وقتی از کسی میرنجیم، افکار منفی زیادی به ذهنمان خطور میکنند که مانع درک دقیق وقایع شده و با ایجاد هیجانات منفی و ترشح هورمونهای استرسزا باعث تپش قلب، بیخوابی و اختلالات دیگری میشوند.
اغلب ما فرد دیگری را مقصر حالات روحی و جسمی خود میدانیم درحالیکه شاید فرد مقابل اصلا نداند که در وجود ما چه خبر است. بنابراین، این دلخوری، نتیجهای جز فرسایش روحی و روانی ما ندارد. برای رها شدن از افکار منفی و ازبینبردن آثار جسمی و روحی ناشی از آن، بهتر است خطا و اشتباهات دیگران را ببخشیم. درواقع ما با بخشیدن دیگران به خودمان کمک میکنیم که بهطور آگاهانه از درد و رنج و استرس ناشی از نگهداشتن کینه و ناراحتی دیگری و احساسات مخرب ناشی از آن رها شویم تا بتوانیم آرامش ازدسترفتهمان را تدریجا بهدستآوریم. احساسات خود را بپذیرید و به خودتان حق بدهید که بهعلت رفتار ناشایست دیگری احساس ناراحتی کنید اما کنترل احساساتتان را به دست دیگران ندهید تا به واسطه رفتار آنها وادار به بروز رفتارهای نامعقول نشوید. فکر انتقامجویی را از ذهنتان خارج کنید زیرا آرامشی که در بخشش هست هرگز با انتقام حاصل نمیشود. خودتان را بهجای فرد مقابل بگذارید و سعی کنید بفهمید که او در آن لحظه چه حسی داشته است. خشمتان را کنار بگذارید و با درک بهتر دیگران و بخشیدن آنها راه خودتان را ادامه دهید. بخشیدن فردی که به شما آسیب رسانده کار دشواری است زیرا هم باید با دلخوری ایجادشده کنار بیایید و هم عواقب کارش را تحمل کنید اما شما با درسگرفتن از هر رویداد رنجآوری، تجربهای ارزشمند کسب میکنید که شما را قویتر کرده و ظرفیت روانیتان را بالاتر میبرد. بنابراین با قدرت بیشتری میتوانید مسیر پرپیچوخم زندگی را طی کنید. البته این کار نیازمند زمان و صبوری زیادی است.
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد