جمهوری اسلامی ایران تاکنون در عرصههای مختلف منطقهای و فرامنطقهای توانسته است از موضع اقتدار و عزتمندی جایگاه خود را تثبیت کند. موضوع برجام به عنوان یکی از مسائل برجایمانده در حوزه روابط بینالملل سالهاست به محل چالش میان جمهوری اسلامی و طرفهای مقابل بدل شده و البته همگان میدانند که زیادهخواهیهای غرب و آمریکا یکی از موانع اصلی برای رسیدن به یک توافق خوب است. با این وصف جمهوری اسلامی در کنار توجه به حل مشکلات مربوط به مذاکرات هستهای به طور همزمان به دیپلماسی سیاسی و اقتصادی توجه دارد.
بسط تعامل با کشورهای همسایه و عضویت در پیمانهای منطقهای و تعامل با دیگر کشورها بهصورت دوجانبه و چندجانبه ازجمله رویکردهای جمهوری اسلامی در عرصه بینالمللی است. طبعا در این عرصه ما نیازمند تلاش پیشتر و فعال شدن سفیران و رایزنان اقتصادی ایران هستیم. این نکته را هم باید مورد توجه قرار داد که شرایط بینالملل در چند ماه گذشته باعث شکلگیری نظم جدیدی در سطح جهان شده است. آمریکا و کشورهای اروپایی با بحران اوکراین و روسیه در حال دستوپنجه نرم کردن هستند و در عین حال فرسایشی شدن این جنگ، آثار و تبعاتی به لحاظ اقتصادی و کمبود انرژی برای اروپاییها داشته و از این رو شاهد بودیم که غربیها طی ماههای اخیر در تلاشاند تا نرمش بیشتری نسبت به موضوع مذاکرات از خود نشان دهند. این شرایط البته فرصت خوبی را برای جمهوری اسلامی فراهم کرده تا در کنار پیگیری دیپلماسی اقتصادی و سیاسی، دیپلماسی انرژی را هم موردتوجه قرار دهد و منافع خود را بیش از پیش در عرصه بینالمللی تامین کند. در کنار این مساله باید به این نکته هم توجه داشت که حتی اگر مقاومت و ایستادگی تیم مذاکرهکننده ایران در گفتگوهای هستهای و همچنین تأثیرگذاری تحولات بینالمللی زمینه را برای انعقاد توافق بین طرفهای مذاکرهکننده فراهم آورد موضوع اصلی چگونگی بهرهمندی جمهوری اسلامی از منافع اقتصادی برجام است. از این رو، دستگاه دیپلماسی کشور باید بیشاز گذشته این نکته را مد نظر داشته باشد که گرهگشاییهای اقتصادی بهواسطه گسترش روابطخارجی در قالب حل مشکل سوئیفت و تعاملات بانکی و نقل و انتقال مالی میسر خواهد بود و در غیر این صورت نمیتوان به انعقاد توافق خوب امیدوار بود.