شیفت ایثـار

گروه‌های جهادی اما فقط مخصوص دانشجویان نیست. فرقی ندارد که شهروندان در چه شغل و زمینه‌ای فعالیت می‌کنند؟ کارگر، معلم یا مدیر و زن خانه‌دار هم‌گروه جهادی دارند.

برای آنها مهم این است که کار داوطلبانه انجام دهند. هرجایی که به کمک‌شان نیاز باشد، کوله‌بار خدمت را روی دوش بیندازند و برای دستگیری از هموطنان بشتابند.

برای بسیاری از آنها، شیفت کاری ایثار بعد از پایان شیفت کاری شغلی‌شان شروع می‌شود. هرزمانی که به تخصص‌شان نیاز باشد، دست رد به سینه هیچ‌کسی نمی‌زنند و پاشنه خدمت بالا می‌کشند برای این‌که سنگی را از سر راه بردارند.

در ادامه سراغ گروه‌های جهادی رفته‌ایم که شیفت ایثار هرروزه دارند، فرقی هم ندارد که کارگر باشند یا این‌که معلم، وکیل یا زن خانه‌دار باشند آنها داوطلبانه برای کمک به دیگران سنگ تمام می‌گذارند.

کارگران همیشه حاضر

اصلش این است که بعد از کار سخت روزانه در شرکت پتروشیمی، راهشان را بگیرند و سریع خود را به خانه برسانند و خستگی درکنند و با خانواده وقت بگذرانند. کارگران پتروشیمی بجنورد اما بعد از پایان کارشان در شرکت، فکر و ذکرشان این است که شهرشان را بسازند و به خلق ا... کمک کنند. برای ایرج گلکار، مسؤول گروه جهادی پتروشیمی بجنورد و گروه حدود ۳۰نفره‌شان فرقی ندارد در کجا و در چه حوزه‌ای به خدماتشان نیاز است، آنها درصحنه حاضرند. گروه جهادی متشکل از کارگران شرکت پتروشیمی است و البته عمده فعالیت‌هایشان هم در حوزه عمرانی است.

سال ۷۴ بود که گروه بسیج شرکت پتروشیمی تشکیل شد و از همان زمان تابه‌حال هم اگر واقعه‌ای اتفاق افتاده، گروه بسیج باهم برای کمک وارد عمل شده‌اند اما حالا سه چهار سالی می‌شود که فعالیت این شرکت، سروشکل سازمان‌یافته‌تری به خودش گرفته‌است. حالا فعالیت‌ها و کمک‌های‌شان با برنامه‌ریزی بیشتری در حال انجام است.

به قول گلکار در هر شرایطی که مردم منطقه یا مسؤولان منطقه‌ای مانند استانداری و بخشداری کمک بخواهند، اولین گروهی که همه به یادش می‌افتند، گروه جهادی آنهاست.

گروه جهادی کارگران پتروشیمی هر زمان که در جاده‌های روستایی خرابی ایجاد می‌شود، تجهیزات و ماشین‌آلات سنگین را روشن می‌کنند و به‌سرعت خود را به راه‌های روستایی می‌رسانند و جاهایی را که به خاطر باران و برف آسیب‌دیده‌است، درست می‌کنند. گروه آنها همه بتون‌ریزی‌های مدارس روستایی را که اطراف شرکت پتروشیمی قرار دارد، انجام می‌دهند.

بتون‌ریزی ساختمان‌ها جزو وظایفی شده که همیشه توسط آنها انجام می‌شود. هر وقت کشاورزی برای کاشت و برداشت نیاز به کمک داشته باشد، مستقیم به شرکت می‌رود و از آنها کمک می‌خواهد و این عزیزان البته باجان و دل قبول می‌کنند.

