جشنواره فجر فرصتی برای دیده‌شدن چهره‌های ناشناخته

جشنواره پر حرف و حدیثی که پیش از شروع بعضی از فیلمسازان آن تحریم کردند! سینما در سالی که گذشت با اتفاقاتی چون استقبال نکردن برخی از فیلمسازان برای اکران فیلم‌شان به خصوص در نیمه دوم سال مواجه بود. فیلم‌ها بالاخره اکران شدند تا چراغ سالن‌های سینما خاموش نشود، اما به دلیل شرایط اجتماعی حتی آثار موفق جشنواره‌های پیشین نیز آنچنان که انتظار می‌رفت در گیشه نفروختند.

با تمام این تفاسیر تا چند روز دیگر چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر برگزار می‌شود و سینمای ایران مانند هر سال استعدادهای جدیدی را به جامعه فرهنگ و هنر معرفی می‌کند. بسیاری از چهره‌هایی که امروز در سینمای ایران وجهه‌ای بین‌المللی به خود گرفته و به شهرت و محبوبیت داخلی و خارجی رسیده‌اند، از طریق جشنواره فجر معرفی شده‌اند. مجید مجیدی، نرگس آبیار و... از جمله کسانی بودند که آثارشان در جشنواره فیلم‌فجر بسیار خوش درخشیدند و حضورشان در این جشنواره اسباب دیده‌شدن و شهرت شان را فراهم آورد. بنابراین حضور در جشنواره فجر فارغ از هر کسب نتیجه‌ای برای فیلمسازان بسیار مهم است. آثار حاضر در این رویداد به نوعی اعتبار و آبرو می‌گیرند که این اعتبار راهگشایی برای ادامه مسیرشان در سینما می‌شود.

امسال چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر فعالیت خود را مانند سال‌های گذشته آغاز می‌کند. این جشنواره اهداف و آرمان‌هایی دارد که تاکنون دبیران وقت جشنواره سعی کرده‌اند آن را در دستور کار خود قرار دهند، اما آنچه بیش از هر چیزی باید به آن توجه شود، فلسفه وجودی این جشنواره است. تحریم، تعطیلی، به حاشیه راندن و هتک جایگاه آن نه‌تنها دستاوردی برای سینمای ایران ندارد، بلکه مسیر پیش‌رو را تیره و تار می‌کند. چون این جشنواره فقط امسال برگزار نمی‌شود که امسال را تحریم کنیم، فیلمسازان و هنرمندان سال‌های آینده را چه می‌خواهند بکنند؟ اتفاقات و التهابات اجتماعی دلیل نمی‌شود که سرمایه و زحمتی که تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار برای ساخت فیلم کشیده‌است به هدر برود.

تحریم و تعطیلی سینما باعث آسیب به بدنه سینما و تمام افرادی می‌شود که از این راه امرار معاش می‌کنند. وقتی امروز می‌بینیم که چرخه سینما می‌چرخد، تحریم سینما چه فایده‌ای دارد؟ البته این نکته را هم باید در نظر گرفت که بعضی از معترضان به برگزاری جشنواره می‌کوشند با این جوسازی‌ها به شهرت خود بیفزایند و گاهی حتی فراموش می‌کنند خودشان زمانی‌که در همین جشنواره برنده سیمرغ بلورین شدند، چقدر به خود بالیده‌ و شادی کرده‌اند.

شیوع کرونا سینما را به مرز نابودی و رکود کشاند و مدت کمی بود که سینما جانی تازه گرفته‌بود. به این خاطر باید مانند یک نهال نوپا مراقب آن بود. جشنواره فیلم فجر با فاصله از دیگر جشنواره‌های کشور، مهم‌تر و مشهورتر است فقط امیدوارم به مرور زمان فیلترهای سلیقه‌اش کمتر شود. به این معنا که در جشنواره‌های پیشین فیلمی صرفا به دلیل ممیزی‌های سلیقه‌ای از اکران در جشنواره جا مانده اما چند سال بعد مثلا در گروه هنر و تجربه اکران محدودی گرفته و هیچ تبعاتی هم در جامعه به همراه نداشته‌است. فیلمی که در اکران عمومی یا اکران در گروه هنر و تجربه جا می‌گیرد، حتما با توجه به قوانین رایج در سینمای ایران ساخته شده‌است. بنابراین چرا برای اکران جشنواره‌ای آن اما و اگر می‌آورند؟

روزنامه جام جم