به گزارش گروه
حوادث جام جم آنلاین، چهار روز از حادثه گذشته، اما عبدا... آران هنوز در بیمارستان بستری است. اوضاع دست راستش چندان تعریفی ندارد و جای گزش هنوز متورم است و سیاه شده، با این حال خدا را شکر میکند که از مرگ جسته است. او به خبرنگار جامجم میگوید: «روز جمعه 27فروردین، ساعت 10 صبح با دو نفر از دوستانم برای تفریح به سمتکوه مورچگان در روستای مورچگان بروجن حرکت کردیم. ناهار را که خوردیم، ساعت دو و نیم بعدازظهر، تصمیم گرفتیم به پایین برگردیم.
موقع برگشت به جایی بهنام دکل مورچگان رسیدیم. آنجا دستم را دراز کردم تا گیاهی بچینم که ناگهان چیزی دستم را گزید. اول مار را ندیدم و وقتی نیش زد متوجه شدم. دوستانم چند متر از من فاصله گرفتند تا آنها را هم مار نیش نزند. مطمئن هستم که مار جعفری بود، چون آنجا فقط مار جعفری دارد.
پارسال هم یکی از دوستانمان را مار زد و بنده خدا، پنجشش ماه در بیمارستان بستری بود تا حالش بهتر شد. بعد از اینکه مار نیشم زد، دستم سیاه و بیحس شد و از جای گزش خون خارج میشد. کمکم بیحال شدم و بدنم عرقکرد.»
او ادامه میدهد: «دوستانم از هلالاحمر درخواست کمک کردند که گفتند کاری انجام ندهید تا همکارانشان از راه برسند. 20 دقیقه صبرکردیم، اما خبری نشد. برای همین یکی از دوستانم که با تجربه است، بالای محل گزش مار را بست و جای نیش را مکید تا سم را خارج کند. بعد با اورژانس 115 گندمان تماس گرفتند که خیلی زود خودشان را به ما رساندند، اما برایم مسکن تزریق نکردند.»
درحالیکه هر لحظه ممکن بود بدن آران 36 ساله، واکنش متفاوت و مرگباری نسبت به سم مار از خود نشان دهد، دو نفر از تکنیسینهای اورژانس گندمان از راه رسیدند. ایمان امیری یکی از تکنیسینها میگوید: «آن روز در حال بازگشت از ماموریت بودیم که مارگزیدگی به ما گزارش شد.
محل اعلام شده صعبالعبور بود، اما چون هر ثانیه برای نجات جان بیمار بسیار باارزش است، با آمبولانس به سمت محل حرکت کردیم. مسیر طوری بود که هر لحظه امکان داشت آمبولانس چپ کند یا به درون دره عمیقی که همان حوالی بود، سقوط کنیم تا جاییکه میشد با آمبولانس رفتیم و پس از آن چون دیگر امکان بالا رفتن نبود، آمبولانس را پارککرده و پس از برداشتن لوازم ضروری به سمت ارتفاعات حرکت کردیم.
45 دقیقه پیادهروی کردیم تا بالاخره به بیمار رسیدیم. البته این وظیفه هلالاحمر است که بیمار را با استفاده از تجهیزات به پایین کوه منتقلکند و در اختیار اورژانس قرار دهد، اما چون هنوز نیامده بودند، ما برحسب وظیفه انسانی این کار را انجام دادیم. وقتی رسیدیم، بیمار تقریبا هوشیار بود اما تا حدودی فشار خونش افت کرده بود و کمی هم تنگی نفس داشت. پس از آتلبندی دستش، سرمی برای افزایش فشارخون به او وصلکردیم.»
آنطور که امیری توضیح میدهد، تجویز مسکن برای افراد مارگزیده ممنوع بوده و مهمترین اقدام اورژانس در چنین مواقعی، تمرکز بر انجام بهترین درمان و نجات جان بیمار از مشکلات احتمالی مانند تنگی نفس، شوک و مرگ ناشی از مارگزیدگی است: «با انجام اقدامات اولیه درمانی، وضعیت بیمار پایدار شد و پس از انتقال به آمبولانس، به او اکسیژن وصل کردیم و خوشبختانه کار به مداخلات تهاجمی و اینتوبه نکشید. سپس او را به بیمارستان ولیعصر بروجن منتقلکردیم تا تحت درمانهای تکمیلی قرار گیرد.»
باید و نبایدهای مارگزیدگی
به گفته امیری، بهترین اقدام برای جلوگیری از مارگزیدگی پیشگیری است: «مارها را هرگز تحریک نکنید و اگر با مار روبهرو شدید، شانس فرار بدهید تا از محل دور شود. در نقاطیکه احتمال وجود مار است از پوتینهای بلند، دستکش و شلوار بلند جین به جای شلوارک استفاده کنید.
در صورت گزش و پس از گزش اول، از گزشهای بعدی باید جلوگیریکرد زیرا ممکن است مار پس از نیش اولیه، چندبار دیگر نیز نیش بزند تا سماش تخلیه شود. نوع مار را شناساییکنید، پس از گزش حتما زیورآلاتی مانند حلقه، ساعت، النگو و... که باعث فشار میشود را خارجکنید. محلگزش را هرگز تیغ نزنید و با چاقو دستکاری نکنید زیرا ثابت نشده که انجام این کار سم را خارج میکند و تنها باعث آلودگی هرچه بیشتر محل گزش میشود. هرگز با بند و طناب بالای محل گزش را نبندید.
فقط آتلبندیکنید تا عضو حرکت نکند، محل گزش را با آب و صابون بشویید. جای نیش را هرگز مک نزنید. روی محل یخ قرار ندهید، زیرا سم را غیرفعال نمیکند و تنها باعث سرمازدگی عضو میشود، از خوراندن الکل و مشروبات الکلی به مارگزیده خودداری کنید. شاید مصرف آن درد را کاهش دهد، اما با مصرف الکل، حجم عروق افزایش پیدا کرده و میزان جذب سم را بالا میبرد.»
منبع: تپش ضمیمه رایگان روزنامه جام جم