متقیان: نه می‌بخشم و نه فراموش می‌کنم

مراسم اهدای مدال این ورزشکار روز یکشنبه انجام نشد، اما حکم قهرمانی به آنها داده شد. گفته شد که علت این اتفاق، اعتراض چین بوده است. تیم کشور میزبان به این اعتراض داشتند که دو ورزشکار ایران دیر به منطقه بازی یا همان « کال روم» آمده‌اند. با گذشت ۲۴ ساعت از این اعتراض، اتفاق عجیبی دراین بازی‌ها افتاد. کمیته برگزاری این مسابقات، اعتراض کشور میزبان را وارد دانست و با پس گرفتن این دو مدال، نام متقیان و مرادی را نیز از جدول مدالی این مسابقات حذف کرد. این اتفاق عجیب و دور از انتظار، با واکنش شدید مسئولان ایران و همچنین خود مدال‌آوران رو‌به‌رو شد. سعید سلگی، معاونت ورزش قهرمانی کمیته ملی پارالمپیک در این باره گفت: اعتراض ما بر این پایه است که اگر تخلفی صورت گرفته، چطور سرداور مسابقات، اجازه حضور نمایندگان ایران را در محل برگزاری مسابقه داده است؟ سرداور حضور این دو ورزشکار را تایید کرده و با مجوز او ورزشکاران ایران مسابقه داده‌اند. در حالی‌که اگر تخلفی وجود داشته، نباید اجازه حضور می‌دادند. وقتی ورزشکاران ما در مسابقه حاضر شده‌اند و حکم قهرمانی هم دریافت کرده‌اند، یعنی از نظر سرداور مسابقات مشکلی وجود نداشته است».
​​​​​​​سید‌محمد شروین اسبقیان سرپرست تیم‌ملی پارا‌دوومیدانی هم در این مورد گفت: «نفوذ چین باعث شد یک سرقت ورزشی و مدالی صورت بگیرد و مدال‌های طلا و نقره هاشمیه متقیان و زینب مرادی پس گرفته شود». 
در این میان، خود هاشمیه متقیان با نوشتن متنی در صفحه شخصی‌اش، واکنشی تلخ به این ماجرا داشت. او در مطلب خود نوشت: سکوت آدمیزاد بوی دلخوری می‌دهد، پرحرفی‌اش بوی دلتنگی. من می‌گویم وای به حال آدم دلخور. نه می‌تواند سکوت کند و نه می‌تواند حرف دلش را به زبان بیاورد. بعد از مدال طلای توکیو پارالمپیک ۲۰۲۰، مدال طلای جهانی مراکش ۲۰۲۲ و مدال جهانی فرانسه ۲۰۲۳ روز گذشته با ارتقای رکورد پارآسیایی موفق به کسب طلا شدم اما با بی‌عدالتی و نفوذ کشور چین مدالم را پس گرفتند تا ورزشکار خودشان را در رنکینگ اول آسیا قرار دهند. دلم به درد آمده که این نوشته را برایتان می‌نویسم، اما جای دردآورش اینجاست که حکم قهرمانی‌ را صادر و به من تحویل دادند ولی اعتراض چین به یک دقیقه تأخیر آمدنم به کال‌روم بود و در حالی که سرداور مسابقات اوکی را داده و مسابقه انجام شده بود، کاری که انجام دادند، غیرقانونی بود. نه می‌بخشم و نه فراموش می‌کنم. و کلام آخر این‌که از وزارت ورزش، کمیته ملی پارالمپیک و فدراسیون جانبازان و توان‌یابان می‌خواهم که پیگیر حقم باشند تا پایمال نشود.