شهرستانی‌ها را از ما بگیرید چیزی باقی نمی‌ماند

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روزنامه جام جم ، نقطه مشترکی مدال آوران المپیکی وجود دارد، نه تنها شرایط خاصی از لحاظ جسمانی دارند بلکه با کمترین امکانات به عالی ترین سطح ورزش رسیده اند. پای صحبت هر یک از آنها که بنشینید از ضعف شدید ساختاری و امکانات در شهرهای خودشان می گویند. حال که آنها بازی های آسیایی هانگژو را در پیش دارند این ضعف بیشتر مشهود است.

هادی رضایی سرپرست کاروان ایران در رقابت های پارالمپیک توکیو و سرمربی تیم ملی والیبال نشسته  هم این چالش های بزرگ ورزشکاران معلول را تایید می کند. او در حاشیه این رقابت ها دقایقی با ما همکلام شد.

*اکثر ورزشکاران پارالمپیکی و مدال آور از شهرهای مختلف هستند.

بله. وقتی ما به پارالمپیک رفتیم فقط سه یا چهار ورزشکار تهرانی بودند. اگر این ورزشکاران شهرستانی را از ما بگیرید دیگر هیچ چیزی باقی نمی ماند.

ما کاملا وابسته به استعدادهایی هستیم که در شهرهای مختلف با کمترین امکانات رشد می کنند و به پیشرفت هایی در ورزش دست پیدا می کنند.

*اینطور هست که مثلا بگوییم فلان شهر مرکز استعدادهای ورزشی برای ورزش معلولان است؟

ورزش ایران تک بُعدی نیست. اما برای هر رشته ای می توانیم یک مثال بیاوریم. مثلا خاستگاه ورزش دوومیدانی معلولین لرستان است و یا ورزش والیبال نشسته در مازندران خاستگاه دارد. به هر حال رشته های مختلف با موضوع آمایش سرزمین روبرو است و هر استانی در یک رشته فعال است. ما برای پارالمپیک 10 رشته اعزامی داشتیم. دوچرخه سوار ما از زنجان آمد و یا بازیکنان والیبال سه نفر از استان مازندران بودند و 9 بازیکن از استان های دیگر آمده بودند. ما از 9 استان کشور در والیبال نشسته بازیکن داشتیم. جودو نیز پایگاه قدرتمندی از لحاظ شناسایی استعداد در مازندران دارد. والیبال نشسته نیز در مازندران، قم ، مشهد استعداد زیاد دارد. تیراندازی از شیراز در پارالمپیک نماینده داشت. کمک به رشد یک ورزشکار معلول بستگی به ساختارهایی دارد که در همان استان وجود دارد. البته گرایش مردم همان استان به آن رشته ورزشی نیز بسیار مهم است. 

*اکثر ورزشکاران با شرایط خاص بابت اینکه در شهرهای خود امکانات و زیرساخت مناسب ندارند ناراحت هستند.

100 درصد با آنها موافق هستم. اگر آمار دقیق ورزشکاران حرفه ای را بدانید متوجه می شوید که 10 الی 15 درصد ورزشکاران جامعه ما معلول هستند. این افراد نیازمند مناسب سازی محیط های ورزشی هستند. آیا اماکن ورزشی ایران مختص این افراد هست؟ مسلما نیست. زیرساخت های ورزشی در شهرهای مختلف ضعیف ترین شرایط را برای ورزشکاران نابینا و جانباز و معلول دارد. وزارت ورزش باید یا مجموعه های خاص این ورزشکاران را ایجاد کند یا اقدام به مناسب سازی مجموعه های ورزشی قبلی کند. در برخی از کشورها ورزشگاه ها را جوری می سازند که همه اقشار با هر شرایطی بتوانند از آنها استفاده کنند. ما هم باید چنین شرایطی داشته باشیم.

*در نهایت برسیم به تیم ملی والیبال نشسته ایران. آیا این تیم نیاز به استعدادیابی جدید برای شناسایی بازیکنان جدید و تازه نفس دارد؟

صد درصد دارد. تیمی که قهرمان می شود دوران انتقالی دارد. دوران انتقالی نیز باید کشف استعدادهای جدید همراه باشد. والیبال نشسته نباید مثل آب راکد باشد. اگر تغییری در والیبال نشسته ایران به وجود نیاید موقعیت ما به خطر می افتد و مدالی برای دوره بعد نخواهیم داشت. این تیم نیاز به تغییرات بنیادی دارد. البته این موضوع اختصاص به والیبال نشسته ندارد و باید مربوط به همه رشته های ورزشی باشد.

هیلدا حسینی خواه / روزنامه جام جم