خبرنگاران نام آشنا

فریدون جیرانی
جیرانی خودش می‌گوید: «دوستی با بیژن امکانیان که در روزنامه اطلاعات نقد فیلم می‌نوشت، باعث شد سال55 به اطلاعات بروم. کارم را هم به عنوان مصاحبه‌کننده و گزارشگر سرویس هنری شروع کردم.
دبیر سرویس، جواد مجابی بود و محمد ابراهیمیان، بیژن، من و چند نفر دیگر هنری‌نویس‌های اطلاعات آن زمان بودیم. بعدها مجابی از ما جدا شد و ابراهیمیان به عنوان دبیر سرویس جدید، مسوولیت بیشتری به من واگذار کرد. یادم هست روزانه یک صفحه هنری شامل خبر و گزارش و گفت‌وگو درباره هنرمندان وقت درمی‌آوردم. این داستان ادامه داشت تا این که به سال57 رسیدیم. التهابات سیاسی اوج گرفت و جامعه به شدت سیاسی شد. حالا صدای پای انقلاب می‌آمد ولی ما در روزنامه اطلاعات و دوستانمان در کیهان و آیندگان و نشریات دیگر، همچنان دچار مسأله سانسور بودیم. اعتصاب در اعتراض به سانسور که آن موقع همه در موردش اتفاق نظر داشتند ولی امروز می‌شود گفت این یکی از بزرگ‌ترین اشتباه‌های تاریخ روزنامه‌نگاری ما بود. سال57 تصور ما این بود که اعتصاب مطبوعات، هم اعتراض به سانسور و هم همراهی با موج اعتصاب‌های گسترده در کشور است ولی ما اشتباه کردیم و نباید سنگر اطلاع‌رسانی را در آن مقطع حساس ترک می‌کردیم. در 64روزی که نبودیم جامعه ایران انقلابی‌تر و مصمم‌تر شده بود. وقتی اعتصاب روزنامه‌ها به پایان رسید، غلامحسین صالحیار -سردبیر اطلاعات- اعلام کرد ما از امروز سرویس هنری و اقتصادی و... نداریم، از حالا همه شما خبرنگار سیاسی هستید. حرف صالحیار درست بود چون آن موقع اصلا کسی دنبال اخبار هنری و اجتماعی نبود.»

رسول صدر عاملی
صدرعاملی، فعالیت فرهنگی و اجتماعی خود را از 17‌ سالگی با خبرنگاری آغاز کرد، در زمان تحصیلش در مونت پلیه فرانسه به اصلی‌ترین گزارشگر بین‌المللی اخبار مربوط به اقامت امام خمینی(ره) در نوفل لوشاتو تبدیل شد و در پرواز انقلاب تنها گزارش مستند تصویری و تنها مصاحبه رهبر کبیر انقلاب را ثبت کرد. وی تا سال ۱۳۵۹ به عنوان گزارشگر، قصه‌نویس، دبیر سرویس حوادث و سپس دبیر سرویس پارلمانی با روزنامه اطلاعات همکاری داشت. وی در زمان جنگ تحمیلی نیز به ساختن مستند جنگ با همراهی علی مزینانی پرداخت.

شهید حسن باقری
غلامحسین افشردی یا همان شهید حسن باقری از همان ابتدا به کار نویسندگی و خبر علاقه داشت، حتی از ده سالگی هم دائم قلم و کاغذ داشت و هر روز یادداشت های روزانه خود را می نوشت تا این که در روزهای آغازین تأسیس روزنامه جمهوری اسلامی در این روزنامه مشغول به کار شد. او اولین خبرنگار جمهوری اسلامی ایران پس از پیروزی انقلاب بود که در سفر خارجی مسوولان به الجزایر حضور داشت و در حادثه طبس به عنوان اولین خبرنگار در محل حادثه حاضر بود. نوشته های او
چراغ راه نویسندگان در وقایع مربوط به حمله نظامی آمریکا به بیابان های طبس شد. حتی در روزهای نخست جنگ به عنوان خبرنگار و فیلمبردار وارد خط مقدم شد. حسن باقری، برخلاف بسیاری از مبارزان که دارای نام‌های مشهوری بودند، تنها تفنگ به ‌دست نگرفت تا به ‌مقابله با تانک‌های دشمن بشتابد،. او راهی دیگر برگزید و این مسیر متفاوت و استثنایی، آغاز راهی بود که درباره آن بسیار گفته شده است.