با والاترین اصحاب ِ تاریخ تا عاشورا

برترین‌ها و بهترین‌های عالم را اما اگر لابه‌لای اوراق تاریخ بجویی و در کتب تراجم و رجال اگر سیر کنی، حرف چندانی راجع به آنها نخواهی یافت! در مورد اصحاب حضرت، کتاب‌ها اندک و منابع محدود و حرف‌ها و اطلاعات یکسان است. در مورد برخی از شهدای کربلا ای بسا فقط نامی و کنیه‌ای آمده و دیگر هیچ! با این محدودیت منابع، آن که در سودای نگارش کتابی در مورد اصحاب حضرت باشد حق این است که چندان انتظاری از او برای رونمایی از حرف و خبر جدیدی نباشد. 
کتاب «بینایی» که وصف والاترین اصحاب تاریخ تا عاشوراست به قلم امین بابازاده و به همت «دفتر ادبیات شطر» از سوی «انتشارات شهید کاظمی» پا به کتابفروشی‌ها گذاشته است. کتاب با انتخابی هوشمندانه تا قبل از روز نهم و پس از آن، روز نهم و دهم و ظهر روز دهم محرم سال ۶۱ هجری را روایت کرده است. همین کوتاهی مقطع تاریخی روایت، هم کتاب را کوتاه کرده و هم متن شیرین ساده و خواندنی. 
نویسنده در مواجهه با متن تاریخ ضمن وفاداری به اصل واقعه، به‌خوبی کوشیده همان اطلاعات همیشگی مندرج در کتب تاریخی را به شیوایی بازروایی و بازنویسی کند تا خواننده در آینه کلمات مناسب و سر جای خود نشسته، تصاویر عاشورائیان را با وضوح و معرفت بیشتری ببیند. جملات کتاب در بسیاری از صفحات کوتاه، آهنگین و دارای ضرباهنگ نسبتا پرشتابی است‌‌‌؛ همچون پرشتاب بودن تحولات ایام عاشورا که بی‌امان و شتاب‌آلود، حوادث و آدم‌ها و اتفاقات آمدند و رفتند!
معرفی اصحاب در این کتاب براساس قبیله آنهاست تا هر کدام در دسته و تیره خود شناخته شوند که برخی خویشاوند هستند و بعضی پدر و پسر و عده‌ای هم عبد و مولا.
اما خوبی قابل تحسین کتاب، بخش «بیان» است که در لابه لای روایت تاریخ و معرفی اصحاب، خواننده را به لختی تفکر و اندکی بینایی دعوت می‌کند. از قلم نویسنده در این بخش حرف‌هایی برآمده که از آنها نمی‌توان بدون تامل و توقف عبور کرد. کتاب را همین بخش بیان خواندنی و موثر کرده است. در صفحه ۹۲ و ۹۳ کتاب می‌خوانیم:
«انس به مرگ از ویژگی‌های یاران حسین است. کسی که با مرگ مأنوس نباشد نمی‌تواند با ولی خدا همسفر شود. آنها با مرگ زیسته‌اند و چنان از دنیا و مافی‌ها بریده‌اند که تو در آ‌نها نمی‌توانی از منفعت‌طلبی، خودخواهی، کبر و حسد سراغی بگیری! مرگ‌خواهی است که ایشان را بر آن داشته تا حسین را بر خود مقدم بدارند؛ مرگ‌خواهی است که ایشان را از حضور در دنیای بی‌امام می‌ترساند؛ مرگ‌خواهی است که ایشان را به زندگی و مردن در منظومه اندیشه امام رسانده است؛ مرگ‌خواهی است که به اصحاب دلاوری، استواری، صبر و بینایی بخشیده است؛ مرگ‌خواهی است که تو را به یاری امام زمانت خواهند رساند.»
و همچنین در صفحه۱۳۶  کتاب می‌خوانیم: «تا کجا با امامی؟ تا آنجایی که آب و نان و غذایت آماده باشد؟ تا جایی که آرامش داشته باشی؟ تا جایی که هوا سرد نباشد؟!  تا جایی که هوا داغ نباشد؟! در هوای بهاری با امامی و در برف و توفان یا آفتاب داغ و سوزان و تشنگی از او دل می‌بری؟!»
و چه زیبا و عارفانه در صفحه آخر کتاب آمده است که: «حسین انگار با شهادت هر یک از اصحاب، بندی از پای دل خویش برمی‌گیرد تا در سیر حرکت خود به سوی حضرت محبوب اوج بگیرد و در ساحت ربوبی پروردگار به مقام «ثارا... وابن ثاره» نایل آید و در نور مطلق عالم فانی شود.
وادی کربلا قتلگاه عشاق و میعادگاه فناخواهان است؛ سرزمین معراج فرزند پیامبر خدا. خدا پیامبر را در شب معراج از مسجدالحرام به بیت‌المقدس و از آنجا به «قاب قوسین او أدنی» گذر داد و نواده‌اش حسین را از مسجدالحرام به کربلا و از آنجا بی‌سر به حظیرة القدس بُرد.» زیباست حقیقتا.
البته امین بابازاده می‌توانست بیان‌ها را در برخی از صفحات تفصیل دهد. فکر می‌کنم خواننده هم تشنه همین حرفاست و این تلنگرها مگر او را به وادی بصیرت و بینایی بکشاند.
عنوان هنرمندانه کتاب برگرفته از لسان صحابی والامرتبه، نافع بن هلال است که: «إنا علی نیاتنا و بصائرنا». جلد کتاب هم چشم‌نواز است و آدم را به صحن و سرای حضرت ارباب می‌برد. این جزوه ذی قیمت برای آشنایی نوجوانان، جوانان، هیاتی‌ها، مداحان و خطباء و... به صورت مفید و مختصر، بسیار مناسب و  کارگشاست و حتی قابلیت کتاب مسابقه را هم به خوبی دارد.
کار ارزشمند برادر عزیز  امین بابازاده را می‌ستایم و به انتشارات متعهد و پربرکت شهید کاظمی خدا قوت می‌گویم و دعا می‌کنم بینایی توشه راه نویسنده باشد و همیشه و همواره برای اهل بیت علیهم‌السلام بگوید و بنویسد. ان‌شاءا... .

منبع: ضمیمه قفسه روزنامه جام‌جم