نژادپرستی نهادینه‌شده

سوئلا براورمن، وزیر کشور دولت انگلیس چند روز قبل به‌دلیل نقض قوانین و ارسال یک سند دولتی از ایمیل شخصی خود به کارمند یکی از نمایندگان مجلس، از وزارت کشور استعفا کرد، اما سوناک پس از تصدی مسئولیت بلافاصله براورمن را که تنها شش روز از استعفایش می‌گذشت دوباره به‌عنوان وزیر کشور منصوب کرد. او همچنین متهم شده که به توصیه‌های حقوقی در مورد بازداشت طولانی‌مدت مهاجران در یک مرکز مهاجرتی دیگر گوش نداده و محل اقامت کافی را تامین نکرده، اما او هر دو ادعا را رد کرده است. اما حالا اظهارات او درباره مهاجران به چالشی جدی برای دولت سوناک تبدیل شده و انتقادات زیادی را به همراه داشته است.

براورمن که در جلسه‌ای در پارلمان صحبت می‌کرد برای توصیف اقدام مهاجرانی که با قایق‌های کوچک در حال عبور از کانال مانش هستند از واژه «تهاجم» استفاده کرد که این مسأله باعث شده، احزاب مخالف و حتی برخی از نمایندگان پارلمان در حزب حاکم محافظه‌کار، شایستگی وی را برای این پست زیرسؤال بردند.

این اظهارات باعث شده تا حتی اعضای دولت نیز از او فاصله بگیرند. به‌عنوان مثال رابرت جنریک، وزیر دولت در امور مهاجرت که بخشی از وزارت کشور است و معاون براورمن محسوب می‌شود در اظهاراتی گفت: فکر می‌کنم در این مقام باید اصطلاحات را عاقلانه انتخاب کنید و اجازه ندهیم حوادثی که در گذشته اتفاق افتاد دوباره تکرار شود. وی افزود: ما هرگز نباید از افرادی که به‌دنبال یک زندگی بهتر به این کشور می‌آیند، هیولا بسازیم.

کیم جانسون، قانون‌گذاری از حزب اصلی مخالف کارگر نیز گفت که ادبیات براورمن، نژادپرستان و افراط‌گرایان را برای حمله به پناهجویان آسیب‌پذیر ترغیب می‌کند.

آن مک لافلین، یکی از اعضای حزب SNP گفت که از شنیدن این‌که وزیر کشور عمدا از زبان تحریک‌آمیز درباره پناهجویان آسیب‌پذیر استفاده می‌کند، شوکه و کاملا منزجر شده است. او این اظهارات را شرم‌آور خواند.
همچنین سخنگوی دولت به نقل از ریشی سوناک، نخست‌وزیر مدعی شده که انگلیس همیشه کشوری مهربان و پذیرا خواهد بود.

اختلافات انگلیس و فرانسه درباره پناهجویان

تعداد پناهجویانی که تلاش می‌کنند با قایق خود را به بریتانیا برسانند، به‌طور پیوسته افزایش یافته است و سیستم بررسی درخواست‌ها در بحبوحه آشفتگی در دولت محافظه‌کار که سومین نخست‌وزیر و سومین وزیر کشور خود در سال جاری را تجربه می‌کند، کند شده است.

اظهارات جنجالی وزیر کشور انگلیس یک روز پس از آن بیان شد که مردی روز یکشنبه بمب‌های بنزینی متصل به وسایل آتش‌بازی را به سمت یک مرکز مهاجرت در بندر دوور در جنوب انگلیس پرتاب و سپس خودکشی کرد.
پلیس گفته که افسران ضدتروریسم تحقیقات در مورد این حادثه را که در آن دو کارمند به‌طور جزئی زخمی شدند آغاز کرده است. عامل این حادثه، مردی ۶۶ساله از شهری در حدود ۱۶۰ کیلومتری دوور است که تعدادی وسایل محترقه را پرتاب کرد، سپس از آنجا دور شد و خود را کشت.

یکی از مقامات پلیس ضدتروریسم جنوب‌شرق گفته که انگیزه عامل این حادثه احتمالا ناشی از نفرت بوده است. در سال ۲۰۲۱، بیش از ۴۸ هزار نفر در بریتانیا درخواست پناهندگی داده‌اند که این میزان کمتر از آلمان، فرانسه یا اسپانیا بوده است، اما تعداد افرادی که سعی می‌کنند با قایق و سایر کشتی‌های کوچک از این کانال عبور کنند، به‌شدت افزایش یافته، زیرا راه‌های جایگزین از جمله مخفی‌شدن در کامیون‌ها، دشوارتر شده است.

سفر خطرناک پناهجویان در کانال مانش در حالی امسال به ۴۰‌هزار نفر رسیده که این رقم در سال ۲۰۲۱، ۲۸‌هزار نفر و در سال ۲۰۲۰، ۸۵۰۰ نفر بوده است. ده‌ها پناهجو نیز در این مدت جان خود را از دست داده‌اند. انگلیس و فرانسه تا‌کنون بار‌ها درباره چگونگی کنترل پناهجویان در این مسیر با یکدیگر چالش داشته‌اند.

رسوایی حقوق‌بشری در کمپ منستون

یک روز پس از آن‌که اظهارات ضد‌مهاجرتی وزیر کشور انگلیس درباره پناهجویانی که با قایق‌های کوچک از کانال مانش به انگلیس مهاجرت می‌کنند خبرساز شد، روزنامه گاردین با انتشار گزارشی تکان‌دهنده از رسوایی حقوق بشری در یکی از مراکز مهاجرتی این کشور پرده برداشت.

این نشریه انگلیسی در یادداشتی به اعتراف کودکان پناهنده در مرکز مهاجرتی منستون در منطقه کنت پرداخت و تشریح کرد که چگونه ماموران مرزی آن‌ها را وادار می‌کنند سن خود را بالای ۱۸ سال اعلام کنند.
گاردین در این مورد از دسترسی به یک فایل صوتی خبر داد که مربوط به گفت‌وگوی یک پسر ۱۶‌ساله اریتره‌ای با مسئولان مرکز مهاجرتی منستون است. محتوای این فایل صوتی نشان می‌دهد وی تحت فشار قرار گرفته تا خود را بزرگسال معرفی کند. شورای پناهندگان انگلیس نیز اطلاعاتی در مورد مصاحبه اخیر کارکنان این سازمان با سه کودک دیگر که ادعا‌های مشابهی را مطرح کرده بودند، ارائه کرده است. به گفته کارکنان شورای پناهندگان انگلیس، دو کودک دیگر نیز در مصاحبه‌های خود توضیح داده‌اند که چگونه تحت فشار قرار گرفته تا به دروغ سن خود را بزرگسال اعلام کنند. آن‌ها همچنین از شرایط غیرانسانی نگهداری پناهجویان، خبر دادند.

میشکا پیلای، مشاور کمپین گروه Detention Action، گفت که بحران منستون به این دلیل به‌وجود آمد که دولت نتوانسته است به‌طور مؤثر به درخواست‌های پناهندگی رسیدگی کند و باعث ایجاد حجم عظیمی از آن‌ها شده است. پیلای گفت: «این بحران را خود وزیر کشور ایجاد کرده است.» منستون ــ یک فرودگاه سابق در جنوب‌شرقی انگلیس ــ قرار است یک مرکز پردازش موقت باشد تا افراد تازه‌وارد ۲۴‌ساعت قبل از رفتن به محل اقامت طولانی‌مدت، در آنجا اقامت می‌گزینند، اما گروه‌های پناهنده می‌گویند برخی افراد هفته‌ها در آنجا گیر کرده‌اند و برخی از خانواده‌ها در چادر می‌خوابند و مواردی از بیماری دیفتری و گال در بین افراد دیده می‌شود.

چارلی تیلور، رئیس بازرس زندان‌ها می‌گوید زمانی که از این مکان بازدید کرده، مردم را دیده که روی زمین خوابیده اند و افراد بسیار زیادی در یک اتاق به صورت بسیار متراکم جمع شده بودند.
او به اسکای‌نیوز می‌گوید: «شاید این وضعیت برای چند ساعت قابل تحمل باشد، اما نمی‌توان باور کرد که مردم برای مدت‌طولانی در چنین جایی نگهداری شوند.»
منتقدان براورمن را به بدتر شدن عمدی شرایط در منستون با امتناع از رزرو اتاق‌های هتل برای پناهجویان متهم می‌کنند.

ایده جانسون برای انتقال پناهجویان به رواندا

رفتار نامناسب مقامات انگلیس درخصوص بحث پناهندگی، اولین بار نیست که اتفاق می‌افتد. در دولت بوریس جانسون، دولت انگلیس با کشور رواندا توافقی در زمینه انتقال مهاجران به این کشور امضا کرد که با انتقادات زیادی روبه‌رو شد.

این توافق‌نامه در نظر دارد مهاجرانی که به صورت غیر‌قانونی به بریتانیا سفر کرده‌اند، صرف‌نظر از زادگاه و بدون بررسی تقاضا‌های پناهندگی‌شان با هواپیما به رواندا انتقال داده شوند. آن‌ها باید در آن کشور، امکان ارائه تقاضا پناهندگی را به‌دست آورند. در صورتی که حق پناهندگی داشته باشند، باید در رواندا بمانند، در غیر این صورت به کشورهای‌شان برگردانده خواهند شد.

سازمان کمک به مهاجران سازمان ملل متحد که مقر آن در شهر بن آلمان است، از این برنامه به‌عنوان تخطی از حقوق بین‌المللی انتقاد کرده است. اسقف‌های بریتانیا این برنامه را «شرم برای بریتانیا» خوانده‌اند. افزون بر آن متقاضیان پناهندگی متعدد و نیز سازمان‌های امور مهاجرت، علیه این برنامه بریتانیا، اقامه دعوا کرده‌اند.
هدف از این برنامه‌ها ایجاد ترس در میان مهاجران است که به صورت غیرقانونی تلاش می‌کنند که به بریتانیا سفر کنند. براساس این توافق‌نامه، بریتانیا در ازای اسکان پناهجویان در رواندا تا حدود ۱۲۰‌میلیون پوند، معادل ۱۴۴‌میلیون یورو به این کشور پرداخت می‌کند.

براساس اظهارات مقامات رواندا، این مهاجران قرار است در محلاتی در سراسر کشور اسکان داده شوند و برای آن‌ها این امکان فراهم می‌شود که اگر خواسته باشند برای همیشه در این کشور اسکان یابند.

دانمارک نیز در تابستان گذشته برنامه مشابهی را اعلام کرد. این کشور در ماه جولای سال گذشته قانونی تصویب کرد که در آن آمده است متقاضیان پناهندگی بعد از ثبت شدن در مرز‌ها به یک مرکز پذیرش در خارج از اتحادیه اروپا انتقال داده شوند. در طرح دانمارک استثنا‌های محدودی مانند پناهجویانی که بیمارند، در نظر گرفته شده است. منتقدان می‌گویند این طرح غیراخلاقی و غیرعملی است و در دادگاه‌ها به چالش کشیده می‌شود.
اما براورمن، وزیر کشور دولت انگلیس ضمن حمایت از خروج انگلیس از کنوانسیون اروپایی حقوق بشر گفت، این تنها راهی است که این کشور می‌تواند مشکلات مهاجرتی خود را حل کند. وی اضافه کرد این «رویای» من بود که ببینم پروازی که پناهجویان را به رواندا اخراج می‌کند، برمی‌خیزد.

این چالش‌ها در حالی گریبانگیر دولت انگلیس شده است که براساس یک نظرسنجی که در ماه جاری منتشر شد، حدود یک‌پنجم از انگلیسی‌ها می‌گویند که مقابله با مهاجرت چالش‌برانگیزترین مسأله پیش روی این کشور است.

روزنامه جام جم