ترامپ افول آمریکا را نزدیک تر می کند

این دوره از انتخابات ایالات متحده امریکا یک انتخابات نفس گیر و سخت است. انتخاباتی که نمی توان به راحتی عنوان کرد چه کسی می تواند صاحب اتاق بیضی شکل کاخ سفید شود. تحلیل های زیادی در این باره وجود دارد طبق نظرسنجی جو بایدن در برخی از ایالات بالا است همینطور در برخی ایالات دیگر ترامپ درصد بالایی را به خود اختصاص داده است ولی باز در هاله ایی از ابهام هست که بخواهیم بگویم جمهوریخواه راه پیدا می کند یا دموکرات ها. موضوع مهم دیگری که مطرح است، هر دو نامزد هشدار دادند ایران، روسیه و چین حق دخالت در انتخابات را ندارند که همین جای سوال هست دلیل اصلی این تفکر چیست؟ و اینکه اگر بایدن رییس جمهور شود یا ترامپ چه ورقهایی را برای ایران رو می کنند همچنین ایران باید چه استراتژیکی را پیاده کند؟

 

در همین باره خبرنگار از جام جم انلاین با فواد ایزدی تحلیلگر مسائل امریکا به گفت و گو پرداخته است:
 
* با توجه به وضعیت موجود کشور ایا رییس جمهور دموکرات برای ایران بهتر است یا جمهوریخواه؟

 

اگر آقای بایدن انتخاب شود من خوشحال می شوم، اگر ترامپ هم انتخاب شود باز هم خوشحالم چون انتخاب بایدن یعنی شکست سیاست فشار حداکثری ترامپ که او چهار سال با اعمال همه نوع تحریم و سختگیری و با هر فاجعه ای سعی خود را کرد و تمام نهادهای آمریکا را ذیل برنامه فشار حداکثری فعال کرد و نتیجه این شد که بخش بزرگی از جامعه نخبگان سیاسی آمریکا از هر دو حزب این سیاست را شکست خورده ارزیابی کرده اند و خروج ترامپ از کاخ سفید مهر تاییدی بر این شکست است. اینکه سر قاتل سردار سلیمانی به سنگ بخورد و نتواند وارد دور دوم شود ما را خوشحال می کند. اگر ترامپ هم رای بیاورد من خوشحالم، چون ترامپ افول آمریکا را تسریع می کند. امروز آمریکا دو قطبی شده و به شدت به نهادهای سیاسی آمریکا ضربه خورده است. آمریکا مشکلات زیادی برای ایران ایجاد کرده و چنین کشوری هر چقدر درگیر خود باشد کشورهایی چون ایران می توانند نفس بکشند. انتخابات آمریکا در این دوره برای ایران برد برد است.

 

 

ترامپ باید سیاست خود را در قبال ایران تغییر بدهد چون سیاست فشار حداکثری جواب نداده است. ما دو جناح در بین جمهوری خواهان داریم یک دسته واقع گرایان و دیگری محافظه کاران. دسته اول از ابتدا مخالف خروج آمریکا از برجام بود. شاید در دور بعدی ترامپ این دسته از جمهوری خواهان به کاخ سفید برگردند. البته از اینکه طرف مقابل چه می کند به ما بر می گردد. نوعی ذوق زدگی در برخی از مسئولین ما وجود دارد و منتظر رییس جمهور شدن بایدن هستند تحلیل های تاریخی اشتباهی ارائه می شود و صحبت از صلح و مذاکره می شود. این مشکلی است که ما در داخل کشور داریم و عده ای بیش از چهل سال سیاست خارجی را نفهمیده اند. در مورد برجام بخشی از این قرارداد به ایران مربوط بود و ایران انجام داد و طرف مقابل راستی آزمایی کرد. بخش دیگر در دست طرف مقابل است و اینکه مرتبا در مورد این بخش حرف زده شود و به دفعات بگوییم که به برجام برگرد و چنین ادبیاتی ارزشمند کردن کالایی است که در دست طرف مقابل است و این نوع برخورد با مساله خوب نیست.

 

 

هر دو امکان دارد. موسم انتخابات است و او می خواهد بگوید حتی ایران هم در دور دوم تمکین خواهد کرد. متاسفانه در داخل کشور صحبت هایی می شود و پیام هایی به خارج ارسال می شود که این نگاه را ایجاد می کند. ترامپ می گوید ایرانی ها منتظر دموکرات ها هستند تا با آنها توافق کنند و دموکرات ها نمی آیند و من می آیم و ایرانی ها مجبورند با من توافق کنند. این تحلیل ترامپ است و افرادی در داخل به این تحلیل کمک کرده اند. شاید پیام های پنهانی هم داده شده باشد ولی پیام های آشکار برای رسیدن به این نتیجه کافی است.

 

 

این مساله به رقابت های انتخاباتی مربوط است چون ترامپ می خواهد بگوید چین و ایران و روسیه بایدن را می

خواهند و بایدن خواب آلود است و کشور را می فروشد بایدن هم چنین مواردی را نسبت به ترامپ مطرح می کند و اعلام کرده او سیاست خارجی نمی داند و توله سگ روسیه است. این ترجمه حرف بایدن است. این دعوای انتخاباتی داخلی است. هفته گذشته وقتی نهاد اطلاعاتی داخلی آمریکا اعلام کرد ایران و روسیه دخالت کرده اند دموکرات ها نپذیرفتند و همین را گفتند و گفته شد ترامپ کار تبلیغاتی می کند. این مسائل واقعا ربطی به کشورهای دیگر ندارد و نوعی برنامه ها و دعواهای انتخاباتی داخلی در آمریکا است.

 

 

کسانی که در تیم سیاست خارجی بایدن خواهند بود قالبا همان افرادی هستند که در دوره اوباما بودند اگر شباهت هایی ببینیم نباید تعجب کنیم چون نفرات همان آدم ها هستند. از طرفی یکی از شعارهای اصلی ترامپ ضدیت با جنگ بود. ترامپ دموکرات ها را با همین طبل جنگ های بی پایان می کوبد و از هزینه 7 تریلیونی در خاورمیانه حرف می زند. این ها حرف هایی است که ترامپ طی سالیان گذشته زده است و ژست ضد جنگ گرفته و دموکرات ها به طور سنتی به جنگ افروزی محکوم شده اند در حالیکه این حالت برعکس بود و سابقا جمهوری خواهان خواستار جنگ بودند.