سرریز هفته‌های مُد پاریس و میلان به خیابان‌های تهران

اما چیزی که بیش از همه جلب توجه می‌کند نه غذا‌هایی است که آموزش می‌دهند و نه چیدمان خانه‌هایشان! آنچه بیش از همه جلب توجه می‌کند نوع پوشش و آرایش آنهاست. لباس‌هایی که هر چه جلو می‌رود به نیمه برهنگی و برهنگی نزدیک می‌شود تا این مدل از پوشش و آرایش را در بین مخاطبان میلیونی‌شان عادی‌سازی کنند. بلاگر‌هایی هم که به شکل تخصصی در حوزه مد و لباس کار می‌کنند، دیگر جای خودشان را دارند. این بلاگر‌ها در تلاشند تا به‌روزترین مدل‌های عرضه شده در هفته‌های مد دنیا را به نمایش بگذارند تا کسانی که به هفته‌های مد میلان، پاریس، نیویورک و لندن دسترسی ندارند از قافله مد عقب نمانند.

جریان مد و لباس در دنیا جریانی پیچیده است. این جریان به شکلی سازمان‌یافته عمل می‌کند و طی دهه‌ها فعالیت برنامه‌ریزی شده توانسته مد را در دنیا به سمت عریانی هدایت کند. حتی اگر به پوشش زنان کشور‌های غربی در دهه‌های گذشته نگاهی بیندازید و سیر پوشش آن‌ها را بررسی کنید، به روشنی می‌توان خط سیر حرکت به سمت برهنگی را از مجرای مد ردیابی کرد.

هفته‌های جهانی مد، نبض جریان‌سازی در حوزه پوشش را در دست دارند و در این میان چهار هفته مد میلان، پاریس، نیویورک و لندن منبع الهام برای ذائقه‌سازی و جریان‌سازی در عرصه مد و لباس هستند. این هفته‌های مد به مدد شبکه‌های اجتماعی و به خصوص اینستاگرام توانسته‌اند در دسترس تمام مردم دنیا به ویژه زنان و دختران در اقصی نقاط جهان قرار بگیرند و ذائقه‌هایشان را در همان مسیری قرار دهند که در اتاق فکر این هفته‌های مد طراحی و اجرا می‌شود؛ اتاق فکر‌هایی که هفته‌های مد تنها یکی از خروجی‌های آنهاست!

با نگاهی سطحی به نوع پوشش در کشورمان می‌توان متوجه شد نبض مد و لباس در کشور ما در دست خودمان نیست! ریشه‌های این نوع از پوشش را می‌توان در شبکه‌های اجتماعی همچون اینستاگرام پیدا کرد. از قرابت میان این لباس‌ها و نوع پوشش بلاگر‌های اینستاگرمی می‌توان دریافت ریشه‌های الهام برای طراحی این دست لباس‌ها از همان هفته‌های جهانی مد سرچشمه می‌گیرد! بعد از طراحی نوبت به ذائقه‌سازی است. در این مرحله فشن بلاگر‌ها و سایر بلاگر‌های اینستاگرامی دست به کار می‌شوند تا ویترینی دائمی را پیش چشم کاربران این شبکه‌های اجتماعی به نمایش بگذارند. البته شبکه‌های اجتماعی تنها جایگاه برای قاب‌بندی ذهن مخاطبان و برجسته‌سازی مد‌های تازه نیستند. ویترین مغازه‌ها به خصوص در بازار‌ها و بورس‌های لباس و حتی برخی مانکن‌های خیابانی که ما به ازای داشتن چنین پوشش‌هایی حقوق می‌گیرند، از دیگر راهکار‌های رواج مد‌های تازه است. در سال‌های اخیر، اما با عنایت به ضریب نفوذ و کارایی شبکه‌های اجتماعی، به نظر می‌رسد کار و بار مدل‌های حقیقی در سطح شهر‌ها و اماکن عمومی از رونق افتاده باشد! چراکه بلاگر‌های مجازی با میلیون‌ها دنبال‌کننده، خیلی راحت‌تر و بی‌دردسرتر می‌توانند ذائقه مخاطبانشان را شکل دهند و مدیریت کنند.

مطابق برخی گزارش‌ها، چیزی حدود ۱۵۰۰طراح لباس از بستر شبکه‌های اجتماعی برای ذائقه‌سازی و مدیریت پوشش در جامعه ما بهره می‌گیرند. جدیدترین نسخه‌های طراحی این طراحان هم به‌دست فشن بلاگر‌ها می‌رسد تا فعالیت‌هایشان را در فضای مجازی روی ذائقه‌سازی و جهت‌دهی پوشش در جامعه برنامه‌ریزی کنند.
تمرکز اغلب این طراحان هم بر نیمه عریانی و سیالیت جنسی است؛ این تمرکز را می‌توان در مانتو‌های کوتاه و جلوباز دید که خیلی وقت‌ها به لباس‌های مردانه شبیه است. همچنان که در بسیاری از لباس‌های مردانه شاهد استفاده از المان‌های زنانه همچون پولک یا نگین هستیم! لباس‌هایی که شاید تا یکی دو دهه پیش مردان و زنان زیر بار پوشیدن آن‌ها نمی‌رفتند، اما هم اکنون جوانانی که در شبکه‌های اجتماعی جدیدترین مد‌های پوشش را دنبال می‌کنند آنچنان ذهن‌شان با تصاویر فشن بلاگر‌ها و نوع پوشش و آرایش سایر بلاگر‌ها گره خورده که خود داوطلبانه سراغ لباس‌های زرق و برق‌دار می‌روند که تا پیش از این تنها به قامت زنان می‌نشست. زنان و دختران جوان هم به دنبال پوشش‌هایی هستند که بیشتر رنگ و روی مردانه دارد.

نبض مد و لباس در دست برنامه‌ریزان فرهنگی کشور نیست! برای اثبات این ادعا کافی است تا سری به بورس‌های مد و لباس بزنید و به چشم خود ببینید آنچه در پشت ویترین فروشگاه‌های واقعی و مجازی وجود دارد هیچ یک از المان‌های ایرانی و اسلامی را در خود جای نداده است. نتیجه ماجرا این شده که قشر مذهبی و محجبه برای پیدا کردن لباسی مناسب باید ساعت‌ها در بازار‌های سطح شهر سرگردان شوند و در نهایت سراغ خیاط یا مزون‌های محدود بروند که البته اغلب با قیمتی بالاتر، لباس‌های پوشیده‌تر را عرضه می‌کنند. فروشگاه‌های مجازی لباس هم که از قید اندک نظارت اماکن و نیروی انتظامی آزادند و نوع لباس‌هایی که عرضه می‌کنند بیش از آن‌که با نوع پوشش مورد تایید عرف و شرع در جامعه همخوانی داشته باشد، با هفته‌های مد میلان، پاریس، نیویورک و لندن قرابت دارد. از این ۱۵۰۰تولیدکننده پوشاک،۵۰۰تولیدکننده در فضای مجازی فعالیت دارد. بررسی‌ها نشان می‌دهد تنها ۸درصد از تولیدات آن‌ها محصولاتی سالم به شمار می‌آید و بقیه پوشش‌هایی با حالتی از عریانی و نیمه عریانی یا سیالیت جنسی است. در چنین آشفته بازاری مهجوریت اقشاری که به دنبال لباس‌های مناسب هستند بیش از پیش به چشم می‌آید.

منبع: روزنامه جام جم