گلکار می‌گوید ماشین‌های سنگین متعلق به شرکت پتروشیمی است و مدیرعامل شرکت هم با آنها همراهی می‌کند. سال‌گذشته اما زمانی که سیل بخشی از استان گلستان را زیرآب برد، اعضای گروه ماشین‌های خودشان را روشن کردند و برای کمک به مردم سیل‌زده شتافتند. راه‌ها را باز کردند و مردمی را که در سیل مانده بودند، نجات دادند. اتفاقی که البته در سیلی که چند سال قبل در بخشی از استان خودشان، خراسان شمالی اتفاق افتاد تکرار شده بود.

داستان کمک‌رسانی این گروه جهادی کارگری اما به استان و شهرهای نزدیک خلاصه نمی‌شود. آنها در زلزله استان کرمانشاه هم حضور داشتند و بسیاری از خانه‌هایی را که تخریب شده بود آواربرداری کردند.
شیوع کرونا اما جنبه دیگری از فعالیت‌های آنها را نشان داد. فعالیت‌هایی که البته دیگر نیازی به استفاده از ماشین‌آلات نداشت و خود کارگران آن را انجام دادند.

در شرایط اقتصادی بد و در شرایطی که خود کارگران جزو اقشار ضعیف هستند، آنها ۱۲۰۰بسته غذایی به ارزش ۳۰۰میلیون تومان برای خانواده نیازمند شهرشان تهیه کرده‌اند تا در حد و توان خودشان، سفره‌ای را برای نیازمندان پهن کنند اما شاید اوج ایثارگری کارگران شرکت پتروشیمی، حضور در بیمارستان‌های شهرشان و کمک به کادر درمان در رسیدگی به بیماران مبتلا به کروناست؛ عملی که نشان می‌دهد فرقی ندارد که کارگر یا رئیس باشند چرا که در حد توان به نیاز دیگران پاسخ می‌دهند.

در اوایل شیوع ویروس کرونا، آن زمان که ماسک و مواد ضدعفونی‌کننده نایاب بود آنها در شیفت‌های استراحت‌شان ماسک می‌دوختند و مواد ضدعفونی‌کننده درست می‌کردند و با تقسیم آنها بین مردم تلاش کردند زنجیره کرونا را قطع کنند.

گلکار می‌گوید دغدغه کارگران است که مسؤولیت اجتماعی خود را انجام دهند و به خاطر همین هم احساس خوبی به آنها دست می‌دهد.

وام اشتغال معلمی

جهانگیر کرمی و همکارانش معلم هستند. آنها تا سال ۱۳۹۷ هر روز می‌رفتند مدرسه و به بچه‌ها آموزش می‌دادند و بعد خسته از کار روزانه برمی‌گشتند به خانه. این کاری بود که همه معلم‌ها تا آن روز انجام می‌دادند.

در همان روزها، زمانی که کرمی خسته از کار روزانه به خانه برمی‌گشت، یک ایده به ذهنش رسید. او به این فکر کرد که چرا معلم‌ها، یک صندوق قرض‌الحسنه ندارند که هر ماه به هم وام بدهند؟ ایده این فکر ابتدا بین همکاران خود کرمی اجرایی شد و آنها هر ماه هر چقدر می‌خواستند از ۵۰ تا ۳۰۰هزار تومان در صندوق قرض‌الحسنه پس‌انداز می‌کردند.

چند ماهی که گذشت و استقبال از صندوق قرض‌الحسنه مثبت بود، کرمی به این فکر کرد که چرا صندوق وام قرض‌الحسنه، بزرگ‌تر و کشوری نشود؟ به خاطر همین رفت به اداره آموزش و پرورش منطقه و طرحش را آنجا مطرح کرد؛ طرحی که البته با استقبال زیادی هم مواجه شد. صندوق قرض‌الحسنه کرمی در ظاهر شبیه صندوق‌های دیگر است؛ درست مانند صندوق‌های دیگر هر ماه هرکسی هر چقدر در توان دارد، مبلغی پول در صندوق می‌گذارد و بعد از پنج ماه می‌تواند از صندوق وام بگیرد؛ درست شبیه صندوق‌های قرض‌الحسنه‌ای که بین خیرین یا اعضای خانواده وجود دارد.

