مکرون، عامل سیاست‌های غرب در عراق

روز گذشته شاهد آغاز کنفرانس بغداد ۲ در اردن بودیم که با هدف اعلامی «کمک به عراق» برگزار شده است.

با وجود هدف و عنوان مثبتی که این کنفرانس به همراه دارد، عراقی‌ها باید به‌شدت مراقب شیطنت کشورهای غربی باشند چراکه تلاش دارند از هر مسیری برای دستیابی به اهداف سلطه‌طلبانه خود، تحت‌تاثیر قرار دادن تحولات عراق و خارج کردن آن از حوزه مقاومت بهره ببرند. به همین دلیل به موازات برگزاری این اجلاس، واقعیت‌هایی آشکار شد که می‌توان از آنها به عنوان دستاورد مهمی برای مردم عراق و مردم منطقه یاد کرد. تلاش‌های غرب برای تاثیرگذاری بر این کنفرانس، نشان‌دهنده نگرانی عمیق آنها از وضع کنونی عراق است و از باقی ماندن این کشور در حوزه مقاومت بسیار ناخرسندند. عراقی‌ها در سال‌های گذشته دو اقدام مهم انجام داده‌اند که باعث نگرانی غربی‌ها شده: اولی تصمیم پارلمان قبلی عراق برای اخراج نیروهای آمریکایی از این کشور و دومی، ممنوعیت عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی. این دو اقدام و تصمیم، مواضعی متفاوت با کشورهای عرب منطقه بود و همین مسأله باعث نگرانی غرب شد. آمریکا و رژیم صهیونیستی در سال‌های گذشته تلاش داشته‌اند نشان دهند که ماشین عادی‌سازی روابط میان رژیم صهیونیستی و جهان عرب با سرعت در حال حرکت است اما اقدامات عراق نشان داد این مسأله، دروغی بیش نیست و نه‌تنها ماشین عادی‌سازی به جلو حرکت نمی‌کند بلکه تمایل عمومی در جهان عرب به سمت توقف عادی‌سازی و ادامه سیاست‌های ضدصهیونیستی است.

در این میان حضور فرانسه و تلاش‌های مکرون در کنفرانس بغداد ۲، نشان‌دهنده واقعیت دیگری است که غربی‌ها برای اجرای سیاست‌های خود به تصمیم مشترکی رسیده‌اند و مکرون در حال نمایندگی غرب در جهان عرب است. دلیل این مسأله نیز مشخص است، زیرا آمریکایی‌ها در سراسر دنیا و منطقه غرب آسیا بسیار بدنام هستند، دیگر هیچ‌کسی ادعاهای آنها مبنی بر کمک به کشورها را باور نمی‌کند و اقدامات آنها همواره مخالفت‌ها را در کشورها به دنبال دارد.

سیاست انگلیسی‌ها نیز همیشه این‌گونه بوده که نقشه‌های خود را توسط دیگران اجرا ‌و فقط از بهره‌های آن استفاده کنند.

بر همین اساس اکنون نیز که کنفرانس بغداد ۲ با هدف کمک به عراق در جریان است، غربی‌ها به دنبال این هستند که در سایه این کنفرانس، پایه‌هایی جهت سلطه‌جویی خود و بخصوص تاثیر بر نیروهای نظامی و انتظامی عراق برای از کار انداختن این جریان ایجاد کنند. بنابراین نباید شک داشت که اگر غربی‌ها وعده‌ای برای کمک به عراق بدهند، قطعا شروطی را به صورت نوشته یا نانوشته مطرح خواهند کرد تا عراق مجبور شود در عرصه نظامی، نقشی را متناسب با سیاست‌های غربی ایفا کند یا کوشش کند نیروهایی را که موفق شدند داعش را از بین ببرند از کار بیندازند.

بنابراین عراق باید هوشیار باشد و بداند که غربی‌ها به دنبال کمک به عراق نیستند و اصولا بغداد هیچ نیازی به کمک آمریکا و کشورهای اروپایی ندارد.

حداقل در ۱۵ سال گذشته شاهد بوده‌ایم که هر وقت جریانی تحت عنوان کمک‌رسانی از سوی غربی‌ها برای یک کشور شکل گرفته، هیچ‌ کمکی به کشور هدف نکرده و صرفا دنبال تسلط بر آن کشور و ازکار انداختن نیروهای مخالف غرب بوده‌اند.

عراقی‌ها و تمام مردم منطقه می‌دانند که بهترین کمک غربی‌ها این است که مزاحمت‌های خود را کم کنند. غربی‌ها نیز باید بدانند که نمی‌توانند در قالب عناوین فریبنده، تحولات خاورمیانه را مدیریت کنند چراکه جریان غرب‌زدایی در خاورمیانه بسیار قوی است و آمریکا و اروپا نفوذ خود را در کشورهای منطقه از دست داده‌اند، همین مسائل موجب نگرانی شدید کشورهای غربی است.