کد خبر: ۱۲۷۲۹۳۱

همکاری با چین فکر جدیدی نیست نگاه به شرق از گذشته نیز وجود داشت ولی نگاه غلیظی نبود چون تکلیف ما با شرق معلوم نشده بود. دو قطب قدرت شرق، چین و روسیه بودند که کشورهایی ضعیف به شمار می آمدند. روسیه بعد از بر سر کار آمدن پوتین جان گرفت و این کشور در دوران یلتسین و گورباچوف کشور قدرتمندی نبود. چین نیز در دهه های اخیر توانسته است خود را در اقتصاد دنیا نشان بدهد و وارد عرصه بشود.
 
ژاپن نیز کشوری کاملا وابسته به آمریکا بود. از این رو نگاه به شرق از گذشته وجود داشت ولی ما در شرق قدرت چندانی نداشتیم. نکته بعدی این است که ما در چندین سال گذشته وقتی متوجه بد عهدی آمریکایی ها شدیم باید به سمت چین و روسیه می رفتیم. در حقیقت آقای روحانی و تیم دولتی او نباید این همه منتظر اروپا و آمریکا می ماند. چون در مسیر بدعهدی غرب ما کاملا از انرژی تخلیه شدیم. من اعتقاد دارم از گذشته می توانستیم به سمت شرق حرکت کنیم و این دیر کرد نشان می دهد ما در دیپلماسی یک قدم عقب هستیم.
 
مطالعات چندین ساله من این را نشان می دهد. مصدق و قوام نیز در دیپلماسی قدیم عقب بودند. عباس میرزا در انتهای دوره قاجار در مقابل روس ها یک قدم عقب بود. ما وقتی به مشکل بر می خوردیم متوجه می شدیم که کار ما اشتباه بوده است. دیپلماسی ما در زمانبندی و اینکه غافلگیر نشود یک قدم عقب است. این مساله نشان می دهد وزارت خارجه تیم کارشناسی ندارد. ما باید در چین و روسیه سفرایی داشته باشیم که به زبان روسی و چینی مسلط باشند و قبل از اینکه دیپلماسی ما به گل بنشیند و دچار مشکل شود برنامه بدهند مثل قطعنامه 598 که نماینده و وزیر و فرمانده و... همگی امدند و گفتند که ما به جایی رسیده ایم که امکان ادامه دادن جنگ را نداریم و امام فرمودند من جام زهر را نوشیدم یعنی چرا امروز باید این را بگویید.
 
وزارت امور خارجه و دیپلماسی و دولت ما همواره در دقیقه 90 آخرین راه حل را مقابل رهبری قرار می دهند که عملا راه حلی جز آن نیست. رهبر کشور به چند استراتژی در مقابل خود نیاز دارد ما همواره تک گزینه ای عمل کرده ایم. ریاست جمهور های ایران همیشه به شکل تک گزینه ای جلو رفته اند باید تنوع استراتژی وجود داشته باشد. باید اندیشکده ها از ماه ها قبل بررسی کنند و نتیجه را اعلام کنند. وزارت خارجه ما امروز به مراکز پژوهشی و دانشگاهی وصل نیست. 
 
روسیه همواره به فکر منافع خود است. روسیه بدعهدترین کشور در انجام امور نظامی است. به عنوان نمونه عرض می کنم در خصوص موشک ها اولین قرارداد را با ایران بست ولی محصول را به تمام دنیا صادر کرد ولی ایران آخرین کشوری بود که خرید خود را تحویل گرفت. روسیه قدرتی اقتصادی نیست و فقط قدرت نظامی دارد ولی در این خصوص در مقابل ایران بدعهدترین کشور است. چون ابتدا با آمریکا و اسرائیل هم پیمان است. این کشور در مرحله انتخاب بین ایران و اسرائیل قطعا اسرائیل را قبول می کند. ورود اسرائیل به عرصه نظامی در سوریه و به خطر افتادن جان جوانان ما که در آن منطقه از مرزهای کشورمان در مقابل حملات تروریستی و از حرم دفاع می کنند به دلیل بدعهدی های روسیه است. پوتین صرفا به دنبال منافع روسیه است. در نظام بین الملل هیچ کشوری نباید قبل از اینکه به فکر خود باشد به کشور دیگری فکر کند. این نکته اهمیت زیادی دارد تا شما نباشید جای دیگری نیست. به عقیده من قرارداد با چین و روسیه باید به بعد از انتخابات آمریکا موکول می شد. چون انتخاب بایدن می تواند به نفع ما باشد. حتی بعد از آمدن ترامپ نیز می شد قرارداد را بست. ما حتی تا اظهار نظر کمپین دموکرات ها در مورد ایران صبر نکردیم.
 

عبدالرضا فرجی راد، استاد ژئوپولتیک و سفیر پیشین ایران در نروژ

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۲ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها