دعوت به یک رویای قدرتمند

قرن بیستم؛ شاهد زنده و پرسروصدای «دعوت‌های» بزرگ و بی‌شماری بود؛ که با «جهان بشری»، سخن گفتند و برای دسترسی به یک جامعه پیشرفته و انسانی و اخلاقی و فرار از «زشتی‌های» آزارنده جامعه انسانی، حرف‌های دلنواز زدند و با قدرت نفوذگرانه‌ رسانه‌ ای، خود را، پاکیزه و دشمن زشتی‌ها و آلودگی‌ها، معرفی کردند؛ تا بگویند: با زشتی‌های جامعه بشری، نه‌تنها، موافقت ندارند؛ بلکه، چونان پیامبران مدرن قرن بیستم، به منظور «بهروزی و خرسندی والامرتبه جامعه بشری»، خود را، موظف و مجبور به «مبارزه» همیشگی، علیه بدی‌ها و «بدآفرین‌ها» و همگی «زشت‌آفرینان و زشت‌سازان» جامعه بشری، می‌دانند. دعوت به «احترام حقوق کارگر»، دعوت به «جامعه بدون خشونت علیه زنان»؛ دعوت به «حفظ و نگهداری حقوق کودکان»؛ دعوت به «هوای پاکیزه و سالم» و «خودداری از آلوده‌سازی بزرگ هوای کره زمین»؛ و دعوت به «جامعه جهانی بدون جنگ» و میلیتاریسم سیاسی کشنده ملت‌ها و... .

اینک، پس از گذشت دو دهه از قرن بیستم، هرگز نمی‌توانیم؛ بگوییم: یکی از این دعوت‌ها...، به نتیجه رسیده و یک غم سترگ انسانی را، از جامعه جهانی دور ساخته و سبب یک «خوشحالی جهانی» گشته است. همه این «دعوت‌ها» زیر پای بی‌رحم و جبار تمدن جهانی لیبرالیسم و دموکراسی خونخوارانه قرن بیستمی؛ له شده و همه بی‌رحمی‌ها و زشتی‌های گذشته، وحشتناک‌تر از آنچه در قرن بیستم بود؛ امروزه در جامعه جهانی، به چشم‌ می‌خورد و آزار و اذیت تولید شده در قرن بیست‌ویکم را، به نمایش می‌گذارد. قبل از این‌که، سپیده‌دم روزگار کفرزده «دهه هشتاد» میلادی، آغاز گردد، همه رسانه‌های کوچک و بزرگ و دولتی و خصوصی خبر از یک «دعوت جدید» و نفسگیر و پر از اعجاب را، به مخاطبان بی‌شمار «خاورمیانه» و جهان قدرتمندی که نقشه کشیده بود که «سوار بر اسب قدرت خاورمیانه» شود و بر کنترل حرکت‌های سیاسی و اقتصادی آن سلطه، داشته باشد! دادند و توفان بی‌پایانی از تفسیرهای رسانه‌ای «مثبت» و «منفی» را، به راه انداختند...!؟

جهان رسانه‌های غربی و شرقی، که در برابر پیروزی امام خمینی در انقلاب بزرگ ایران، بهت‌زده و شگفت‌زده، شده بودند و هنوز در هاله‌های پرسش‌آفرین خویش و بی‌جوابی‌های پریشان‌کننده، چرخ می‌خوردند، ناگهان با یک «دعوت قدرتمند» و کاملا ضد «تمدن غربی» و هدف‌های جهانی آن، مواجه شدند. «راهپیمایی روز قدس»، ماهیت ضدتمدن غربی داشت و به همین دلیل، هر ذهنیت و شخصیتی که از «ارزش‌های جهانی تمدن غربی»، رنجیده‌خاطر و ناشاد بود به سوی آن جلب می‌شد و برانگیخته می‌گشت و به این «دعوت جدید جهانی»، لبخند رضایت می‌زد و به‌نام نامی «روز قدس» برمی‌خاست و پرچم «اعتراض» را در دست می‌گرفت.

هوشمندی فوق تصور «امام خمینی»، سبب شد؛ از «اقتدار عظیم» نهفته در ماه مبارک «رمضان»، بالاترین، بهره را ببرد و دست‌ها و قلب‌هایی که در سرزمین‌ها و کشورهای مختلف مسلمان، در ماه رمضان، به سوی خدا و آسمان بلند می‌شد؛ و آرزوی بزرگی نداشت؛ یک آرزوی بزرگ ببخشد. یک آرزوی تمدنی و شخصیتی؛ یک آرزوی تاریخی...! یا، بهتر بگوییم: یک رویای جمعی و فراملیتی و شخصیت‌آفرین جهانی. و به این ترتیب، تاریخ جهانی قرن بیستم، قبل از این‌که، به سپیده‌دم قرن بیست‌ویکم، پا، بگذارد و روزگار خویش را، آغاز کند، با یک «رویای قدرتمند» و خیزش‌آفرین، در میان مسلمانان جهان، همراه شد و با این «رویای بزرگ» است که، هر ساله، به دروازه‌های آسمانی و مقدس «رمضان» پا می‌گذارد و با «سلامی» قدرتمند، به آخرین «جمعه» رمضان، رویای بزرگ آزادی «قدس» را، چونان «فوج شاهین‌های همیشه پیروز و همیشه فرخنده» به پرواز، درمی‌آورد. و باید، اعتراف کرد: شاهین‌هایی که از دل رویاها، به پرواز درمی‌آیند؛ بی‌گمان و بی‌تردید؛ «هدف» را همیشه و همیشه، شکار می‌کنند!