عمار؛ جشنواره ای برای مردم

جشنواره مردمی عمار امسال و در ۱۳سالگی خود توانسته ارتباط خوبی میان انقلاب اسلامی و سینما رقم بزند. این جشنواره پس از عبور از فراز و نشیب‌های بسیار، امروز دیگر به لحاظ کمی و کیفی به سطحی موجه از نظر ساختاری و محتوایی رسیده است. وجه تمایز جشنواره عمار با دیگر جشنواره‌ها زیاد است؛ از جمله این‌که جشنواره عمار، اکران‌های مردمی دارد.

در دوره اول کارش را با ۳۰ شهر آغاز کرد، آرام‌آرام بر تعداد شهرها و حتی روستاهایی که میزبان جشنواره عمار بودند افزوده شد و اکران مردمی عمومی آثار برگزیده این جشنواره در اقصی نقاط کشور رقم خورد. فیلم‌های عمار در ندامتگاه‌ها، مدارس، خوابگاه‌ها، کانون‌های پرورش فکری، هیات‌های خانگی و... اکران می‌شوند و به همین علت، عموم مردم می‌توانند از آن بهره‌ببرند. بعد از ادوار اولیه، این جشنواره اهداف دیگری را مانند جذب مخاطبان جدید به سینماها، قهرمان‌پروری در فیلم‌های سینمایی و تکمیل چرخه تولید و اکران در پیش گرفت.

طی این سال‌ها جشنواره عمار مجالی برای ارائه آثاری در جبهه انقلاب اسلامی فراهم آورد تا این آثار بیشتر دیده شوند و همچنین انگیزه‌ای برای تولید هر چه بیشتر این آثار فراهم بیاید. عمار از همان ابتدای راه، هدف خود را بین رویدادهای سینمایی کشور تبیین کرد و مسیری متفاوت از سینمای به اصطلاح روشنفکری برگزید.
این جشنواره گام‌هایش را بر اساس مردمی بودن برداشت و امروز دیگر کاملا روی خط مقاومت متمرکز است. سمت و سو و جهتگیری مشخص از شاخصه یک رویداد سینمایی است که عمار به آن دست پیدا کرده و در رسیدن به این دستاورد نباید نقش زنده‌یاد نادر طالب‌زاده را نادیده گرفت. ایشان همواره بر این تاکید داشت که جشنواره عمار، بستری جدی داشته و استخوان دارد و گسترده در کل وطن ماست. به نوعی فکر و کانسپتی است که ریشه‌هایش را شهید مرتضی آوینی ساخته است.

مرحوم طالب‌زاده معتقد بود امروز بسیاری از افراد حتی دولتمردان ما نمی‌دانند انقلاب اسلامی برای چه بوده و چه هدفی را دنبال می‌کرده و به همین دلیل ما درگیر برجام و برجام‌ها می‌شویم. در این دوره از جشنواره عمار به عنوان یکی از داوران بخش فیلمنامه حضور داشتم. امسال حدود ۶۰۰ اثر در این بخش برای جشنواره ارسال شد که از این ۶۰۰ اثر نزدیک به ۱۵اثر به مرحله نهایی رسید.

این آثار کیفیت فوق‌العاده‌ای داشتند و به جرات می‌توان گفت جهش قابل‌توجهی نسبت به دوره‌های پیشین کرده‌بودند. امیدوارم دستگاه‌های فرهنگی توجه بیشتری به جشنواره عمار داشته باشند. البته برآورد هزینه این جشنواره نسبت به دیگر جشنواره‌های کشور خیلی پایین است، اما به هر حال هر جشنواره‌ای برای برگزاری نیاز به یکسری ملزومات دارد. البته این نکته را هم متذکر شوم که سطح جشنواره‌بودن عمار تنها به همان افتتاحیه و اختتامیه‌‌اش در یک سالن سینما ختم می‌شود.

در حالی که برگزارکنندگان و اغلب شرکت‌کنندگان آن اطلاع دارند که بخش دیگر و مهم‌تری از جشنواره، در بیرون سالن در جریان است. درواقع یک جریان سمبلیک است که می‌کوشد در تک‌تک اجزای خود، جنبش خارج از سالن سینما را نمایندگی و به مخاطب عرضه کند. در عمار جایزه‌ها بعد مادی ندارد یا بعد مادی آن اصلا قابل توجه نیست. در واقع این معانی هستند که جشنواره عمار را شکل می‌دهند.