«از یادها رفته»، سریال نامناسبتی رمضان 98!

به گزارش جام جم آنلاین؛ شبکه اول سیما همیشه از پیشگامان تولید سریال های جذاب و پر طرفدار بوده؛ چه آن روزها که سیمای خانواده، سریال‌های جذاب ظهرگاهی پخش می کرد و چه روزهایی که سریال مناسبتی خاص و ویژه سر دلبران را روی آنتن می‌برد.

این روزها اما شبکه یک با آن پیشگام بودن فاصله گرفته است. سریال از یادها رفته که یکی از مجموعه های مناسبتی تلویزیون برای شب های ماه رمضان است، نه تنها نتوانسته در جذب مخاطب موفق شود بلکه مشکلات زیاد این مجوعه انتقادات زیادی را هم به همراه داشته است.

اولین واکنش‎ها به از یادها رفته اشاره دارد به شباهت‌های زیاد این مجموعه با سریال شهرزاد که از محصولات شبکه نمایش خانگی بود. حامد افضلی، نویسنده از یادها رفته در واکنش به این انتقادات گفته است: «من عاشق حسن فتحی هستم. اصلاً توسط ایشان وارد کار حرفه‌ای فیلمنامه‌نویسی شدم و از مقایسه سریال‌مان با اثر ایشان ناراحت نمی‌شوم. اگر این حرف و مقایسه از سوی مخاطب عام شنیده شود جای تعجب ندارد. اما وقتی منتقدین و اهالی رسانه می‌گویند آدم حیرت می‌کند. به نظر شما پوآرو کپی شرلوک هولمز است آیا باید برای اینکه مفهوم ژانر را برای بعضی دوستان توضیح دهم از مثال پوآرو استفاده کنم؟ ما یک ملودرام تاریخی نوشتیم و ساختیم که شخصیت اصلیش یک زن است و «شهرزاد»هم همین است. شباهت دیگری بین این دو وجود ندارد.»

اما آنچه در قاب تصویر می‌بینیم شباهت‌هایی بیش از یک شباهت ساده ژانریک است. موقعیت تاریخی مشترک هر دو قصه، محوریت یک زن که بر خلاف عرف آن دوره زمانی یک فعال اجتماعی تمام قد است، لوکیشن‌های عینا مشابه، تقابل طبقه‌های مالی_اجتماعی و تم قصه که یک مثلث عشقی را روایت می‌کند تنها بخشی از شباهت‌های کلی این سریال با مجموعه شهرزاد را به اثبات می‌رساند، و هر چه نویسنده آن اصرار داشته بگوید شباهتی وجود ندارد، چیزی از میزان شباهت‌هایی که به سادگی می‌توان تشخیص داد کم نمی‌کند.

گفتگوی حامد افضلی ابعاد جالب‎تری هم دارد، او در پاسخ به چند پاره بودن روایت‌های داستان گفته است: «موضوع کشف حجاب و ماجرای گوهرشاد تقریباً موضوع مرکزی است و مسأله تریاک، اصلاحات رضاخانی، زندگی طبقه اشراف و اختلاف طبقاتی آنها با مردم فقیر، رابطه رعیت و ارباب و موضوعات دیگر در حاشیه آن مطرح می‌شود.»

ادعای عجیب نویسنده در مورد محوریت ماجرای گوهرشاد و کشف حجاب در حالی مطرح شده که در تمام 15 قسمت پخش شده از این مجموعه آنچه درباره کشف حجاب دیده‌ایم محدود می‎شود به چند صحنه تعقیب و گریز آجان‌های حکومت پهلوی و زنی چادری که از قضا زنی شیرین عقل با رفتارهای عجیب و غریب است که کاراکتر مثبت و محوری هم در سریال ندارد! با این حساب احتمالا منظور نویسنده از محوریت موضوع کشف حجاب همین چند سکانس کوتاه و منظور از ماجراهای حاشیه‌ای، سکانس‌های پر تکرار و هر شبه از شیره‌کش خانه‌ها و جابه جایی مواد مخدر است که شخصیت‌های محوری قصه درگیر آن هستند.

یکی دیگر از انتقادات به این سریال عدم تناسب موضوع و تم قصه با مناسبت ماه مبارک رمضان است که البته این نقد هم نتوانسته از اظهار نظرهای عجیب نویسنده سریال قسر در برود. افضلی در این مورد به روزنامه ایران گفته: «همه داستان در خدمت تم مذهبی اثر است و شاید انتخاب ماه مبارک رمضان برای نمایش این اثر انتخابی هوشمندانه از سوی مسئولان سازمان است. پخش ماه رمضان روند پس تولید را دچار شوک کرد اما ارزشش را داشت.»

به نظر می‌آید حامد افضلی که یکی از سه نویسنده از یادها رفته است به طور کلی درباره سریال دیگری این مطالب را بیان کرده باشد چرا که در این مجموعه جز یک صحنه مربوط به نماز خواندن حسین پاکدل هیچ تم و نماد دینی دیده نمی‌شود؛ چه برسد به آنکه سریال و تم کلی قصه در خدمت آن باشد!

از یادها رفته در تم کلی قصه نه تنها هیچ ویژگی دینی‌ای ندارد بلکه با روایت یک مثلث عشقی و به تصویر کشیدن لوندی‌های زنانه یکی از کاراکترهای سریال در تقابلی آشکار با ارزش‌های دینی و اعتقادی قرار دارد. این البته اولین تجربه بهرامیان در تولید آثاری هنجار شکن نیست. کارنامه کاری او از تولید سریال‎های «ساعت شنی» «سقوط یک فرشته» تا ساخت فیلم سینمایی پر بحث «پریناز» پر است از آثاری که هر کدام به نحوی در دوره خود تم هنجارشکنانه و خاصی داشته‎اند.

اما درباره بازی‎ها باید بگوییم، از یادها رفته متاسفانه حتی در این زمینه هم نتوانسته حرفی برای گفتن داشته باشد. بازی‌های خشک، مصنوعی و اگزجره در این سریال آنقدر عیان است که نیاز به فکت خاصی ندارد. بازیگر محوری این سریال به حدی ضعیف ظاهر شده که جز زیبایی چهره‌اش دلیل دیگری نمی‎توان برای انتخاب او به عنوان بازیگر نقش یک متصور شد.

حضور رضا یزدانی، خواننده راک کشور هم به عنوان یکی از مهره‌های کلیدی به ویژه که موسیقی متن سریال نیز با صدای او ضبط شده، فضای کلی سریال را در برخی سکانس‌ها بدل به یک فیلم هندی تمام و کمال کرده و شوخی‎های زیادی هم در فضای مجازی به دنبال داشته است.

به طور کلی باید گفت «از یادها رفته» با توجه به زمان پخش و میزان بودجه مصروفه‌اش یک پروژه شکست خورده و ضعیف است که جدای همه مشکلات عوامل کم تحملی هم دارد که طاقت شنیدن انتقادات به مجموعه‌شان را ندارند و این نقطه ضعفی است که به روح کلی یک اثر نمایشی آسیب‌های زیادی وارد می‌کند.