تضادهای رفتاری در قرنطینه بیشتر نمود می کند / احترام و درک متقابل؛ چاره از بین بردن خشونت های خانوادگی

به گزارش جام جم آنلاین ، میزان خشونت های خانگی تا آن جا بالا رفته که حالا وزارت بهداشت درباره آن پیام میدهد و به قربانیان خشونت توصیه می کند با مرکز فوریت های اجتماعی تماس بگیرند. در خانه ماندن که قرنطینه آن را به وجود آورده است باعث شده تا زخم اختلافات قدیمی دوباره سر باز کند و یا اینکه افراد متوجه شوند چقدر از لحاظ اخلاقی و رفتاری با یکدیگر تضاد دارند. این تضادها در موارد متعددی منجر به خشونت می شود. برنده هم کسی است که زور بیشتری دارد. حالا با انبوهی از نقدهای جدی و غیرجدی دراینباره مواجه هستیم. یکی درباره آن جوک می سازد و یکی هم درباره آن راهکار منطقی ارائه میدهد. در حالی که خشونت های خانوادگی در روزهای اخیر در ایران  بالاتر رفته است دیگر کشورهای جهان هم اوضاع بهتری ندارند و حتی وضعیت آنها بدتر هم توصیف می شود. بر اساس گزارش منابع مختلف میزان طلاق در چین به بالاترین حد ممکن رسیده است.

بسیاری از زوج ها که روزهای تلخی در قرنطینه با یکدیگر سپری کردند حالا به این نتیجه رسیده اند دیگر نمی توانند با هم زندگی کنند. چه چیزی باعث شد که قرنطینه به کانونی برای خشونت خانوادگی تبدیل شود؟

در اینباره منیژه دبردانی روان شناس و مشاور خانواده به جام جم آنلاین گفت: قرنطینه اجباری باعث شد تا بسیاری از افراد خواسته و ناخواسته بیشتر از نظر فیزیکی به هم نزدیک شوند. حجم فیزیکی و جغرافیایی هر چقدر کوچک تر باشد میزان مشاهده رفتار افراد دیگر بیشتر به چشم می آید. خود را در یک اتاق کوچک تصور کنید که در آن مجبورید که با افراد دیگر برای مدتی زندگی کنید. در این مدت بیشتر متوجه رفتارها و کردارهای آن فرد می شوید. ما در قرنطینه با یک فرمول ساده روبرو شدیم. هر چقدر وسعت مکانی که در آنجا با یک فرد زندگی می کنیم کمتر باشد به همان اندازه شناخت ما هم از آن طرف بیشتر می شود.

دبردانی عنوان کرد: تضادها در هم نشینی های طولانی تر بیشتر خودش را نشان می دهد و به همان اندازه هم می توان اشتراکات زیادی را با افراد دیگر پیدا کرد. اما اکنون با شرایط بدی روبرو هستیم. قرنطینه باعث بالا رفتن میزان خشونت خانگی شده است. حالا من باید به دو سوال پاسخ بدهم. یکی اینکه ریشه این خشونت های خانگی چیست و دوم اینکه آیا بروز اختلافات در دوران قرنطینه الزاما باید به دعوا و طلاق و درگیری ختم شود؟

این روان شناس و مشاور خانواده افزود: ابتدا باید به سوال اول پاسخ بدهم. چرا بین زن و شوهر درگیری شدید فیزیکی پیش می آید و چرا یک پدر فرزند خود را کتک می زند؟ همانطور که گفتم همنشینی در فضای محدودی باعث می شود تا با خلق و خوی طرف مقابل صرف نظر از هر کسی که هست بیشتر آشنا شویم. در این همنشینی ها با تضادهای رفتاری مواجه می شویم. مثلا فرد دوست دارد با صدای بلند به موسیقی گوش بدهد و یک فرد دیگر اصلا چنین چیزی را نمی پسندد. درک متقابل می تواند اختلاف رفتاری را همین جا متوقف کند، بدان معنا که فرد صدای موسیقی خود را کم کند. اما اگر این درک متقابل نباشد اختلاف بیشتر می شود که این خود ریشه در اختلافات بزرگ تر دارد.

وی بیان داشت: زمانی که اختلافی به وجود می آید بهتر است اعضای خانواده یکدیگر را بهتر درک کنند. در روزهای که قرنطینه برای بسیاری اجباری است کار را نباید بیشتر از این سخت تر کرد. صدای موسیقی خود را کمتر کنیم، شب ها وقتی همه خوابند صدای تلویزیون را زیاد نکنیم، در کار خانه به دیگران کمک کنیم، بدون اجازه به وسایل دیگران دست نزنیم، نظافت را رعایت کنیم، با احترام حرف بزنیم، به ناراحتی دیگران توجه کنیم و ده ها مورد دیگر که رعایت هر کدام از آنها باعث می شود دوران قرنطینه بهتری داشته باشیم. اما در مقابل رعایت نکردن این مسائل موجب می شود تا خشونت خانوادگی بالاتر برود.

دبردانی تاکید کرد: درک طرفین بسیار مهم است. یکی دیگر از نکات کلیدی زدود خشونت خانوادگی رعایت احترام است. اگر به دیگران احترام بگذاریم و در کمال ادب سخن بگوییم ریشه بسیاری از خشونت ها خشک می شود. اما اگر قلدری، زورگویی و بی ادبی چاشنی ارتباطات خانوادگی باشد آنگاه عجیب نیست اگر شدیدترین خشونت ها را شاهد باشیم.

این روان شناس و مشاور خانواده در ادامه گفت: اعمال زور و بی ادبی به هیچ عنوان قابل توجیه نیست و فردی که چنین رفتارهایی از او سر می زند قطعا باید در رفتار خود تجدیدنظر کند و اگر نمی تواند این کار را انجام بدهد باید مورد مشاوره قرار بگیرد.

وی یادآور شد: حالا به سوال دیگر می رسیم؛ آیا به وجود آمدن اختلاف در دوران قرنطینه لزوما باید به معنای جدایی باشد؟ پاسخ به این سوال از نظر من قطعا خیر است. انسان ها به ندرت شبیه یکدیگر هستند. احتمال بسیار کمی وجود دارد ما فردی شبیه خود پیدا کنیم. تضاد در بین انسان ها همیشه وجود دارد و حالا این موضوع که در قرنطینه این تضاد نمود بیشتری پیدا کرده اصلا غیرطبیعی نیست. چاره آن صبوری و احترام است. باید یاد بگیریم چگونه این صبوری و احترام را به دیگران نشان بدهیم.

دبردانی در پایان گفت: قرنطینه بالاخره یک روز تمام می شود. هم نشینی هایی که می توانستیم به خوبی با هم داشته باشیم یک جایی به اتمام می رسد. شاید در آینده روزی به این فکر کردیم که چقدر خوب بود زمانی که با عزیزانمان در قرنطینه بودیم. پس اگر می خواهیم در آینده حسرت نخوریم از فرصت در کنار هم بودن بیشتر استفاده کنیم.

هیلدا حسینی خواه / جام جم آنلاین