«کاپیتان» پاسداشت مقام پرستاران است

او به امیدبخش بودن مضمون کاپیتان و مرتبط بودن آن با پرستاران و بچه‌ها اشاره کرده است. حضور این تهیه‌کننده در جشنواره فیلم فجر بهانه‌ای برای گفت‌وگو با او می‌شود که از نظر می‌گذرانید.

اگر بخواهید کاپیتان را در چند جمله به مخاطب به شیوه‌ای معرفی کنید که برایش کنجکاوی ایجاد کند، چه می‌گویید؟

فیلم ما درباره امید، زندگی و تعدادی از بچه‌هاست که برای امید داشتن به زندگی تلاش می‌کنند به اهداف خود برسند. کاپیتان نشان می‌دهد زندگی با تمام سختی‌ها ادامه دارد و می‌شود در تمام این مراحل دشوار با ایثار به یکدیگر کمک کنیم.

چه دغدغه‌ای از سرمایه‌گذاری در این فیلم داشتید و چه تازگی‌ای برای شما داشت که سراغ چنین مضمونی رفتید؟

از سال ۹۷ ایده کاپیتان مطرح شده بود و تا وقتی به مراحل نگارش رسید و این مرحله شکل گرفت، به سال ۱۴۰۱ رسیدیم و با مذاکرات و جلساتی که داشتیم، توانستیم بنیاد سینمایی فارابی را مجاب کنیم تا در این فیلم مشارکت داشته باشد. کاپیتان در پاسداشت مقام پرستاران است که در کنار بچه‌ها قرار می‌گیرند و چنین تصویری کمتر در سینمای ایران دیده شده است. بنابراین کاپیتان تلاش کرده بچه‌ها و پرستاران را کنار هم داشته باشد و در عین حال یک اثر شکلی و فرمی متناسب با ساختار سینما خلق کند.

چقدر ساخت کاپیتان زمان برد و چه سختی‌هایی در فرآیند تولید متحمل شدید؟

به طور تقریبی، از اوایل سال درگیر نگارش فیلمنامه بودیم و مراحل پیش تولید را از مهرماه شروع کردیم و نزدیک به ۷۰ روز فیلمبرداری ما ادامه داشت تا این‌که وارد مرحله پس‌تولید شود. اگر بخواهم از سختی‌های کار بگویم، یکی کار کردن با بچه‌هاست. این تجربه از این نظر برای ما متفاوت بود که گاهی وسط فیلمبرداری بچه‌ها قبل از این‌که دیالوگ‌شان را بگویند، خواب‌شان می‌برد. به عبارتی، حضور ۲۵ تا ۳۰ بچه به طور همزمان جلوی دوربین و در بعضی سکانس‌ها و پلان‌های فیلم، پیچیدگی این کار را دوچندان می‌کرد. در این مورد کارگردان باید نظر بدهد، اما درونی کردن و درآوردن حس میان بچه‌ها، بازی گرفتن از بچه‌ها و ارتباط آنها با فضای خاص داستان از جمله سختی‌ها و چالش‌هایی بود که برای کارگردان کار را سخت می‌کرد، اما به نظرم آقای حمزه‌ای از پس این کار برآمده است.

چه شد که تصمیم‌ گرفتید با پانته‌آ پناهی‌‌ها و پژمان بازغی همکاری کنید؟

خانم پناهی‌‌ها یکی از بهترین‌ها در شاخه کار بازیگری و سینمای ایران هستند و تجربیات متعددی در بازیگری دارد. جنس نقشی که خانم پناهی‌‌ها آن را بازی می‌کند خاص است و نقش پرستاری را بازی می‌کند که باید به نوعی روابط عاطفی خاصی با بچه‌ها برقرار کند. ما از میان بازیگرانی که درباره آن فکر کردیم و جلسات مختلفی با آنها داشتیم، به خانم پناهی‌‌ها رسیدیم و ایشان با خواندن فیلمنامه بازی در کاپیتان را قبول کردند و با توجه به نقش محوری که دارند، خیلی امیدوار به دیده شدن نقش ایشان در جشنواره هستیم. در مورد آقای بازغی هم به نظرم متفاوت‌ترین نقش او را در کارنامه هنری‌اش خواهید دید و متفاوت‌تر از همیشه در نقش خود ظاهر شده و اگر در پوستر فیلم هم ببینید، در بخش‌هایی لباس دلقک به تن دارند. همین موضوع تنوع و موقعیت متفاوتی را برای ایشان در ایفای نقش ایجاد کرده که در فیلم خواهید دید. امیدواریم بازیگران به‌خصوص آقای بازغی و خانم پناهی‌ها به دلیل چالش‌های نقش‌شان، در جشنواره خیلی خوب دیده شوند.

