانع دسترسی ما به مایملکمان شدند تا نتوانیم آتش را خاموش کنیم؛ تا این‌که همه چیز در آتش سوخت. آن‌ها سپس دوربین‌ها را شکستند و از محل خارج شدند.

چنین وضعیتی به‌خوبی روشن می‌کند خشم مردم مظلوم فلسطین و خروش آن‌ها در روز‌های اخیر اتفاقی است که رژیم‌صهیونیستی و شهرک نشینان باید همواره منتظر آن می‌بودند. بی رحمی، قساوت و خشونت مزمن و پیش رونده شهرک نشینان در شرایطی که ساکان اصلی سرزمین اشغالی همه چیز خود را از دست می‌دهند، نتیجه‌ای جز فوران آتشفشان مردمی ساکنان غزه و سایر مناطق اشغالی را به دنبال نخواهدداشت.