اشعار عاشقانه کمال خجندی

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ادبستان شعر پارسی ،کمال‌الدین مسعود خُجندی معروف به شیخ کمال و کمال خجندی از عارفان و شاعران پارسی‌گوی قرن هشتم هجری بود . اهل ادب شیخ کمال را پیوند دهنده ادب فارسی ایران با ادب فارسی تاجیکستان میدانند. دیوان او شامل غزل‌های زیبای عاشقانه و عارفانه می باشد :

شعر نخست:

شعر دوم:

مگیر ترک جفا و بکن جفای دگر

که باشد از تو جفای دگر وفای دگر

بلام فرستی و من باز بسته دل به امید

که از تو رسد بر سرم بلای دگر

سری که داشتم انداختم بپای تو حیف

که نیستم سر دیگر برای پای دگر

دعای مردن من میکنی چه حاجت آن

بقای هجر تو باشد مکن دعای دگر

اگرچه نسبت رویت به آفتاب کنند

تو جای دیگری و آفتاب جای دگر

“کمال” حسن طبیعت همین که مرا

برون ز دیدن روی تو نیست رای دگر

شعر سوم:

شعر چهارم:

عشق حالی است که جبریل بر آن نیست امین

صاحب حال شناسد سخن اهل یقین

جرعه‌ای بر سر خاک از می عشق افشاندند

عرش و کرسی همه بر خاک نهادند جبین