جام‌جم تحلیلی‌ در میدان

این موضوعی است که لازم است درباره آن صحبت شود. به عبارتی دیگر باید بدانیم من به عنوان یک هنرمند انقلابی که تولید کار هنری می‌کنم، چه انتظاری از روزنامه جام‌ جم دارم؟ به عقیده من، یکی از موضوعاتی که جای خالی آن خیلی احساس می‌شود، حضور رسانه‌ها و تحلیل آنها از مبانی هنر انقلاب است. چرا؟ چون از لازمه‌های وجودی هر مکتب نوپا، نقد و بررسی است.

وقتی به تاریخ هنر مراجعه می‌کنید، کاملا مشهود است که وقتی سبکی و مکتبی تولید می‌شود، منتقدان به آن ورود می‌کنند، آن را تحلیل و نقد کرده و حتی نام آن سبک را منتقدان انتخاب می‌کنند. لذا از رسانه‌هایی مثل «جام‌جم» که پایه و اساس آن فرهنگی و هنری است، انتظار می‌رود مبنایی‌ و تحلیلی‌تر وارد میدان شوند تا جامعه را با عمق نگاه‌های هنری آشنا کنند.

یکی از معضلاتی که در حال حاضر در بحث فرهنگ تصویری داریم، این است که مردم و مخاطبان با ظرایف تصویر و بیان تصویری آشنا نیستند، که لازمه آشنایی با آن، بحث و گفت‌وگوست.

در غرب سال‌هاست درباره ارزش و مبانی تصویر، بحث‌های مبنایی می‌کنند. مثلا تحلیلگران راجع به یک صفحه طراحی لئوناردو داوینچی چهار کتاب قطور صحبت کرده‌اند و مبانی فکری از آن در می‌آورده‌اند. این رفتاری است که در رسانه‌ها آن‌گونه که باید به آن توجه نمی‌شود.

مثلا در هنر انقلاب به عنوان یک مکتب نوپا که هنوز تثبیت تئوریک نیافته‌است، چنین چیزی را نمی‌بینیم. متاسفانه الان مسئولان فرهنگی ما با مبانی نگاه فرهنگی هنری خیلی فاصله دارند؛ چون نوع نگاه‌شان به هنر بیشتر وجه سرگرم‌کنندگی است.

مثلا نقاشی را برای سرگم کردن می‌دانند. اصلاح این نوع نگاه یکی از معضلات ماست. جامعه سالم نیاز به تصویر دارد، یک جامعه سالم که دارای تفکر است نیاز به تصاویری دارد که مبانی تفکری را تبیین کند. اما آنچه امروز در جامعه می‌بینیم یک نوع بازی یا هنرهاست.

مدیر فرهنگی ما به راحتی از کنار اتفاقات پیرامونی رد می‌شود و به راحتی هنرمندان را حذف می‌کند. نتیجه این نگاه این می‌شود که با وجود تمام مسائل ایدئولوژیک و هدایتی که توسط اهل علم و علما در جامعه پخش می‌شود جامعه به مسیر دیگر می‌رود. چون جامعه با تصویر، خودش را هماهنگ می‌کند. بنابراین تصویر جایگاه والایی دارد و رسانه‌هایی مثل جام‌جم می‌توانند این جایگاه را تعریف و از یک فضای بازی خارج کنند تا تبدیل به یک کار استراتژیک شود. در حال حاضر دشمن با این نوع نگاه، جامعه ما را به چالش می‌کشد.

به عقیده من روزنامه جام‌ جم باید به عنوان مجموعه‌ای که قرار است تولید فرهنگ کند، وارد میدان شود و چون مخاطب آن فرهنگی است، باید پرونده‌های تحقیقاتی قوی و درازمدت بازکند و جمع تحقیقاتش را هر سال در قالب یک کتاب انتشار دهد و این‌گونه در بطن اصلاح فرهنگ وارد شود. جام‌جم نباید واکنشگر باشد، خودش تولید حرکت کند و جامعه را در ارتباط با نوع طرح مسأله‌ای که مطرح می‌کند، وادار به واکنش کند.