داریوش فرضیایی سوپر استار است

بازیگر توانمندی كه هم در ژانر جدی و هم در ژانر طنز توانسته توانایی خود را به‌خوبی به نمایش درآورد و حتی در كوتاه‌ترین نقش‌هایی كه داشته‌ نیز موفق شده تأثیر مثبت خود را به‌عنوان یك بازیگر مكمل بگذارد اما او چند سالی می‌شود كه در كنار بازیگری گروه سنی بزرگسالان، تجربه بازی در بخش گروه سنی كودك و نوجوان را نیز داشته و اتفاقا توانسته به‌خوبی در این گروه سنی جای خود را باز كند.

به‌طوری‌که در حال حاضر بسیاری از كودكان و نوجوانان او را به‌عنوان مادر عمو پورنگ در برنامه «كلبه عمو پورنگ» شناخته و دوستش دارند.

او در فصل جدید برنامه به‌عنوان شخصیت «کاکل‌ به‌ سر» حضور پیداکرده و ما نیز سراغش رفتیم تا با او درباره تجربه بازیگری در بخش گروه سنی كودكانه به گفت‌وگو بپردازیم.

بازی شما در «محله گل‌ و بلبل»، «بچه‌محل» و «كلبه عمو پورنگ» در مقایسه با بازی در سایر فیلم و سریال‌هایی كه در كارنامه‌تان دارید، تجربه‌ای متفاوت بوده به‌طوری‌که برخلاف سایر نقش‌های‌تان در این مجموعه تلویزیونی، نقش یك پیرزن ۸۰ ساله و نقش یك مرغ را بازی كرده‌اید. كمی از این تجربیات متفاوت‌ بگویید.

كار كودك دنیای متفاوتی دارد و آن‌قدر حس شیرین، فانتزی، ساده و كودكانه‌ای می‌دهد كه به آن دل می‌بندی و نمی‌توانی چنین فضایی را با فضاهای كاری كه در گروه سنی بزرگسالان، فیلم و سریال ساخته می‌شود،مقایسه كنی. تجربه چنین موضوع شیرینی در عین صمیمیت، فضای جدی و سختگیرانه‌ای نیز دارد تا كار به شكل حرفه‌ای ساخته و آماده پخش شود. همین شیرینی فضا باعث می‌شود تا تحمل سختی كار بیشتر شده به‌خصوص كه بدانی این برنامه قرار است برای كودكان سرزمینت ساخته شود. كاری كه بسیاری از بزرگان و پیشكسوتان بازیگری ما در سینما و تلویزیون انجام داده و آثار ماندگاری از خود به‌جای گذاشته‌اند. این موضوع نه‌تنها در ایران بلكه در جهان نیز این‌طور بوده و بسیاری از هنرمندان شناخته‌شده جهان در حوزه كودكان نیز كارنامه خوب و درخشانی دارند. حتی آنها ساخت برنامه برای كودكان را بسیار جدی‌تر از ما نیز پیش می‌برند. با توجه به همین شناختِ بازی در هر دو فضای گروه سنی كودك و بزرگسال، احساس می‌كنم آن فضای خشك و سختگیرانه پشت‌صحنه در گروه بزرگسال را خودمان ساخته‌ و شكل ‌داده‌ایم كه می‌توانیم با تغییر چنین فضایی آن را بازسازی كنیم.

چطور شد به تیم بازیگران عمو پورنگ پیوستید؟

زمانی كه سال ۹۳ قرار بود كلبه عمو پورنگ كار خود را آغاز كند با من تماس گرفتند كه در آن زمان موقعیت همكاری پیش نیامد. بعدازآن سال۹۴ بود كه باز با من تماس گرفته شد و به دفتر آقای درویشعلی‌پور دعوت شدم و آقای فرضیایی هم حضور داشتند و به من گفتند نقش من مادر عمو پورنگ است! من با تعجب گفتم چرا به من زنگ زدید؟ با كسی تماس بگیرید كه هم سن و سال مادر ایشان باشد. آنها اما از من خواستند كه بیشتر روی این نقش فكر كنم و یك هفته بعد مجدد با من تماس گرفته شد و گفتم نظر قطعی‌ام را بعد از تست گریم اعلام می‌كنم ببینم اصلا آن نقش را با آن تست گریم دوست خواهم داشت یا خیر. كه از نقش خوشم آمد و پذیرفتم.

