وقتی از پایان اسرائیل حرف می‌زنیم دقیقا از چه چیزی حرف می‌زنیم

ما می‌گوییم شلوار سه خط حالا شما اگر خواستی نام آن برندی را ببر که این‌ها را طراحی کرد. ولی ما هنوز می‌گوییم شلوار سه خط و کتانی سه خط. نام برندش حق داستان‌های پشت این‌ها را ادا نمی‌کند، شلوار سه خط آدم را یاد توپ دو لایه و دوتا آجر جای تیرک دروازه و چندتا سنگ روی هم چیده شده و توپ هفت‌سنگ می‌اندازد. حالا شما می‌خواهی بگویی توپ تنیس اشکالی ندارد ولی آن چه من ازش صحبت می‌کنم توپ هفت‌سنگ است.
بگذریم داشتم این تصویر را در ذهن‌تان می‌کشیدم. مردی چهارشانه با آن هیبت که گفتم و پسربچه‌ای ریزنقش با این توصیف که کردم رو به روی هم ایستاده‌اند. مرد نظامی از داخل ماشین نظامی‌شان کاغذی می‌آورد و با همان چهره درهم می‌گیردش جلوی صورت کودک. کودک که قدش به زور از زانوی مرد بلندتر است سرش را بالا گرفته و نمی‌داند منظور مرد از این حرکت این است که بگیرش؟ یا بخوانش؟ یا بیا بازی کنیم؟ این صحنه را قبلا کجا دیده‌اید؟ این مقیاس قد و قواره را اگر در کارتون‌هایی با کاراکترهای حیوانات ندیده باشید در کاریکاتورها دیده‌اید. حالا یک دادگاه را تصور کنید که یک قاضی و جمعی از مردهای چهارشانه نظامی با همان هیبتی که گفتم یک طرف دعوا هستند و یک چند پسربچه‌ و دختربچه قد و نیم‌قد با همان تصویری که کشیدم یک طرف دعوا. اگر هنوز این کاریکاتور به اندازه کافی برایتان مضحک نیست، جمعیت بزرگی از مردهای چهارشانه نظامی را تصور کنید که در زمین‌های بازی کودکان قد و نیم‌قد پایگاه نظامی زده‌اند و سیم خاردار کشیده‌اند.
این‌ها کاریکاتورهایی‌اند که از بس تکرار شدند دیگر کسی به آن‌ها نمی‌خندد. این تصاویر برای دنیا عادی شده‌اند. دیروز محمد ربیع علیان، پسربچه ۳ ساله فلسطینی، به اتهام پرتاب سنگ به سمت ماشین نظامی اسرائیلی طی نامه قضایی به بازجویی فراخوانده شده است.
در این مقال کاری به این ندارم که این رژیم به طور جدی و تخصصی با «کودک» می‌جنگد. جوری در نقش‌اش به عنوان آدم بد کارتون‌های کودکانه فرو رفته و چنان سابقه‌اش در کودک کشی و کودک آزاری سنگین است که این تصاویر برای خودش خنده‌دار نیست. اما چیزی که از این خبر فکرم را درگیر کرد این بود که ظلم چه‌قدر آدم را حقیر می‌کند و ظلم‌ستیزی چه‌قدر انسان را رشد می‌دهد و بزرگ می‌کند. دارم به حقارت افسری فکر می‌کنم که با آن هیبت و شوکتی که برای خودش ساخته، برای یک کودک نامه بازجویی می‌گیرد. دارم به بزرگی کودکی فکر می‌کنم که به سمت یک ماشین غول‌پیکر نظامی سنگ پرتاب می‌کند. دارم به شلوار قرمز سه خط فکر می‌کنم که یک گردان لباس نظامی را زیر سوال می‌برد.

علیرضا رأفتی

روزنامه‌نگار