با توجه به این‌که براساس سیاست‌ها قرار است از فیلم‌هایی که در جشنواره فجر نمایش داده می‌شوند، در فرآیند اکران حمایت شود، فکر می‌کنید چقدر این فیلم می‌تواند گیشه داشته باشد؟آیا می‌تواند با مخاطب نوجوان هم ارتباط برقرار کند یا فقط برای طیف بزرگسال است؟

این فیلم بیشتر مفاهیم انسانی را دنبال می‌کند و این مفاهیم برای همه قابل فهم بوده و جنس فیلم ما ورای زبان فارسی است و ادبیاتی بین‌المللی دارد. این نوع از ادبیات فیلم به شیوه‌ای است که همه درباره آن حس دارند و متوجه آن می‌شوند. از این لحاظ معتقدم فیلم می‌تواند برای تمام اقشار جذاب باشد و به لحاظ فرمی نیز آقای حمزه‌ای کار شاخصی را عرضه کرده است. با توجه به این دو ویژگی، احتمالا فیلم می‌تواند در گیشه موفق باشد. البته گیشه مناسبات و پیچیدگی‌های خاص خود را دارد که اگر به زمان اکرانش برسیم، شاید بتوانیم دقیق‌تر درباره آن صحبت کنیم.

با توجه به این مضمون انسانی چقدر به اکران بین‌المللی فیلم فکر می‌کنید؟

با توجه به این‌که ادبیات فیلم بین‌المللی و برای همه قابل فهم است، می‌تواند در تمام دنیا خوب دیده شود. همان‌طور که گفتم دیده شدن فیلم و لذت بردن مخاطب از فیلم برای ما اهمیت دارد.

چقدر به سیمرغ و جایزه فکر می‌کنید و اگر برای فیلم‌تان جایزه بگیرید، مسیر این کار برای شما سخت‌تر می‌شود یا آسان‌تر یا این‌که کلا برای شما صرفا تهیه‌کردن این فیلم کفایت می‌کند؟

این فیلم از دغدغه پاسداشت مقام پرستاران عزیز شکل گرفته و در بخش‌هایی هم به بچه‌ها توجه شده و این بیش از هرچیز دیگری مورد توجه من و آقای حمزه‌ای بوده است. ما درباره این فیلم خیلی خوشبین هستیم و معتقدیم فارغ از جوایز و نامزدی و غیره، حال بیننده با دیدن کاپیتان خوب می‌شود؛ یعنی مخاطب با دیدن این فیلم احساس خوبی پیدا می‌کند و حس کارگردان و نویسنده به او منتقل می‌شود و این همان چیزی می‌تواند باشد که موفقیت ما را رقم می‌زند و امیدوارم فیلم ما را مخاطب ببیند و لذت ببرد.

سال‌های زیادی است که جشنواره فیلم فجر برگزار می‌شود و فکر می‌کنید چه تأثیری در سینمای ایران داشته و حضور فیلمسازان بزرگ کنار فیلمسازان اول و دوم، چه تأثیری در جریان فیلمسازی جشنواره گذاشته است؟

جشنواره فیلم فجر سال نوی سینمای کشور محسوب می‌شود و در تمام سال همه سینماگران تلاش می‌کنند خودشان را برای این نقطه آماده کنند. جشنواره شروع این تقویم است و بهترین اتفاقات از این جشنواره شروع می‌شود. این سنگ محک برای همه اهمیت دارد که فیلم‌شان به جشنواره برسد و آنجا دیده شود. معتقدم رقابت در جشنواره فیلم فجر سخت است، چون بضاعت سینمای ایران در این سینما متبلور می‌شود و سینماگران از آن ایده می‌گیرند. این جشنواره همان‌قدر که برای ما در کشور خودمان اهمیت دارد، در جشنواره‌های بین‌المللی نیز مورد توجه خیلی از فیلمسازان قرار می‌گیرد و این سختی کار را بیشتر می‌کند، چون چهل و یکمین دوره خود را می‌گذراند و پرقدرت و مستحکم است و امیدوارم همین مسیر را ادامه دهد.

کاپیتان فیلمی امید بخش

فیلمساز به عنوان بخشی از بدنه سینما تلاش می‌کند بر اساس همین شاخص‌ها کارش را دنبال کند. این‌که گاهی بعضی فیلمسازان از این مسیر منحرف می‌شوند، برایم علامت سؤال است و جوابی برایش ندارم، اما معتقدم ما حداقل در اثر خودمان، اخلاق‌مداری و آگاهی‌بخشی را مورد توجه قرار دادیم؛ یعنی هرکس کاپیتان را می‌بیند اذعان می‌کند امیدبخش است و ما به این سمت حرکت می‌کنیم. از تمام بچه‌ها و گروه همدلی که در تولید فیلم مشارکت داشتند، تشکر می‌کنم. این گروه بیش از پنج ماه درگیر این پروژه بودند و برای آن زحمت کشیدند و در طول این پروژه، بیش از ۱۰۰۰ هنرور در ۷۰روز فیلمبرداری حضور داشتند. از همین جزئیات می‌توانیم، متوجه شویم ما تا چه اندازه روزهای پرفشاری را پشت سر گذاشتیم و امیدوارم با استقبال مخاطب از این فیلم خستگی از تن این جماعت به در برود.