همكاری با داریوش فرضیایی را چگونه دیدید؟ آیا او در به وجود آمدن چنین تجربه‌ای كه از آن تجربه لذتبخش یاد می‌كنید، اثر داشته است؟

داریوش فرضیایی، سوپراستار كار كودك است. او به‌شدت انسان مهربان،دوست‌داشتنی، افتاده و متواضعی است. همین اخلاق متفاوتش تأثیر مستقیمی در ایجاد یك فضای مثبت در این مجموعه داشته كه صمیمیت در عین حرفه‌ای بودن در كار موج می‌زد. عمو پورنگ انسان بذله‌گو و شوخی است. در كنار این ویژگی‌ها می‌توانم بگویم او بسیار انسان شریفی است و برای همین كار با او لذتبخش است.

تغییر سبك مجموعه تلویزیونی كلبه عمو پورنگ به سبك نمایشی اتفاق متفاوتی بود كه باعث شد این برنامه به شكل محسوسی در ماهیت خود تغییری ایجاد كند. ازنظر شما این تغییر ماهیت اتفاق خوبی بود؟

تا قبل از این‌كه كلبه عمو پورنگ به سبك نمایشی درآید، مانند بیشتر برنامه‌های كودك یك مجری با چند شخصیت متفاوت و فانتزی داشت. اما از سال ۹۴ تصمیم بر آن شد این برنامه شكل داستانی بگیرد. همین اتفاق باعث اقبال عمومی شد و حتی علاوه بر كودكان، پدر و مادرها، پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌‌ها و بزرگسالانی كه در كودكی با عمو پورنگ خاطره داشتند با این تغییر سبك، مخاطب كلبه عمو پورنگ شدند. بنابراین در حال حاضر می‌توانم بگویم این برنامه بهترین كار كودك تلویزیون است.

آیا همین نكته‌ای كه به آن اشاره كردید كه بازه سنی مخاطبان گسترش پیدا كرد، باعث نقد این مجموعه نمی‌شود كه این برنامه برای كودكان ساخته نشده است؟

خیر. به نظر من این اتفاق در حال حاضر اصلا نقد محسوب نمی‌شود. پیامی كه قرار است در این برنامه در قالب كودكانه بیان شود، اتفاق می‌افتد و بچه‌های امروز آن‌قدر باهوش هستند و در فضایی بزرگ می‌شوند كه بسیار بزرگ‌تر از فضای كودكانه‌ ماست. درنتیجه خیلی سریع پیام‌ها را دریافت و به‌درستی درك می‌كنند. حالا با چنین فضای دوست‌داشتنی، بزرگسالان هم می‌توانند ارتباط بگیرند و وقتی با مخاطبان برنامه هم مواجه می‌شوم، می‌بینم آنها نیز حس خوبی از برنامه دریافت می‌كنند.

مردم فکر می‌کنند مادر عمو پورنگ هستم!

من همچنان باوجود آن‌كه در سری جدید مجموعه نقش «کاکل‌به‌سر» را بازی می‌كنم اما هنوز بسیاری مرا به‌عنوان مادر عمو پورنگ می‌شناسند و این موضوع حس خیلی خوبی به من می‌دهد. حتی خیلی جاها فكر می‌كنند من واقعا مادر عمو پورنگ هستم و حال ایشان را از من می‌پرسند كه می‌گویم عمو پورنگ بچه من نیست و من نقش مادر او را بازی می‌كنم. این اتفاقات برای من خیلی بامزه است. حتی در یك برنامه زنده تحویل سال قرار بود در همین لوكیشن كلبه عمو پورنگ برنامه داشته باشیم و مادر آقای فرضیایی نیز حضور داشتند و من هم با همان گریم بودم. وقتی وارد برنامه شدیم عمو پورنگ به‌عنوان داریوش فرضیایی در برنامه حاضر شد و من در نقش مادر ایشان گفتم پسرم! كه مادر آقای فرضیایی واكنش نشان داد و گفت من مادر او هستم و به دنیایش آورده‌ام. همین موضوع اتفاق بامزه‌ای را رقم زد.

آزاده باقری - روزنامه‌نگار / ضمیمه قاب کوچک روزنامه جام جم