معرفی فرزندان برجسته امام حسن مجتبی علیه السلام

به گزارش جام جم آنلاین؛ امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ به عنوان الگو و نمونه یک پدر تمام عیار ، در تربیت فرزندانی پاک طینت ، صالح ، کارآمد و با کمال ، نقش قابل توجهی ایفا نمودند. ایشان با مراعات شیوه های تربیتی صحیح و تامین نیاز های روحی و جسمی فرزندان ، در شکوفایی استعدادها و باروری خلاقیت های آنان مسئولیت های پدرانه خویش را با کمال شایستگی به انجام رسانیده و در اثر آن فرزندان امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ در زندگی آینده خویش به کمالات و مراتب عالی انسانی نائل آمدند و هر یک نمونه ای بارز از انسان های وارسته گردیدند.

تعدادی از فرزندان پسر و دختر امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ در ماجرای کربلا در کنار عمویشان امام حسین ـ علیه السلام ـ فیض حضور یافتند و بر خی به درجه شهادت نیز نائل آمدند . در این جا با چند تن از پرورش یافتگان خاندان مجتبوی ـ علیهم السلام ـ آشنا می شویم : 

• زید بن حسن 

ابوالحسن زید، اولین فرزند امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ است. ایشان شخصیتی بزرگوار ، پاک طینت و جلیل القدر بود. زید در اثر امانت داری و صداقت و صفای باطن مورد توجه و اعتماد مردم و مسئولین حکومتی قرار گرفت تا آنجایی که وی را متولی موقوفات و صدقات پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ قرار دادند. در سخاوت و نیکوکاری زبانزد خاص و عام بود. شعرا در مدح نیکی های وی شعرها سرودند. مردم نیازمند برای رسیدن به عطاهای وی و کسب فضائل از راه های دور و نزدیک به حضورش می شتافتند . اما افراد پست و فرومایه و حاکمان بی بند و بار بنی امیه با او عداوت و دشمنی می کردند. 

عمر بن عبدالعزیز بعد از جلوس بر مسند خلافت، بی مهری های خلفای قبل را جبران کرده و به حاکم مدینه نوشت: زید بن حسن مردی شریف و از افراد ممتاز خاندان بنی هاشم است. او را در تولیت صدقات و موقوفات گمارده و مقامش را گرامی دار.

•  حسن مثنّی 

حسن مثنّی یکی دیگر از تربیت یافتگان دامان امامت می باشد. او در اثر تربیت امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ به کسب کمالات انسانی و معنوی نائل شد و مانند برادر ارشد خویش متولی صدقات و موقوفات جد بزرگوارش امیرالمومنین امام علی ـ علیه السلام ـ گردید. حسن مثنّی جوانی پاک و آراسته به فضائل اخلاقی و مورد اعتماد و مورد اطمینان مردم بود. آن بزرگوار با صلاحدید عموی بزرگوارش امام حسین ـ علیه السلام ـ با فاطمه بنت الحسین ـ سلام الله علیها ـ ازدواج نمود و در سفر کربلا به همراه حضرت سیدالشهداء ـ علیه السلام ـ حضور داشت و در آن جا به شدت زخمی شده و به اسارت لشگر دشمن در آمد.

« اسماء بنت خارجه » که از بستگان مادرش بود ، حسن مثنّی را برای مداوا از عوامل دشمن تحویل گرفت و در منزلش مداوا نمود، آنگاه او را روانه مدینه نمود. او همچنان در مدینه زیست تا اینه به دستور عبدالملک ( خلیفه پنجم اموی) در سن 35 سالگی مسموم گردیده و به شهادت رسید و در قبرستان بقیع دفن گردید. 

لقب حسن مثنّی « طبا طبا » است که جد سادات طباطبایی محسوب می شود.

•  فاطمه بنت الحسن 

ایشان بزرگ  بانوی جهان اسلام ، یکی از درس آموزان و تربیت یافتگان مکتب امام مجتبی ـ علیه السلام ـ می باشند. این بانوی بزرگ در میان دختران امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ از امتیازات ویژه ای برخوردار است. ایشان دختر امام مجتبی ، همسرامام سجاد و مادر امام باقر ـ علیهم السلام ـ است. شرافت، کرامت ، عفت و حیاء از صفات برجسته این شخصیت جلیل القدر خاندان نبوی است. القابی همچون فاضله، عالمه، صالحه، صدیقه و عفیفه از ویژگی های این دختر امامت می باشد. این عزیزترین بانوی خاندان بنی هاشم و اسوه زنان ایثارگر و فداکار، همسر، پدر،فرزند و بالاخره برادران خویش را تقدیم اسلام نموده و به عنوان دختر، همسر، مادر و خواهر شهید به شمار می آید.