این صندوق قرض‌الحسنه اما کمی با دیگر صندوق‌ها متفاوت است. هر معلم رسمی و قراردادی که از نظر اقتصادی به مشکل برخورده باشد، می‌تواند از صندوق وام بگیرد. مهم‌ترین دلیلی که آنها به معلم‌ها وام می‌دهند برای ایجاد کسب و کار است.

کرمی می‌گوید، بسیاری از معلم‌هایی که در روستا زندگی می‌کنند، کسب و کار راه انداخته‌اند. در مدت زمان دو سالی که صندوق قرض‌الحسنه ایجاد شده، ۵۵۰وام به معلمان داده شده‌است که از این تعداد، ۳۰۰معلم برای راه‌اندازی کسب و کار، از این صندوق وام گرفته‌اند. وام اشتغال‌زایی این صندوق، حدود ۱۰میلیون تومان است. بسیاری از معلمان، مرغداری، پرورش بوقلمون، کارگاه تولید قارچ و حتی دامداری راه انداخته‌اند.

به گفته کرمی، برخی از اشتغال‌زایی‌هایی که با کمک صندوق آنها به‌وجود آمده، حتی برای ۱۰نفر شغل ایجاد کرده‌است. با همین قوانین، صندوق قرض‌الحسنه فرهنگیان هر ماه به حدود ۳۰ تا ۴۰نفر وام قرض‌الحسنه می‌دهد. اعضای صندوق، ۸۰۱نفر هستند و صندوق سالانه حدود دو میلیارد و ۲۰۰میلیون تومان گردش مالی دارد. کرمی می‌گوید در مدت زمان دو سالی که از عمر وام می‌گذرد، ۱۳میلیارد و ۶۲۶ میلیون ریال وام به معلمان پرداخت شده‌است.

کرمی از نتایج مثبت وام اشتغال‌زایی می‌گوید و توضیح می‌دهد که در آینده‌ای نزدیک، قصد مدیران صندوق قرض‌الحسنه این است که وام‌هایی برای اشتغال‌زایی در تعاونی‌های اقتصادی روستایی یا شهری راه بیندازند. اتفاقی که از نظر او اگر به سرانجام برسد می‌تواند رونق اقتصادی خوبی را در شهرها یا روستاها ایجاد کند. هدفی که البته از نظر او، به‌زودی به مرحله اجرا می‌رسد.

همیشه وکیل

تصور همه از حقوقدانان این است که پشت میزشان بنشینند و سرگرم کتاب قانون باشند.

این تصور را اما گروه جهادی حقوقدانان جهادگر جوانرودی از بین برده‌اند. حقوقدان‌هایی که در شمال غربی استان کرمانشاه فعالیت می‌کنند و حوزه کاری‌شان هم در روستاهای شهرستان جوانرود است.

گروه آنها کوچک است و اعضای آن را ۱۰نفر فارغ‌التحصیل لیسانس و فوق‌لیسانس رشته حقوق و دو وکیل پایه یک وکالت تشکیل می‌دهند.

آنها، به محله‌های آسیب‌پذیر و روستاهای اطراف می‌روند و به افرادی که تمایل دارند، مشاوره حقوقی رایگان می‌دهند. آنها روزانه، به دو تا سه خانواده نیازمند مشاوره می‌دهند و گره از مشکلات حقوقی‌شان باز می‌کنند. به گفته مریم رستمی، مسؤول این گروه جهادی، از یک سال پیش تا به حال، ۸۰۰ نفر از مشاوره صلواتی آنها استفاده کرده‌اند. رستمی می‌گوید بیشتر خانواده‌ها از آنها، درباره مشکلات خانوادگی مشاوره می‌گیرند.

لیلا شوقی - جامعه / روزنامه جام جم