شما یکی از بازیگران پرکار آثار دفاع مقدس هستید و شاید بتوان گفت از رکوردداران این عرصه. چه شد که وارد فضای فیلم های دفاع مقدسی شدید و انقدر در آن به ثبات رسیدید؟
من با جنگ غریبه نبودم و در سینما، کار در حوزه سینمای دفاع مقدس را انتخاب کردم. به این دلیل که به روحیاتم نزدیک بود.
خودتان هم در جبهه حضور داشتید؟
بله، من در سالهای جنگ تحمیلی حدودا ۳۲ ماه به عنوان بسیجی در جنوب و غرب کشور به صورت رزمی و تبلیغاتی حضور داشتم.
و حال و هوای جبهه باعث شد شما بازیگری را با یک فیلم دفاع مقدسی آغاز کنید؟
من تئاتر را از سن ۱۲ سالگی شروع کردم و کم کم به سینما راه پیدا کردم. در نوزده سالگی اولین فیلم سینمایی ام «پرواز در شب» به کارگردانی رسول ملاقلی پور را بازی کردم. من خودم هنر دفاع مقدس را در سینما انتخاب کردم و یکسری اتفاقات در مسیر زندگی ام باعث شد که این مسیر را ادامه بدهم. مثلا بازی در نقش شهید کشوری در سریال «سیمرغ» از مهمترین اتفاقاتی بود که بازیگری من را در حوزه دفاع مقدس تداوم بخشید. مادر شهید کشوری از من درخواست کرد که به دلیل بازی در نقش پسرش، هر نقشی را در مسیر حرفه ای ام بازی نکنم و من پای قولی که به ایشان داده بودم ایستادم. ضمن اینکه مادر خودم هم به حسب دیدگاهی که در سینمای پیش از انقلاب وجود داشت به شدت نسبت به سینما بدبین بود، اما سینمای دفاع مقدس را پاک و مطهر می دانست. مجموع این عوامل سبب شد تا در سینمای دفاع مقدس کار کنم و در آن ادامه طریق بدهم.
در بین فیلم‌هایی که در سینمای دفاع مقدس کار کرده‌اید، کدام کار برایتان خاطره‌انگیزتر است؟
سریال «سیمرغ». بازی در نقش شهید کشوری اتفاقی بسیار خوشایند در اسطوره سازی در سینما و تلویزیون بود. متاسفم که ما در قهرمان پروری انقدر ضعیف عمل کردیم. تمام دنیا با قهرمان های پوشالی که برای مردم شان ساختند تاریخ و اصالت شان را بزرگتر از آنچه بود به نمایش گذاشتند، اما ما فکر کردیم که قهرمان سازی اشتباه است! ما به راحتی می توانستیم با شخصیت های بی نظیر و رشید دفاع مقدس مان فیلم هایی حتی اجتماعی بسازیم. چرا نساختیم؟ قطعا قصه کسانی مثل شهید خندان که به خاطر غیرت و دفاع از ناموس و وطن شان به جبهه می روند قابلیت پرداخت به لحاظ اجتماعی را دارد. امثال این شهدا زیاد هستند، زیاد.
و حتی به تصویر کشیدن زندگی و مبارزات سردارانی چون شهید حاج قاسم سلیمانی، می تواند در معرفی بهتر یک قهرمان ملی کمک رسان باشد...
قطعا همینطور است. ما بالای ۵۰ هزار اسطوره در حوزه دفاع مقدس داریم که می شود در مورد تک به تک شان فیلم ساخت. ما واقعا در مورد شهدا کم کاری کردیم! درباره زندگی و منش شهید همت می توان ده سریال ساخت. نه تنها شهید همت بلکه شهید دستواره، بروجردی، کرمی، خندان و صدها هزار شهیدی که شاید کمتر کسی اسمشان را شنیده باشد، می توانند دستمایه فیلمی شوند که در جهان مطرح شود.
با توجه به ظرفیت ها و پتانسیل های حوزه دفاع مقدس، به نظر شما چرا در سالهای اخیر کارگردانان و تهیه کنندگان کمتر رغبتی به فعالیت در این عرصه دارند؟
دلایل مختلفی دارد. نخست اینکه ساخت فیلم دفاع مقدسی هزینه بر است. وقتی هزینه زیادی می خواهد، دیگر سینمای بخش خصوصی به سمت آن نمی رود. به این خاطر که در بازگشت سرمایه در گیشه به مشکل برمی خورد. از سویی دیگر سینمای دولتی هم صرفا ادعایی بیش نیست و این در حالی است که فیلم های جنگی خوب به شدت از سوی مردم مورد استقبال قرار می گیرند. مثل کانیمانگا، افق، پرواز در شب، اخراجی ها، آژانس شیشه ای و... . چرا فکر می کنیم فیلم دفاع مقدسی در گیشه با شکست مواجه می شود؟
آیا شما قبول می کنید در نقش یک مدافع حرم بازی کنید؟
چرا که نه. با کمال میل و افتخار برای بازی در نقش هر مدافع حرمی آمادگی دارم. چون به دفاع از دین ام و حریم کشورم در بیرون از مرزها، آنهم در مقابل کسانیکه خودشان را دیندار می دانند (مثل داعش)، اعتقاد دارم. مدافعان حرم نگذاشتند که جنگ به داخل کشور کشیده شود و من اعتقاد عمیقی به راه و روش این عزیزان دارم. البته با یک گروه خصوصی سریالی کار کردم که در آن نقش یک مدافع حرم را بازی می کردم که نمی دانم برای پخش در رسانه ملی پذیرفته شد یا نه!
شما با وجود اینکه در مقام بازیگر بیشتر به حوزه دفاع مقدس پرداختید، اما در مقام فیلمساز به سمت سینمای کودک رفتید. چرا؟
چون امروز کمتر کسی به بچه‌ها توجه می‌کند! در جامعه ای که مدعی آینده ای درخشان است، به تنها چیزی که توجه نمی شود همین آینده کودکان و نوجوانانی است که قرار است آینده‌سازان مملکت باشند. متاسفانه شرایط سینمای کودک بسیار اسفناک است و انگار کسی دلیلی برای دوام این گونه سینمایی نمی بیند، اما من تا جایی که بتوانم در این حوزه فیلمسازی می کنم.
