آنچه را که باید در مورد دشت فادیا بدانید

 

نوه پسری فادیا  کسی نبود جز حاج غلام نبی صوفی، او نیز فردی خیر و سخاوتمند بود که همه اهالی او را دوست داشتند و در موردش حرف ها و داستان های خوبی شنیده می شد . او ۸۵ سال زندگی کرد و در این مدت جز خوبی  کردن کار دیگری نکرد و مانند اسطوره ها نامش میان مردم ماندگار ماند . او نیز مانند فادیا به کشت زعفران مشغول بود و زندگی خود و سایرین را تامین می کرد . از این انسان های خوب در کشورمان زیاد است فقط در مورد انها نوشته نشده است ما در این مقاله سعی کردیم نام یکی از آنها را زنده نگه داریم شاید درسی باشد برای امروزیان.. امیدواریم نام فادیا و حاجی غلام نبی صوفی در ذهن شما هم ماندگار شود .
 

مردم ساکن در دشت فادیا مشغول چه فعالیت هایی بودند؟
 
کار اصلی مردم دشت فادیا زراعت و کشت زعفران بود مانند همان کاری که منجی آنها فادیا به آنها اموزش داده بود آنها از طریق کسب و کاری که فادیا در آنجا راه انداخته بود امرار معاش می کردند البته طبق گفته های مردم  بازمانده دشت فادیا  مردم آنجا به قالیچه بافی و چرم دوزی و  تولید محصولات لبنی  نیز مشغول بودند و امرار معاش می کردند  و حتی شنیده شده  است که برخی از ساکنین  دشت فادیا در کوهپایه ها به برداشت و تولید عسل  نیز مشغول بوده اند. ولی  متاسفانه امروزه به دلیل خشک شدن چاه ها و قنات های اطراف و نبودن اب قابل بهره وری هیچ فعالیتی در آنجا انجام نمی شود.
 
 
گویش و لهجه ساکنین دشت فادیا و و روستای ارخود
 
می دانید که دشت فادیا در روستایی در یکی  شهرهای استان خراسان رضوی واقع شده است . استان های سه گانه خراسان وسیع ترین ناحیه ای از کشورمان می باشند که در آن مردم به زبان فارسی تکلم می کنند ولی ممکن است گویش ها و لهجه های متفاوتی داشته باشند. گویش های فارسی رایج در این مناطق ارتباط تنگاتنگی با فارسی دری دارد گویش هایی چون قوچانی ، سبزواری ، نیشاپوری ، اسفراینی و تربتی(تربت حیدریه و تربت جام) نمونه ای از گویش های خراسانی محسوب می شوند و امروزه زبان اهالی  شهرستان باخرز نیز  فارسی با گویشی شبیه گویش تربتی می باشد و آنچه مسلم است  لهجه و گویش تربتی در مقایسه با دیگر لهجه ها از سلامت و روان بودن خاصی برخوردار است البته لازم به ذکر است که روستاها و مناطق دوردست به علت دوری تفاوت هایی از لحاظ گویش با مردم شهر دارند و خلوص خود را در طی سالیان بیشتر حفظ کرده اند .

تا چند سال اخیر در منطقه باخرز بازی های زیادی بین مردم رواج بود که در این بازی های صداقت و مردانگی حرف اول را می زد اگرچه بیشتر بازی های در بین خراسانی ها چه روستا نشین چه شهرنشین مشترک است اما برخی بازی ها منحصر به فرد بودند .بازی های محلی باخرز که اغلب در بین خردسالان و جوانان رایج بوده  است اما امروزه متاسفانه این بازی ها در حال فراموشی می باشد مانند بازی های :

·         استا سه پا
·         استا ببین چه کار می کند
·         بار به بالا خانه بماند که بماند
·         پیاده-سواره
·         درنه خطیک
·         درنه شو جلک
·         یارهو
·         سیه جو
و غیره
 
مسلما این بازی های اول در شهرها سپس به شهرستان ها و سپس به روستاهای اطراف رواج پیدا می کرد مسلما مردم ساکن دشت فادیا نیز از این بازی ها بی بهره نمی ماندند
 
 نتیجه گیری کلی

دشت فادیا  هر چند کوچک دارای  داستان های زیبا و افراد اسطوره ای  بوده است  که سال ها زبانزد روستاهای اطراف بودند  .هر دشتی و هر روستایی بسته به اینکه  از توابع چه شهری می باشد تابع همان فرهنگ می باشند به طور مثال  زبان و گویش مردم دشت فادیا همان فارسی با گویش تربتی مردم روستای ارخود می باشد  در اصل مردم ساکن در دشت فادیا همان اهالی روستای ارخود می باشند
اگر این مقاله برایتان جالب بود  آن را به اشتراک بگذارید