پدیده شوم تحریم خیالی

تحریم جشنواره‌ها محصول جهت‌دهی برخی کشورها و نفوذ سیاست‌های آنها بر افکار انگشت‌شمار هنرمند ایرانی‌ است.

تحریم جشنواره «سینما حقیقت» هم به سال ۹۰ ــ ۸۹ از سوی جشنواره هلند(IDFA) معتبرین جشنواره مستند در جهان شروع شد و سرآغاز تحریم جشنواره از سوی چند مستندساز بی‌هنر در کشور بود. در واقع‌ این پدیده شوم سوغاتی ناخوشایند بود که از فرنگ توسط چند نفر از ناهنرمندان به کشور رسید.

جالب است بدانیم تحریم جشنواره مستند حقیقت در آن سال‌ها به یک دلیل واهی یعنی پایبند نبودن جشنواره به قانون اکران فیلم‌ها، از سوی ایدفا اعلام شد. آنها با این اتهام بدون سند، در یک اقدام پیشداورانه، از همه فیلمسازانی که فیلم‌های‌شان در جشنواره سینما حقیقت پذیرفته شده بود، درخواست کردند که فیلم خود را از جشنواره خارج و این رویداد را تحریم کنند.

اما دست‌اندرکاران جشنواره بلافاصله اسناد مربوط به حقوق اکران فیلم‌ها و پایبندی به این قوانین را به ایدفا ارسال و از آنها درخواست عذرخواهی رسمی کردند. آنها با وجودی که این اسناد را پذیرفتند اما در یک اقدام هوشمندانه و تحت تاثیر جریانات سیاسی عقب‌نشینی و عذرخواهی خود را با تعلل انجام دادند.
آنها با این حرکت تصور می‌کردند که می‌توانند جشنواره سینما حقیقت را تعطیل کنند اما شکر خدا، به کمک فیلمسازان ارزشمند و با به‌کارگیری طراحی جدید مجریان، این رویداد سینمایی در همان سال‌ها با شکوهی بهتر از همیشه برگزار شد.

با این وجود، ماحصل تاثیری که رفتار سوء ایدفا در اذهان جمع کوچکی از مستندسازان گذاشت، تحریم جشنواره فیلم کوتاه و مستند حقیقت بود که امسال هم رقم خورد. این اتفاق در حالی روی می‌داد که مسئولان سینما حقیقت در آستانه برگزاری، جشنواره را محل گفتمان محترمانه بین هنرمندان اعلام کردند. با وجود این همچنان تعدادی از هنرمندانی که معتقد به این نگاه نبودند و تعدادشان به انگشتان دست هم نمی‌رسید از شرکت دادن فیلم‌های خود در جشنواره خودداری کردند.

واقعیت تلخ این پدیده شوم که به تبعیت از سیاست‌های جشنواره‌های خارجی رخ می‌داد، بنده را به یاد وقایع سیاسی ــ تاریخی در دوره قاجار می‌اندازد. در آن دوره روشنفکران و منورالفکران زمانی که معترض دولت وقت می‌شدند برای تحصن و اعلام اعتراضات خود به سفارت انگلستان پناه می‌بردند... جل الخالق.
من فقط به این افراد که احساس می‌کنند با این شیوه می‌توانند بر جشنواره‌های ملی صدمه بزنند، چند نکته را می‌خواهم متذکر شوم:

به‌خاطر بیاوریم جشنواره کن بعد از غائله نمایش فیلم عنکبوت مقدس و فیلم برادران لیلی و رفتارهای نابخردانه بعضی سینماگران کم‌تجربه در برابر دوربین‌ها چه بازی‌هایی را با سینمای نجیب ما کرد. راه‌اندازی هجمه می-تو توسط نابازیگران زن مقیم اروپا بخشی از این توطئه‌هایی بود که در مسیر به انزوا کشاندن سینما محجوب ما رخ داد را به یاد آورید. فراموش نکنید سینمای ایران در همه سطوح در دنیا بالاخص در کشورهای اسلامی به‌عنوان سینمایی نجیب پذیرفته است و این سینما تیری است برچشمان سینمای فاسد دنیا به‌خصوص سینمای هالیوود.

این سینما چون دُر گرانبهایی است در دستان تماشاگران دنیای اسلام. کسانی که درجشنواره‌های جهان اسلام حضور داشتند این اتفاق را تایید می‌کنند. بیایید با اتفاق و اتحاد همدیگر این ویروس افتراق را که از جشنواره‌های دنیای غرب بر‌می‌خیزد به موقع نابود و دفن کنیم.