پنجشنبه داغ تاریخی

نشست اقتصاددانان منتقد دولت با رئیس جمهور، نشست خوبی بود. در دولتهای قبلی اگر نگوییم بی سابقه است ، کم سابقه بود که رئیس جمهوری 7ساعت از وقتش را در اختیار کسانی قرار دهد

کد خبر: ۱۳۹۶۰۰

که اصول برنامه های اقتصادی اش را به چالش می کشند و ضمنا از نظر تفکر سیاسی نیز سنخیتی با وی ندارند.
به یاد دارم اقتصاددانان یک بار در زمان دولت خاتمی که قرار بود طرح ساماندهی اقتصادی مطرح شود، موفق به دیداری چنین البته نه به گستردگی دیدار با احمدی نژاد شدند که آن هم تداوم نیافت.
دیدار پنجشنبه واقعا نشان داد جریانات مختلف سیاسی کشور بدون توجه به اهداف و علایقی که دارند، معتقدند باید درباره مسائل اقتصادی کشور چاره اندیشی شود و جلسه یاد شده گام مهمی در راه دستیابی به یک اجماع کارشناسی برای رسیدن به این هدف بود.
حضور گسترده هر دو طرف گفتگو در آن جلسه نیز نشان از اهتمام به شنیدن حرفها و انتقادات بود.
به دستور رئیس جمهور 6وزیر و 40معاون وزیر در جلسه حضور یافته بودند و از 57اقتصاددان امضائ کننده نامه 51نفر آنان حضور داشتند که نیمی از آنها از شهرستان ها به تهران آمده بودند. با این که گفتگوی دو طرف صریح بود، اما این صراحت به رویارویی منجر نشد؛ بلکه نقطه عطف جلسه پنجشنبه آن بود که دو طرف حرف یکدیگر را شنیدند و صمیمانه هم شنیدند طوری که در طول 7ساعت جلسه کمتر دیده شد که یک طرف ، حرف طرف دیگر را قطع کند. جالب اینجاست که دو طرف جانانه نیز از خود دفاع می کردند، اما جای خوشحالی است که این دفاع از طریق تخریب طرف مقابل انجام نشد بلکه زبان ، زبان استدلال و منطق و عطف به نتیجه بود.
در این جلسه به خاطر عمق بحث 3بند از نامه اقتصاددانان به رئیس جمهور به همراه ارائه پیشنهاد برای آن مطرح شد.
بحثها عمدتا درباره نحوه مصرف دلارهای نفتی ، سیاست های مالی دولت و سیاست های پول و بازار پولی دور می زد و با این که فرصت جمع بندی مسائل پیش نیامد، اما از مجموع گفتگوها نکات اجرایی خوبی بیرون آمد که احتمالا قابل اجرایی کردن از سوی دولت خواهد بود.
به عنوان مثال در پاسخ به این خواسته صریح احمدی نژاد که شما (اقتصاددانان) بالاخره چه راه حلی برای مسائل پیشنهاد می کنید، در بخش چگونگی رفتار با دلارهای نفتی 2نتیجه مشخص به دست آمد؛ اول این که دولت نباید فرض را به خرج کردن تمام دلارهایی بگذارد که از راه فروش نفت به دست آورده است و نباید بر این مساله اصرار شود و دوم ، بهترین راه برای جلوگیری از اثرات تورمی دلارهای نفتی بر اقتصاد، تمرکز دولت بر سرمایه گذاری های غیرریالی است.
انصافا باید بگویم که حس کردم دولت علاقه مند به دانستن نظر دانشگاهیان است و می خواهد با کمک گرفتن از نظر و نگاه آنان ، مساله اقتصاد را حل کند و در این راه حاضر است از پاسخگویی به انتقادات و کنایه های گزنده نیز پرهیز کند تا ماجرا معطوف به نتیجه شود. مثلا در ابتدای دیدار، اقتصاددانان 5صفحه نامه قرائت کردند و از این که نامه منسوب به آنان خوانده شده بود، گلایه کردند و نامه را متعلق به خودشان دانستند، چراکه در متن دعوتنامه ، چنین عبارتی قید شده بود.
با این حال ، چنین کنایه هایی باعث نشد دولت اصل بازی را برهم بزند و به حاشیه و احتمالا تخریب روی آورد و جالب اینجاست بگویم چند تن از شرکت کنندگان انتظار چنین رفتاری را داشتند. اما انصافا نه حرفی قطع شد، نه فرصتی محدود و نه درشتی ابراز شد.
همه حرف زدند و آنچه می خواستند گفتند....به نظر من ، برآیند چنین جلسه ای را چند چیز ارزشمند می توان دانست: نخست این که مقدمات رخ داده برای نامه دوم اقتصاددانان حکایت از یک پیروزی برای رسانه ها دارد که برای معدود دفعاتی توانستند، از قدرت و نفوذ خود برای حل مسائل اقتصاد ملی بدرستی استفاده کنند.
دوم این که گفتمان گروههای سیاسی از نزاع و رقابت ، به گفتگوی کاربردی برای حل اصلی ترین مساله مملکت اقتصاد معطوف شده است و از این نظر، پنجشنبه داغ تیر ماه را می توان یک پنجشنبه تاریخی به شمار آورد.
سوم این که برای معدود دفعاتی یک دولت در ایران با منتقدانش به این نقطه مشترک رسیده است که تلاش دو طرف برای حل مساله اقتصاد، دلسوزانه است اما اختلاف در شیوه حل مساله است و چهارمین نکته را به نظر من ، یکی از استادان به زیبایی گفت که همین که دولت پذیرفته اقتصاد سخت است ، ما نتیجه مان را گرفته ایم ، چراکه دولت احتمالا کمتر به ارائه راه حل های یک شبه برای اقتصاد روی می آورد....
و نکته آخر این که رئیس جمهور به وزیر کار و امور اجتماعی دستور داد پاسخ کتبی را برای نامه اقتصاددانان تهیه و ارائه کند. این مساله امکان تداوم گفتگوی اقتصادی میان دولت و منتقدانش را فراهم می آورد که نتیجه آن ، قطعا حل مشکلات اقتصاد کشور خواهد بود.