رمزگشایی از شکست استراتژی فشار حداکثری آمریکا

این اقدامات ترامپ، در ذیل استراتژی فشار حداکثری، قابل واکاوی و بررسی است. استراتژی فشار حداکثری، در حقیقت منظومه‌ای از سلسله مولفه‌های بازدارنده، محدودکننده و مخرب با هدف تغییر ساختار و نظام جمهوری اسلامی ایران بوده است.

جان بولتون، مشاور امنیت ملی سابق آمریکا در روزهای منتهی به خروج دولت سابق آمریکا از برجام تاکید کرد که ایرانیان جشن ۴۰سالگی انقلاب اسلامی را هرگز نخواهند دید.

به عبارت بهتر، مقامات آمریکایی در انتظار اثربخشی استراتژی فشار حداکثری در یک بازه زمانی ۶ تا ۹ ماهه بودند، به گونه‌ای که پس از وضع تحریم‌های گسترده علیه ایران، نظام اقتصادی کشور دچار فروپاشی شده و این مسأله، روی رفتار اجتماعی و معادلات امنیتی کشور تاثیر سلبی بگذارد و درنهایت به فروپاشی نظام جمهوری اسلامی منجر شود اما پس از مدتی کوتاه، استراتژی فشار حداکثری علیه ایران ناکارآمدی خود را نشان داد و کار به جایی رسید که در سال ۲۰۲۰ میلادی و زمانی که خبر شکست ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا اعلام شد، بیشتر تحلیلگران آمریکایی و اروپایی یکی از نقاط ضعف و پاشنه آشیل‌های ترامپ در حوزه سیاست خارجی را شکست استراتژی فشار حداکثری علیه ایران دانستند.

استراتژی فشار حداکثری، استراتژی فشار هوشمندانه، استراتژی هزار زخم و دیگر مواردی که امروز به الگوواره‌های راهبردی غرب در تقابل با ملت و نظام ما تبدیل شده‌اند، جملگی باید به صورت دقیق و کامل از سوی مخاطبان جنگ ترکیبی دشمن مورد شناسایی و مداقه قرار گیرند.

استراتژی فشار حداکثری، خمیرمایه جنگ هیبریدی یا همان جنگ ترکیبی محسوب می‌شود و استراتژی هزار زخم نیز یکی از مشتقات راهبردی آن به شمار می‌آید.

مطابق این استراتژی، دشمنان تلاش می‌کنند در ابعاد و حوزه‌های مختلف، کشورهایی مستقل مانند جمهوری اسلامی ایران را تحت فشار قرار دهند.

در استراتژی فشار حداکثری دشمنان توان یک کشور یا ساختار را در ابعاد گوناگون مورد هجمه قرار می‌دهند و میان اجزای این نبرد، نوعی هارمونی و هماهنگی ایجاد می‌کنند. به عبارت بهتر در ظاهر، دشمنان سعی دارند القا کنند میان ابعاد گوناگون این نبرد، ارتباطی وجود ندارد اما این موضوع به هیچ عنوان حقیقت ندارد.

در هر حال، مهم‌ترین پیش شرط مهار و خنثی‌سازی استراتژی فشار حداکثری ، رصد هوشمندانه جنگ ترکیبی دشمنان در ابعاد راهبردی و تاکتیکی است.

در این میان، باید میان ثوابت و متغیرات یا همان استراتژی‌ها و تاکتیک‌های دشمن در میدان جنگ هیبریدی با ایران، تفکیکی هوشمندانه قائل شد.

به عبارت بهتر، باید همه ابعاد و جوانب این نبرد ( با استناد به روش‌های آینده‌پژوهشی و احتمال‌سنجی) با استناد به داده‌ها و مستندات آماری-تحلیلی مورد رصد و تحلیل قرار گیرد. در این خصوص، ما باید تحلیل واقع‌بینانه‌ای از گذشته، حال و آینده داشته باشیم.

هادی آجیلی - استادیار روابط بین‌الملل / روزنامه جام جم