فرافکنی «یورگن»

واقعیت اما این است که یورگن کلینزمن هیچ گاه نتوانست مربی خوبی باشد و موفقیت‌هایی را که در زمان بازی داشت روی نیمکت هم تکرار کند، چرا؟ نمی‌دانم اما می‌دانم این که یورگن کلینزمن مربی خوبی نشد، تقصیر ایرانی‌ها نیست! تعمیم بی‌سند و منطق یک سبک از مربیگری به همخوانی با یک فرهنگ، آن هم فرهنگ کشوری مثل ایران نشان می‌دهد کلینزمن حتی تحلیلگر خوبی هم نمی‌تواند باشد. واکنش اولیه می‌تواند این باشد که کلینزمن نمک گیر فوتبال آمریکاست و می‌خواهد این گونه در آستانه بازی بخشی از دلارها را حلال کند اما بیاییم از بعدی دیگر به ماجرا نگاه کنیم. آیا کلینزمن می‌داند همین حالا بخشی از جامعه ایرانی، کی‌روش را از نظر فنی تحسین می‌کنند اما به دلیل عدم همخوانی رفتارهای او با همان چیزی که او بخشی از فرهنگ ایرانی می‌داند، از سرمربی تیم ملی انتقاد می‌کنند؟ کارلوس کی روش سبک مربیگری و رفتاری خودش را دارد و این سبک او را مربی به مراتب بهتر از یورگن کلینزمن می‌کند.
مربیان زیادی در جهان وجود دارند که در طول مسابقه به‌طور مداوم با داور مسابقه صحبت  و به تصمیمات او اعتراض می‌کنند، لابد مورینیو، یورگن کلوپ،  گواردیولا و... هم یا ایرانی هستند یا با فرهنگ ایرانی همخوانی دارند؟ این که یورگن کلینزمن در این زمینه ضعف دارد و نمی‌تواند کنار زمین اثر گذار باشد، نه تقصیر فرهنگ ایرانی است و نه کارلوس کی‌روش، این به خودش ارتباط دارد، حتی حضور یک ایرانی‌الاصل  بسیار برونگرا هم کنار دستش این موضوع را تغییر نداد؛ کلینزمن با الکساندر نوری هم مربی بهتری نشد.