امام صادق ـ علیه السلام ـ روزی از بزرگواری و صداقت جده اش فاطمه بنت الحسن ـ علیهم السلام ـ یاد کرده و فرمود: « کانَت صِدیقَهً لَم یُدرَک فی آلِ الحَسَنِ مِثلُها : جده ام صدیقه و نیک رفتار بود و در خاندان  حسن ـ علیه السلام ـ زنی به درجه و مرتبه او نرسید .» 

امام باقر ـ علیه السلام ـ در مورد کرامتو فضیلت مادرش فاطمه بنت الحسن ـ علیهم السلام ـ می گوید : مادرم کنار دیواری نشسته بود ، ناگاه دیوار شکافت برداشت و صدای مهیبی به گوش رسید ، آن بانوی مجلله به دیوار اشاره کرد و فرمود : « قسم به حق مصطفی ، فرود نیا؛ خداوند به تو اجازه فرو افتادن نمی دهد. » پس دیوار در میان زمین و آسمان معلق ماند ، تا آنکه مادرم از آنجا بگذشت و آنگاه دیوار فرو ریخت. پدرم امام زین العابدین ـ علیه السلام ـ صددینار به خاطر رفع خطر صدقه داد.

یکی از مهمترین وقایع زندگی این بانوی عصمت، حضور در واقعه کربلاست . فاطمه بنت الحسن ـ علیهم السلام  ـ همانند عمه اش زینب ـ سلام الله علیها ـ از پیام آوران حادثه خونین کربلا محسوب می شود و در جاودانگی حماسه عاشورا   به همراه سایر اسرای کربلا به ویژ] همسر بزرگوارش امام سجاد ـ علیه السلام ـ و فرزندش امام باقرـ علیه السلام ـ مسئولیت خویش را به خوبی ایفا کرده است.

•  ابوبکر بن الحسن

او جوانی زیباروی بود که ویژگی های اخلاقی امام حسن ـ علیه السلام ـ در وجودش پدیدار بود. در روز عاشورا در صحنه مبارزه ، شجاعانه وارد شده و مشغول پیکار با دشمن گردید.وی با اینکه جوان شانزده ساله ای بیش نبود ، نظم سپاه دشمن را بهم ریخته و شماری از انان را کشت. ابوبکر بن حسن بعد  از نبردی متهوّرانه در حالی که  چشمانش از عطش در گگودی فرو رفته بود به سوی امام حسین ـ علیه السلام ـ بازگشت و گفت : « ای عمو آیا آب داری تا جگر خود را خنک نموده و قدرت تازه ای یافته و با دشمنان خدا و رسولش مبارزه را ادامه دهم ؟ » امام حسین ـ علسه السلام ـ فرمودند:« ای برادرزاده ام ، لختی صبر کن تا با جدت رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ دیدار نمایی و تو را با آب بهشت سیراب کند تا دیگر تشنه نشوی .» سپس به سوی دشمنان شتافت  و پس از خواندن رجز بر آنان یورش برده و بعد از هلاک نمودن تعدادی از نیروهای جبهه کفر ، به محاصره دشمن در آمد و سپس او را به شهادت رساندند . یکی از اشعار این فرزند شجاع امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ در میدان کار زار چنین بود:

اِنّی اَنَا نَجلُ الإمام ابن عَلیّ                     اَضربُکُم بِالسَّیفِ حتّی یَفلَل

نَحنُ ـ و بَیت اللهِ ـ اولی بالنبیّ              اَطعَنُکُم بِالرَّمِح وَسطَ القسطَلِ

من فرزند امامی هستم که پسر علی می باشد و تا کُند شدن شمشیر با شمامبارزه می کنم . ما ـ خاندان خدا ـ به پیامبر نزدیکتر هستیم ، در میان میدان نبرد ، با نیزه به شما ضربه خواهم زد.

یکی از بارزترین دلایل روحیه شجاعت و دلاوری و فداکاری در وجود امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ فرزندان آن حضرت هستند که از سرچشمه امامت و ولایت سیراب گشته اند و به اوج فداکاری و از خودگذشتگی در راه اسلام و اهداف بلند آن رسیده بودند.

فرزندان امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ نمونه هایی بدیع و زیبایی در مسیر مبارزه و رویارویی از خود نشان دادند و ویژگی های اخلاقی ، انسانی و سجایای والای امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ را به نمایش گذاشتند.

نگارنده؛ ز.فیاضی